 |
| Lilak Meyera (Syringa meyeri) – gatunek krzewu z rodziny oliwkowatych [30 kwietnia] |
 |
| lilak Meyera, Syringa meyeri |
 |
| lilak Meyera, Syringa meyeri |
 |
| lilak Meyera, Syringa meyeri |
 |
| lilak Meyera, Syringa meyeri 7 maja |
 |
| lilak Meyera, Syringa meyeri |
 |
| lilak Meyera, Syringa meyeri |
 |
| lilak Meyera, Syringa meyeri |
 |
| lilak Meyera, Syringa meyeri 17 maja |
--------------------------------------
Lilak Meyera (Syringa meyeri C. K. Schneid), zwany lilakiem koreańskim – gatunek krzewu z rodziny oliwkowatych.
Został znaleziony przez Franka Meyera w ogrodzie niedaleko Pekinu w 1909 r. Nie wiadomo, czy występuje w środowisku naturalnym.
Pokrój - zwarty, zaokrąglony, wolno rosnący krzew liściasty, który dorasta do wysokości 1-2 m i podobnej szerokości, choć zazwyczaj jest niższy.
Liście - niewielkie, zielone, szerokoeliptyczne, lekko pofalowane. Jesienią nie przebarwiają się.
Kwiaty - drobne, intensywnie i pięknie pachnące, tworzące na końcach pędów gęste wiechy (do 10 cm długości). Barwa kwiatów - odcienie fioletu, różu i purpury (w pąkach ciemniejsze, w pełnym rozkwicie jaśniejsze). Szybkie usunięcie przekwitłych wiech kwiatowych przed zawiązaniem nasion zwiększy kwitnienie w następnym roku.
Pąki kwiatowe są podatne na uszkodzenie przez mróz wczesną wiosną.
Gleba - dobrze rośnie w przeciętnej, suchej i średnio wilgotnej, lecz przepuszczalnej glebie. Preferuje gleby bogate w związki organiczne, wilgotne, lekko kwaśne od lekko alkalicznych. Potrzebuje dobrej cyrkulacji powietrza.
Stanowisko - w pełnym słońcu. Toleruje półcień, ale najlepiej kwitnie w pełnym słońcu.
Lilak Meyera wykazuje dużą tolerancję na warunki miejskie. Jest odporny na choroby, w tym mączniaka prawdziwego. Doskonale znosi cięcie i formowanie.
źródło, link 1, link 2 , link 3,
Pokrój - zwarty, zaokrąglony, wolno rosnący krzew liściasty, który dorasta do wysokości 1-2 m i podobnej szerokości, choć zazwyczaj jest niższy.
Liście - niewielkie, zielone, szerokoeliptyczne, lekko pofalowane. Jesienią nie przebarwiają się.
Kwiaty - drobne, intensywnie i pięknie pachnące, tworzące na końcach pędów gęste wiechy (do 10 cm długości). Barwa kwiatów - odcienie fioletu, różu i purpury (w pąkach ciemniejsze, w pełnym rozkwicie jaśniejsze). Szybkie usunięcie przekwitłych wiech kwiatowych przed zawiązaniem nasion zwiększy kwitnienie w następnym roku.
Pąki kwiatowe są podatne na uszkodzenie przez mróz wczesną wiosną.
Gleba - dobrze rośnie w przeciętnej, suchej i średnio wilgotnej, lecz przepuszczalnej glebie. Preferuje gleby bogate w związki organiczne, wilgotne, lekko kwaśne od lekko alkalicznych. Potrzebuje dobrej cyrkulacji powietrza.
Stanowisko - w pełnym słońcu. Toleruje półcień, ale najlepiej kwitnie w pełnym słońcu.
Lilak Meyera wykazuje dużą tolerancję na warunki miejskie. Jest odporny na choroby, w tym mączniaka prawdziwego. Doskonale znosi cięcie i formowanie.
źródło, link 1, link 2 , link 3,
Zaciekawiłaś mnie tym wpisem ,bardzo ładny i ciekawy .
OdpowiedzUsuńDziękuję i przepraszam, że nie zrobiłam tego wcześniej. Pozdrawiam :-)
UsuńO, tak! Jesienią wiosna się nam należy i już.
OdpowiedzUsuńLilak, jeden z symboli wiosny. Dla mnie jest też wspomnieniem nieistniejącej już wioski z mojego dzieciństwa.
Ten jest nieco inny, ale przecież też jest bzem.
A jeszcze bardziej zimą, o!
UsuńLilak nie jest bzem, ale niech już Ci będzie ;-) Jak ja lubię te wszelkie inności w przyrodzie - odkrywać je i kontemplować, a przede wszystkim cieszyć zmysły :-)
Nie mogłam sobie odmówić zajrzenia... :)
OdpowiedzUsuńAch... już niedługo...
Mnie też pomaga oglądanie zdjęć zrobionych wiosną i latem :-)
UsuńDziękuję :-)
OdpowiedzUsuń