Przedstawiam dziś skalnicę gronkową, która już zakwitła (jakże uroczo!) w botanicznym alpinarium. W warunkach naturalnych kwiaty pojawiłyby się dopiero za trzy-cztery tygodnie. Tym przyśpieszonym kwitnieniem przepraszam za moje opóźnienie w publikowaniu kolejnych wpisów. Powód jest jednak nadzwyczajny - wiosna w rozkwicie, a więc sezon fotograficzny w zenicie. A ja się nie rozdwoję ; -)
 |
| Skalnica gronkowa (Saxifraga paniculata) – gatunek rośliny należący do rodziny skalnicowatych [10 maja] |
 |
| Skalnica gronkowa (Saxifraga paniculata) |
 |
| Skalnica gronkowa (Saxifraga paniculata) |
 |
| Skalnica gronkowa (Saxifraga paniculata) |
 |
| Skalnica gronkowa (Saxifraga paniculata) |
 |
| Skalnica gronkowa (Saxifraga paniculata) |
 |
| Skalnica gronkowa (Saxifraga paniculata) |
 |
| Skalnica gronkowa (Saxifraga paniculata) |
 |
| Skalnica gronkowa (Saxifraga paniculata) |
 |
| Skalnica gronkowa (Saxifraga paniculata) |
 |
| Skalnica gronkowa (Saxifraga paniculata) |
 |
| Skalnica gronkowa (Saxifraga paniculata) |
 |
| Skalnica gronkowa (Saxifraga paniculata) |
--------------------------------------------------
Skalnica gronkowa (Saxifraga paniculata Mill.) – gatunek rośliny należący do rodziny skalnicowatych.
Występuje w Azji i Europie.
W Polsce podlega ochronie.
Popularna roślina ozdobna, dostępna w szeregu odmian uprawnych.
Pokrój - typowa roślina poduszkowa, tworząca silnie zbite, niziutkie darnie.
Łodyga - wzniesione, słabo ulistnione i nierozgałęzione łodyżki kwiatostanowe osiągają wysokość do 40 cm.
Liście - grube, sinawozielonej barwy, długości 1-5 cm, owalne i wydłużone, o drobno piłkowanych brzegach i orzęsionej nasadzie. Szczyt liści tępy, lub zaostrzony. Liście przy ziemi tworzą zbitą różyczkę liściową składającą się z liści i krótkich, płonnych łodyżek. Na górnej stronie liści występują charakterystyczne, małe dołeczki, tzw. wypotniki, przez które roślina wydala nadmiar przyswojonego z podłoża węglanu wapnia. Wytrącający się z wody węglan wapnia osadza się w postaci drobnych płytek. Największe skupienie tych płytek znajduje się wokół brzegów liści, nadając im białą barwę. Liście na łodydze kwiatostanowej są mniejsze od liści przyziemnej różyczki i bardziej wydłużone. Ustawione są naprzemianlegle, rzadko.
Kwiaty - zebrane w wiechę lub podbaldach na szczycie łodyżki kwiatostanowej. Wyrastają na długich szypułkach. Ich nagi kielich składa się z 5 jajowatych działek zielonej barwy, korona z 5 białych płatków 2-3 razy większych od działek kielicha, nakrapianych drobniutko czerwonymi plamkami. Wewnątrz okwiatu 10 pręcików i jeden słupek z dwoma szyjkami.
Kwitnie - od czerwca do lipca. W Botaniku od maja
Owoc - mieszki zawierające bardzo lekkie nasiona, wysypujące się przy drobnych nawet drganiach lub podczas wiatru.
Preferuje siedliska o podłożu wapiennym, ale rośnie też na granicie. Jest gatunkiem arktyczno-alpejskim. Występuje głównie na skałkach, piargach, niskich murawach, w kosówce. Jest wytrzymała na suszę - w grubych liściach magazynuje wodę.
W Tatrach występuje od regla dolnego aż po piętro turniowe.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz