Kokornak powojnikowy (Aristolochia clematitis)

Kilka miesięcy temu zaprezentowałam kokornak wielkolistny (TUTAJ) i obiecałam, że w tym sezonie przyjrzę się innemu gatunkowi z tej samej rodziny, kokornakowi powojnikowatemu lub powojnikowemu, jak kto woli (w ogrodzie botanicznym stosowano tę pierwszą nazwę). 

Kokornaki widziałam na trzech różnych stanowiskach i wysokość wszystkich oscylowała wokół 60 cm. Jednak najefektowniejsze skupisko roślin zostało najbardziej zeszpecone przez jakieś szkodniki (ślimaki??), które podziurawiły, zniszczyły piękne liście krótko po kwitnieniu. To z tego powodu odechciało mi się fotografowania kokornaków już w połowie czerwca. Zdjęcia sierpniowe pochodzą z ubiegło roku, kiedy to rośliny nie zostały zaatakowane. Wówczas bardzo spodobały mi się ich liście...

 

Kokornak powojnikowy, kokornak powojnikowaty (Aristolochia clematitis L.) – gatunek byliny z rodziny kokornakowatych  [7 maja]

Kokornak powojnikowaty (Aristolochia clematitis) – 24 kwietnia

Kokornak powojnikowy (Aristolochia clematitis) – 3 maja

Kokornak powojnikowaty (Aristolochia clematitis) – 3 maja 

Kokornak powojnikowy (Aristolochia clematitis) – 3 maja

Kokornak powojnikowaty (Aristolochia clematitis) – 7 maja

Kokornak powojnikowy (Aristolochia clematitis) – 7 maja

Kokornak powojnikowaty (Aristolochia clematitis) – 15 maja

Kokornak powojnikowy (Aristolochia clematitis) – 24 maja

Kokornak powojnikowaty (Aristolochia clematitis) – 4 czerwca

Kokornak powojnikowaty (Aristolochia clematitis) – 8 czerwca

Kokornak powojnikowy (Aristolochia clematitis) – 23 sierpnia

Kokornak powojnikowaty (Aristolochia clematitis) – 25 sierpnia

-------------------------------------------------------

Kokornak powojnikowy, kokornak powojnikowaty (Aristolochia clematitis L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny kokornakowatych. 

Zasięg naturalny obejmuje środkową i południową Europę oraz rejon Kaukazu i Azji Mniejszej. Poza tym jest szeroko rozpowszechniony jako zdziczały z dawnych upraw. 

W polskiej florze gatunek ma status archeofita. 

Występuje w dolinach Odry i Wisły oraz w ich sąsiedztwie, poza tym w rozproszeniu

Łodyga  - pojedyncza, wzniesiona i zwykle nieco wygięta lub wijąca się, naga i żółtozielona. Osiąga 30-60 (100) cm wysokości.

Liście - naprzemianległe, jasnozielone i długoogonkowe. Okrągławe i jajowato-trójkątne z sercowatą nasadą, na szczycie tępe. Na brzegu blaszka liściowa drobno ząbkowana i dlatego szorstka.

Kwiaty -  pułapkowe, zebrane w pęki w kątach liści. Korona jasnożółta, grzbiecista, rurkowata, rozdęta u nasady, rozszerzona lejkowato w górnej części, jedno wargowa, o długości 2 cm. Słupek pojedynczy z krótką szyjką. W rozdęciu korony produkowany jest nektar. Prowadzi do niego zwężona rurka korony, pokryta wewnątrz sztywnymi włoskami, skierowanymi ukośnie do wnętrza. Owady łatwo dostają się do wnętrza, a nie mogąc się wydostać zapylają słupek pyłkiem przyniesionym z zewnątrz, a następnie zostają obsypane pyłkiem kwiatu. Wtedy włoski w rurce korony więdną i owad może się wydostać na zewnątrz. Znamię słupka jest sześciodzielne, poniżej znajduje się sześć pręcików zrośniętych z sobą i szyjką słupka.

Kwitnie - od maja do lipca.

Owoc - zwisająca torebka, wewnątrz sześciokomorowa.

Roślina ma nieprzyjemny smak i zapach (określany też jako wstrętny), dlatego zwykle nie jest spożywana przez zwierzęta roślinożerne.

Stanowisko - rośnie w miejscach nasłonecznionych, w widnych zaroślach, na przydrożach i przypłociach, na brzegach rzek, pojawia się też jako chwast w ogrodach.

Więcej informacji:

Wikipedia

link 1, link 2