Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis)

Poznajcie efektowną smagliczkę skalną. Oczywiście, to inna liga niż np. róże, piwonie czy tulipany, choć wszystkie można spotkać w ogrodach. Jednak, zgodzicie się chyba, że smagliczka rosnąca w środowisku naturalnym, obficie kwitnąca wiosną (a bywa, że wznawia kwitnienie pod koniec suchego lata)... toż to żółte szaleństwo!

Smagliczka skalna, smagliczka Arduina, złotka skalna (Aurinia saxatilis (L.) Desv.) – gatunek byliny należący do rodziny kapustowatych [9 maja]

Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis)  23 kwietnia

Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis)  

Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis)  

Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis)  

Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis)  

Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis)  2 maja

Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis)  

Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis)  5 maja

Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis)  

Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis)  

Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis)  9 maja

Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis)  

Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis)  15 maja

Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis)  

Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis)  11 czerwca

Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis)  5 lipca

 

Smagliczka skalna (Aurinia saxatilis)  13 maja

-----------------------------------------

Smagliczka skalna, smagliczka Arduina, złotka skalna (Aurinia saxatilis (L.) Desv.) – gatunek byliny należący do rodziny kapustowatych.

Występuje w górach Europy: w Alpach, Jurze, Karpatach i górach Półwyspu Bałkańskiego. 

W Polsce dziko rośnie wyłącznie w Pieninach i jest tam rośliną pospolitą, występującą w całym paśmie Pienin. W dużych ilościach rośnie m.in. zarówno na skale, na której wznoszą się ruiny zamku czorsztyńskiego, jak i w szczelinach samych murów. 

W Europie Zachodniej czasami dziczeje i jest tam kenofitem. Według niektórych danych występuje również w Turcji. Poza tym jest uprawiana jako roślina ozdobna.

Pokrój - niska roślina tworząca kępki. Cała roślina gęsto, gwiazdkowato owłosiona.

Łodyga - wzniesiona o wysokości 10-25 cm. Ulistniona tylko w dolnej części.

Liście - tworzą gęstą różyczkę. Liście łodygowe łopatkowate do równowąskich, ze zwężoną nasadą, znacznie mniejsze od liści różyczkowych. Wszystkie liście pokryte gęstym, gwiazdkowatym kutnerem.

Kwiaty - liczne, promieniste, żółte, zebrane w baldachogrona na górnej, nieulistnionej części łodygi. Tworzą rozetę. U nasady nitek pręcików uszkowate skrzydełka.

Kwitnie - od kwietnia do maja, jest owadopylna. Po suchym i upalnym lecie zakwita jeszcze drugi raz pod koniec lata.

Owoc - łuszczynki zawierające po 2 wąsko oskrzydlone nasiona w każdej komorze. Łuszczynki są, podobnie jak cała roślina, gwiazdkowato owłosione.

Siedlisko - szczeliny i ściany skał wapiennych, szczególnie pionowych i silnie nasłonecznionych oraz piargi u podnóży wapiennych skał. Rośnie także w szczelinach murów wapiennych. 

Gleba - rośnie na jałowych glebach, wymaga wapnia w podłożu. 

Rozmnażanie - z nasion lub sadzonek wierzchołkowych, które najlepiej jest pobrać w czerwcu-lipcu. Bardziej wskazane jest rozmnażanie przez sadzonkowanie, w przypadku bowiem odmian ozdobnych nasiona źle zachowują cechy rośliny matecznej. 

Uprawa - najlepiej rośnie na przewiewnej, dość suchej i kamienistej, wapnowanej glebie. Uprawiana z nasion zakwita w drugim roku po ich wysianiu. 

Jest odporna na mróz (strefa mrozoodporności 6), suszę i jest długowieczna.

Stanowisko - słoneczne.

Jest jedną z pięciu podstawowych ogrodowych bylin wiosennych (pozostałe to ubiorek wiecznie zielony, floks szydlasty, gęsiówka kaukaska i żagwin ogrodowy). Nadaje się szczególnie do ogrodów skalnych, gdzie ładnie prezentuje się między kamieniami lub na murkach. Bardzo ozdobna w czasie kwitnienia, ale również po przekwitnięciu jej kutnerowate liście stanowią ozdobę ogrodu nawet do późnej jesieni.

źródło, link 1, link 2,