W ogrodzie botanicznym rośnie kilka gatunków pierwiosnka. Postaram się je wszystkie zaprezentować. Pierwiosnek łyszczak ma żółte kwiaty, ale nawet ja nie pomyliłabym go z pierwiosnkiem lekarskim.
 |
| Pierwiosnek łyszczak, pierwiosnka łyszczak (Primula auricula L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny pierwiosnkowatych [19 kwietnia] |
 |
| Pierwiosnek łyszczak (Primula auricula) 23 kwietnia |
 |
| Pierwiosnek łyszczak (Primula auricula) |
 |
| Pierwiosnek łyszczak (Primula auricula) |
 |
| Pierwiosnek łyszczak (Primula auricula) |
 |
| Pierwiosnek łyszczak (Primula auricula) |
 |
| Pierwiosnek łyszczak (Primula auricula) |
 |
| Pierwiosnek łyszczak (Primula auricula) 23 kwietnia |
 |
| Pierwiosnek łyszczak (Primula auricula) 9 maja |
 |
| Pierwiosnek łyszczak (Primula auricula) 25 czerwca |
Zdjęcia powstały w 2019 i 2022 roku.
---------------------------------------
Pierwiosnek łyszczak, pierwiosnka łyszczak (Primula auricula L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny pierwiosnkowatych.
Rośnie dziko w Alpach, północnych Apeninach, zachodnich Karpatach, Bałkanach.
W Polsce tylko w Tatrach. W Pieninach wyginął.
Na Słowacji spotykana powszechnie na wapieniach we wszystkich wyższych grupach górskich (m.in. Zachodnie i Bielskie Tatry, Mała i Wielka Fatra, Niżne Tatry, Góry Choczańskie, Muránska planina). Zarówno w Polsce jak i na Słowacji występuje wyłącznie podgatunek subsp. hungarica, który jest subendemitem zachodnich Karpat.
Pokrój - młode rośliny omączone.
Liście - wszystkie zebrane w przyziemną rozetę. Nieco mięsiste, gładkie, brzegiem chrząstkowate, omszone lub gładkie, wyrastające na krótkich i szerokich ogonkach. W pączku mają brzegi zwinięte do góry.
Kwiaty - zwykle wonne (pachnące morelami), o zrosłym, dzwonkowatym kielichu wyciętym na szczycie w 5-6 ząbków. Korona kwiatu o średnicy 15-30 mm jest żółta, złożona z 5 zrosłych, wyciętych na szczycie płatków. Tworzy rurkę długości ok. 1 cm, na szczycie rozchylającą się. Wewnątrz korony 1 słupek i 5 pręcików z krótkimi nitkami. Głąbik kwiatowy wysokości do 25 cm z baldaszkiem na szczycie. Przysadki do 4 mm długości, jajowate.
W kwiatkach występuje heterostylia utrudniająca samozapylenie. Roślina jest owadopylna i wiatrosiewna.
Kwitnie - od kwietnia do czerwca.
Owoc - torebka z licznymi nasionami o ciemnobrunatnej barwie.
Siedlisko - skały wapienne, murawy. Roślina wapieniolubna. W Tatrach występuje od podnóża aż po piętro halne.
Roślina objęta w Polsce od 2004 ścisłą ochroną gatunkową. Nie jest zagrożona, wszystkie jej stanowiska w Polsce znajdują się na obszarze Tatrzańskiego Parku Narodowego.
Uprawiany jako ozdobna bylina wiosenna ogródków i rabat. Gatunek wysokogórski, ale dobrze aklimatyzujący się w ogródkach. Szczególnie często uprawiany jest w ogródkach skalnych. Najlepiej rośnie na gliniasto-próchnicznym podłożu z dodatkiem gruzu wapiennego, na słonecznym i wilgotnym stanowisku. Jest całkowicie mrozoodporny. Rozmnaża się przez oddzielanie bocznych różyczek liściowych, lub wysiew nasion.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz