Zatem i upały mają swoje dobre strony. Gdyby nie one, ominęłabym cienistą ścieżkę wzdłuż brzegu stawu i nie poznałabym kolejnej rośliny, której dotąd nigdy nie widziałam. Choć zdjęcia wypadły dość ciemne, odkrycie tojeści będzie mi przypominać niemiłosiernie gorące lato. Być może to wspomnienie ogrzeje mnie nieco w przejmująco chłodne i ponure jesienno-zimowe dni, podczas których zwykle zaczynam wątpić, że kiedyś przeminą.
Zastanawia mnie jedna z nazw ludowych - francowate ziele. Co lud miał na myśli nadając tojeści tę nazwę? Na razie nie mam pomysłu. Może wymyślę coś później? Jesienią lub zimą.
Tojeść pospolita (Lysimachia vulgaris L.) - gatunek rośliny należący do rodziny pierwiosnkowatych (2 sierpnia) |
Tojeść pospolita (Lysimachia vulgaris L.) - posiada takie nazwy ludowe jak: bażanowiec, gruszka Matki Boskiej, francowate ziele |
Tojeść pospolita (Lysimachia vulgaris L.) - liście krótkoogonkowe, zaostrzone na końcu, spodem owłosione. |
Tojeść pospolita (Lysimachia vulgaris L.) rośnie nad brzegami wód, na torfowiskach nizinnych, w wysychających zbiornikach, rowach, bagiennych lasach i zaroślach. |
Tojeść pospolita (Lysimachia vulgaris L.) preferuje stanowiska umiarkowanie naświetlone, umiarkowane warunki klimatyczne. Jest rośliną wieloletnią, mrozoodporną. |
Tojeść pospolita (Lysimachia vulgaris L.) - często rośnie w skupiskach. Preferuje gleby obojętne, wilgotne, podmokłe z umiarkowanym nasłonecznieniem lub mokre (3 sierpnia) |
Tojeść pospolita (Lysimachia vulgaris L.) - łodyga wzniesiona, krótko owłosiona, górą omszona, ulistniona i rozgałęziona, tępo czworokanciasta, dołem naga, wysoka od 50 do 120 cm (3 sierpnia) |
Tojeść pospolita (Lysimachia vulgaris L.) - kwitnie od czerwca do sierpnia. Kwiaty są owadopylne oraz samopylne. |
Tojeść pospolita (Lysimachia vulgaris L.) - działki kielicha czerwono obrzeżone. Kwiat posiada pięć pręcików, krótszych od korony, w tym dwa krótsze od pozostałych |
Tojeść pospolita (Lysimachia vulgaris L.) występuje pospolicie na obszarze całego kraju, najczęściej na niżu i w niższych piętrach górskich. Bywa też uprawiana w ogrodach jako roślina ozdobna |
Tojeść pospolita (Lysimachia vulgaris L.) - owocem jest kulista torebka o średnicy do 5 mm, pękająca podłużnymi klapami. Nasiona rozsiewane przez wiatr (9 sierpnia) |
Zdjęcia wykonane w lipcu następnego roku:
tojeść pospolita (Lysimachia vulgaris) 2 lipca |
tojeść pospolita (Lysimachia vulgaris) 2 lipca |
---------------------------------------
Tojeść pospolita (Lysimachia vulgaris L.) - gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny pierwiosnkowatych.
Nazwy ludowe: bażanowiec, gruszka Matki Boskiej, francowate ziele.
Lysimachia to nazwa rośliny, której właściwości lecznicze odkrył Lizymach, król Tracji i Macedonii.
Zasięg występowania tojeści pospolitej obejmuje prawie całą Europę, północną Afrykę i dużą część Azji (Azja Zachodnia, Syberia, Kaukaz, Kazachstan, Tadżykistan, Uzbekistan, Kirgistan, Chiny).
W Polsce jest gatunkiem rodzimym. Występuje pospolicie na obszarze całego kraju, najczęściej na niżu i w niższych piętrach górskich.
Pokrój - osiąga ponad metr wysokości, zwieńczona wiechą żółtych kwiatów. Wykształca długie, podziemne rozłogi.
Łodyga - wzniesiona, krótko owłosiona, górą omszona, ulistniona i rozgałęziona, tępo czworokanciasta, dołem naga, wysoka od 50 do 120 cm.
Liście - podłużne jajowate, naprzeciwległe lub w okółkach po 3-4, mniej omszone niż łodyga, o długości do 10-14 cm, często z kropkowanymi gruczołami. Liście krótkoogonkowe, zaostrzone na końcu, spodem owłosione.
Kwiaty - długoszypułkowe, zebrane w szczytowe wiechy, w kolorze złocistożółtym. Powstają w kątach górnych liści łodygowych. Korona duża, do 1 cm średnicy. Płatki korony są jajowate, opatrzone wewnątrz krótkimi gruczołami, na brzegach gładkie, objęte przez płatki kielicha. Działki kielicha czerwono obrzeżone. Kwiat posiada pięć pręcików, krótszych od korony, w tym dwa krótsze od pozostałych. Kwiaty owadopylne oraz samopylne.
Kwitnie od czerwca do sierpnia.
Owoc - kulista torebka do 5 mm średnicy, pękająca podłużnymi klapami. Nasiona rozsiewane przez wiatr.
Korzenie - długie podziemne rozłogi, o pełzającym kłączu.
Siedliska - rośnie nad brzegami wód, na torfowiskach nizinnych, w wysychających zbiornikach, rowach, bagiennych lasach i zaroślach. Najczęściej występuje na wilgotnych glinach piaszczystych i utworach pylastych lub glinach ciężkich i iłach, stroni od gleb wapiennych.
Stanowisko - tojeść pospolita preferuje stanowiska umiarkowanie naświetlone, umiarkowane warunki klimatyczne.
Gleby obojętne, wilgotne, podmokłe z umiarkowanym nasłonecznieniem lub mokre, umiarkowanie ubogie (mezotroficzne) lub zasobne (eutroficzne). Często rośnie w skupiskach.
Gatunki podobne - bardzo podobna, ale dużo rzadsza jest tojeść kropkowana. Różni się wyraźnie czterokanciastą i miękko omszoną oraz ogruczoloną łodygą. Ma cytrynowożółte kwiaty o płatkach bez czerwonawych brzegów i brzegami orzęsionych gruczołowato.
Bylina, hemikryptofit.
Roślina lecznicza
Surowiec zielarski: ziele tojeści pospolitej. Ziele zawiera flawonoidy, cyjanidynę, saponinę, barwniki.
Działanie lecznicze: stosowany w lecznictwie ludowym jako środek moczopędny, przeciwzapalny, przeciwbakteryjny, pierwotniakobójczy, przeciwgrzybiczny i przeciwwirusowy. Wzmaga wydzielanie śluzu, wspomaga proces wchłaniania składników pokarmowych z jelit do krwi, pobudza wydzielanie soku żołądkowego, żółci i soku jelitowego.
Roślina ozdobna - w Polsce czasami jest uprawiana w ogrodach. Nadaje się szczególnie na rabaty i do obsadzania obrzeży zbiorników wodnych. Najłatwiej rozmnażać ją z ukorzenionych pędów pobranych wprost z rośliny. Można też wykonywać sadzonki pędowe. Wymaga stałej wilgotności podłoża. Wystarczy jej przeciętna gleba ogrodowa o obojętnym pH. Może rosnąć w miejscu zacienionym, jednak najładniej wybarwia się na stanowisku dobrze nasłonecznionym. Roślina mrozoodporna.
Inne zastosowania tojeści pospolitej:
- do kąpieli i pielęgnacji włosów.
- dawniej stosowana do farbowania tkanin. Barwnik pozyskiwany z liści farbuje na żółto i zielono, a z korzenia - na brązowo i czarno.
- w okresach głodu młode liście tej rośliny spożywano jako pokarm.
W Polsce występuje 5 gatunków tojeści:
- tojeść bukietowa (Lysimachia thyrsiflora L.)
- tojeść gajowa (Lysimachia nemorum L.)
- tojeść kropkowana (Lysimachia punctata L.) – antropofit zadomowiony
- tojeść pospolita, t. zwyczajna (Lysimachia vulgaris L.)
- tojeść rozesłana (Lysimachia nummularia L.)
źródło 1, źródło 2, źródło 3
.55.47.
Aniko, podoba mi się nazwa łacińska przez jej nawiązanie do starożytności; natomiast nasza nie jest jej tłumaczeniem i odnoszę wrażenie, iż też jest – jak i francowate ziele – nazwą ludową, jedną z wielu, jak zwykle, tyle że akurat tej przypadł zaszczyt być uznaną za oficjalną. A cóż ma oznaczać owa tojeść? Chyba tylko to, co samo się narzuca i o czym wzmiankujesz w opisie: to (można) jeść. Jak sądzisz, Aniko?
OdpowiedzUsuńA dlaczego francowate? Też nie wiem, ale wiemy, że dawniej tak określano coś obcego i złego; mówiono: „a to franca”, co w istocie było przekleństwem, Może więc ta roślina ma jakieś niepożądane przez rolników cechy?
To chyba zdarza się dość często, że jedna z tradycyjnych (historycznych, a więc ludowych) nazw zostaje uznana za oficjalną. Przypuszczam, że tojeść nie jest chwastem rolniczym - nie te siedliska.
UsuńA może nazwa "francowate ziele" wzięła się stąd, że przypadkowo rozgniecione liście trwale plamiły (farbowały) odzież, a może i ręce zbieraczy. Z pewnością tę właściwość zaczęto później wykorzystywać celowo do farbowania tkanin. Tak to sobie teraz wykombinowałam :-)
Całkiem możliwe, Aniko. A gdy przez nieuwagę poplamiły lniane ubranie, mówiono: a to francowate ziele! :-)
UsuńTojeść była używana do leczenia syfilisu, powszechnie nazywanego francą. Stąd ta nazwa - francowate ziele.
UsuńJuż druga osoba podaje takie wyjaśnienie. Nie rozumiem jednak dlaczego Wikipedia i inne źródła milczą na ten temat. Dziękuję i pozdrawiam
UsuńChyba dobrze kombinujesz Aniko. "Francowaty" znaczy tyle co "upierdliwy", trudny do pozbycia się, słowo pierwotnie dotyczyło choroby wenerycznej, kojarzonej z Francją (francuskiej choroby). Więc jeśli nie chwast to być może faktycznie trudne do zmycia zaplamienia.
OdpowiedzUsuńIm dłużej myślę o pochodzeniu tej nazwy tojeści, tym bardziej jestem przekonana słuszności mego rozumowania. Jakbym słyszała:
Usuń- Idźcie, dzieci, nazbierać liści na zupę
- Jakich liści, mamo?
- No, tego francowatego ziela. Zważajcie jeno, żeby koszul nie zszargać. Do niedzieli jeszcze parę dni, to zdążycie ręce domyć, ale poplamionych rzeczy już nigdy nie wybielę. W pstrokatych przyjdzie wam chodzić.
:-)
Bardzo ładne zdjęcia:-)
OdpowiedzUsuńDziękuję :-)
UsuńFajne zdjęcia, pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńDziękuję i również pozdrawiam
UsuńFranca, ale piękna! :) Pozdrawiam i zapraszam do siebie! :)
OdpowiedzUsuńDziękuję. Odwiedzam :-)
UsuńA ja nawet w te upały wędruję popołudniami po łąkach, tylko musowo z kapeluszem i butelką wody :) Uwielbiam tojeść, piękna roślina. Dużo jej u mnie rośnie :) Zbieram na bukiet czas od czasu:)
OdpowiedzUsuńOprócz butelki wody zabieram także spryskiwacz z wodą - świetnie się sprawdza :-)
UsuńFrancowate właśnie ze względu na francuską chorobę. Lud tego używał jako leku na tą przypadłość. Ot, cała zagadka
UsuńCiekawe wyjaśnienie, ale nie znalazłam żadnych informacji o leczeniu kiły przy pomocy tojeści pospolitej. Pozdrawiam
Usuń