29 maja 2016

Majówka w Ogrodzie Botanicznym

Kończy się maj, więc już najwyższy czas na migawki z pobytu w Ogrodzie Botanicznym w Poznaniu, który miał miejsce pierwszego (i nieco pochmurnego) dnia tego miesiąca. Wówczas stosunkowo niewiele roślin kwitło, a i ogrodowi sporo brakowało do przepychu i rozmaitości, jaki zapamiętałam z ubiegłorocznych wrześniowych odwiedzin. Mimo wszystko, była to okazja do obejrzenia całego ogrodu oraz zobaczenia roślin, których latem albo próżno szukać, albo będą wyglądały inaczej.
Przedstawiam kilka roślin, które akurat wtedy kwitły lub wschodziły.

Żagwin ogrodowy (Aubrieta ×cultorum Bergmans), nazywany czasami obrecją ogrodową – mieszaniec powstały w wyniku skrzyżowania A. deltoidea z innymi gatunkami żagwinu.
Tulipan (Tulipa L.) – rodzaj roślin cebulowych należący do rodziny liliowatych. Zalicza się do niego ok. 120 gatunków i co najmniej 15 tysięcy kultywarów (odmian uprawnych).

26 maja 2016

Mniszki w trawie

Mniszek lekarski kwitnie do sierpnia, a nawet dłużej, jednak okres najobfitszego wysypu kwiatów już minął. Znacznie częściej spotykam dmuchawce lub pozbawione owoców łodygi niż żółte kwiaty tej rośliny. Lubię początek wiosny, gdy robi się wyraźnie cieplej, zazieleni się młoda trawa, a pośród niej wyrastają kolorowe kwiatki. To chyba najradośniejszy i najbardziej żywiołowy okres wiosny w mieście - do pierwszego koszenia.

Mniszek pospolity, mniszek lekarski (Taraxacum officinale F. H. Wigg.) - gatunek wieloletniej byliny należący do rodziny astrowatych. Rosnąc w pobliżu dróg przyczynia się do oczyszczania atmosfery - wchłania metale ciężkie (np. cynk, chrom, ołów lub kobalt)
Mniszek pospolity, mniszek lekarski (Taraxacum officinale F. H. Wigg.) i jasnota purpurowa (Lamium purpureum L.) - najwyraźniej lubią występować razem.

23 maja 2016

Białe wianuszki, kwitnąca kalina koralowa

W całym ubiegłym roku poznałam dość dużo drzew i krzewów, zapamiętałam też miejsca, w których rosną konkretne gatunki. Jeśli tylko czas pozwala, zachodzę do nich jak do starych znajomych. Tym razem, będąc w Moim Lesie, odwiedziłam kaliny koralowe, które niedawno zaczęły kwitnąć. Latem opisałam ten gatunek, przedstawiając zdjęcia liści i owoców. Dotąd brakowało mi tylko zdjęć kwiatów (nigdy wcześniej ich nie widziałam, albo... nie zauważyłam). Oto i one.

Kalina koralowa (Viburnum opulus L.) – gatunek krzewu należący do rodziny piżmaczkowatych (Adoxaceae) [22 maja]
 

20 maja 2016

Wiosenne liście

Czy zauważyliście, że wiosenne liście drzew i krzewów, oprócz tego, że są takie młode i świeże, dość często znacznie różnią się od liści obserwowanych w późniejszym okresie? Początkowo są mniejsze, jaśniejsze, delikatniejsze, miłe w dotyku i nie zawsze można dostrzec wszystkie cechy, jakie podawane są w opisach botanicznych.
Oto przegląd liści kilkunastu gatunków drzew i krzewów (mam ich znacznie więcej - pokazać??) - zapraszam do obejrzenia i porównania z opisami ich wyglądu zaczerpniętymi ze źródeł.
W każdym razie wygląd młodych liści kaliny koralowej, jarzębu mącznego czy nawet tulipanowca amerykańskiego, mógłby wprawić mnie w lekkie zakłopotanie przy próbie identyfikacji - powiedzmy, rok temu :-)

Wiąz szypułkowy (Ulmus laevis) - liście o kształcie eliptycznym lub odwrotnie jajowatym, najszersze powyżej środka, o długości 6-14 cm, podwójnie piłkowane, na szczycie nagle zaostrzone. Charakterystyczną cechą tego gatunku jest silna asymetryczność liści u nasady  (fot. 12 maja)
Kasztanowiec zwyczajny (Aesculus hippocastanum L.) - liście blaszkowate, dłoniasto złożone z 5-7 listków. Średnica całego liścia wynosi 30-40(50) cm. Listki odwrotnie jajowate, na wierzchołku krótko zaostrzone, z drugiej strony zbiegające wąskim klinem. Szczytowy listek i dwa sąsiadujące wyjątkowo duże, listki przy ogonku kilka razy mniejsze (fot. 12 maja)

17 maja 2016

Biała magnolia

Dawno temu Park Wilsona w Poznaniu był ogrodem botanicznym. Nieopodal głównego wejścia, po lewej stronie rośnie urodziwa magnolia kwitnąca w drugiej połowie kwietnia mnóstwem wielkich, białych kwiatów. W ubiegłym roku zidentyfikowałam ją jako magnolię gwiaździstą, ale teraz sądzę, że się myliłam. Magnolia gwiaździsta jest bowiem krzewem (rzadko drzewem), osiągającym zaledwie 3 m wysokości.
Ta magnolia jest całkiem spora - mierzy ok. 7 m. Najniższa gałąź znajduje się na wysokości mojego wzroku. I właśnie rozmiary tego drzewa wskazywałaby na magnolię japońską. Lecz poza tym - po obejrzeniu wielu zdjęć w Internecie i przeczytaniu opisów obu gatunków magnolii, mogę stwierdzić tyle, że... na dwoje babka wróżyła. Nie zdziwiłabym się (przy moim "szczęściu"!), gdyby się okazało, że to jeszcze jakiś inny gatunek, bądź odmiana magnolii :-) .

Magnolia japońska (Magnolia kobus DC.) - gatunek drzew lub krzewów, należący do rodziny magnoliowatych. Kwitnie w kwietniu i maju. Kwiaty duże, szeroko otwarte o 6-9 płatkach, mają biały kolor i lekko pachną. Wewnątrz kwiatu liczne pręciki i słupki, ułożone w apokarpijne słupkowie  (18 kwietnia)
Magnolia japońska (Magnolia kobus DC.) - kwiaty pojawiają się przed rozwojem liści, mają średnicę około 10 cm, składające się z 6-9 płatków (11 kwietnia)

15 maja 2016

Czeremchy z Mojego Lasu

Nie myliłam się sądząc, że w Moim Lesie rosną raczej krzewiaste formy czeremchy zwyczajnej. Wiele z nich ma jednak znacznie więcej niż 4 m wysokości.
Zdjęcia powstały w pierwszym tygodniu maja przy dość zmiennej aurze. Początkowo czeremchy pyszniły się niezliczonymi gronami białych kwiatów, ale z każdym dniem ich ubywało - płatki opadały i zaczynały zawiązywać się owoce. Z kolei czeremchy amerykańskie (późne) dopiero rozwijały liście i wykształcały pąki kwiatowe. Niedługo (a może już? Niestety, w ostatnim czasie nie odwiedziłam Mojego Lasu) i one zakwitną, lecz na początku maja oba gatunki można bardzo łatwo odróżnić.

Czeremcha zwyczajna (Padus avium Mill.) - gatunek drzewa lub dużego krzewu z rodziny różowatych.
Czeremcha zwyczajna (Padus avium Mill.) ma szeroką, jajowatą koronę i zwisające gałęzie. Drzewo dorasta do 15 m, krzew od 0,5 do 4 m wysokości.

13 maja 2016

Żółte pomponiki, złotlin japoński

Żółciutkie pomponiki, całe ich mnóstwo, rozwieszone na żywo zielonym krzewie - ach, cóż to był za urzekający widok! Zwłaszcza w miejscu nieco zacienionym, gdzie zakrada się mrok. Krzewy złotlinu japońskiego, rosnące w sporej grupie, znalazłam w Parku Wilsona. Widziałam go też w innym, nasłonecznionym miejscu - tam kwiaty szybko marniały, usychały i traciły kolor.
Oto japońska złota róża, której okrągłe kwiaty wyglądają jak malutkie słoneczka. Słoneczne pomponiki :-). 
Przyznać należy, że prezentowana poniżej odmiana ozdobna jest znacznie efektowniejsza od formy typowej, którą sfotografowałam znacznie później w ogrodzie botanicznym.

Złotlin japoński, złotlin chiński (Kerria japonica) - gatunek krzewu z rodziny różowatych (Rosaceae). Bywa też nazywany japońską złotą różą.
Złotlin japoński, złotlin chiński (Kerria japonica) - pochodzi ze środkowych i zachodnich Chin, od wieków uprawiany jest w Japonii. Do Europy sprowadzony został w XIX wieku i w niektórych miejscach zdziczał z upraw i rośnie w środowisku naturalnym.

11 maja 2016

Tawuły w parku

W drugiej połowie kwietnia królowały tawuły wczesne i szare, zwane norweskimi. Teraz jednak niemal zakończyły kwitnienie. Rozpoczynają je za to tawuły van Houtte'a. Wszystkie te biało kwitnące krzewy przypominają mi tryskające fontanny, spienione kaskady, sperlone strugi. Wyglądają zachwycająco zdobiąc parki, skwery i pobocza dróg.
Wiem, nie było mnie dość długo i nawet teraz mam zaledwie chwilkę. Zapraszam jednak do wiosennego parku sprzed kilku dni. Dziś zapewne wygląda inaczej. Ach, czas tak szybko mija!
Ale zaraz! Czy istniałoby pojęcie czasu, gdyby NIC się nie zmieniało, nie przemijało i nie następowało?

Tawuła szara, tawuła norweska (Spiraea ×cinerea) - fot. 30 kwietnia
Tawuła szara, tawuła norweska (Spiraea ×cinerea) - fot. 30 kwietnia

3 maja 2016

Kwitnący rzepak

Nareszcie wybrałam się do Mojego Lasu. Jednak po drodze nie mogłam przeoczyć jaskrawożółtych pól kwitnącego rzepaku. Pojedyncza roślina niczym specjalnym się nie wyróżnia, ale całe ich morze? To tak, jakby w hołdzie dla wiosny rozścieliły się olbrzymie dywany, misternie utkane z najjaśniejszych promyków słońca. Wiosno, jesteś u siebie!
A co do rzepaku, który jeszcze nie jest zbyt wysoki - sprawdziłam czy aby nie mylę go z dość podobną gorczycą białą. Jednak nie, gorczyca biała zakwita dopiero pod koniec maja, poza tym ma inne liście.
A o lesie będzie kiedy indziej.

Rzepak (Brassica napus L. var. napus) - odmiana kapusty rzepak należącej do rodziny kapustowatych. Jest jedną z najstarszych roślin oleistych, znanych człowiekowi już od ponad 2,5 tysiąca lat.
Rzepak (Brassica napus L. var. napus) - badania genetyczne wykazały, że jest krzyżówką kapusty warzywnej (Brassica oleracea) i kapusty właściwej (Brassica rapa).

2 maja 2016

Trzemcha, czeremcha zwyczajna

Kwiecień był tak chłodny, że dotąd nie wybrałam się do Mojego Lasu. Zapewne, wiele mnie ominęło. Na przykład kwitnienie czeremch zwyczajnych. Jednakże zobaczyłam je w parku, który niedawno przemierzyłam... nieśpiesznie. Nie od razu je rozpoznałam, bowiem znałam tylko krzewiaste formy czeremchy zwyczajnej, bo takie rosną w Moim Lesie. Natomiast w Parku Nad Wartą są to co najmniej kilkumetrowe drzewa. Kwitną obficie i pięknie pachną, wypuściły też liście - cudny widok.
Czeremchy zwyczajne będą kwitły jeszcze przez pewien czas - kto jeszcze ich nie zauważył, niechaj się pospieszy, by nie ominął go jeden z wielu niepowtarzalnych cudów, które przydarzają się wiosną.
Dodam jeszcze, że czeremcha amerykańska zakwita nieco później zdecydowanie mniej okazale.

Czeremcha zwyczajna (Padus avium Mill.) - gatunek drzewa lub dużego krzewu z rodziny różowatych. Roślina krótkowieczna, szybko rosnąca. Osiąga wiek 60-80(100) lat.
Czeremcha zwyczajna (Padus avium Mill.) znana jest także pod nazwami: czeremcha pospolita, śliwa kocierpka, trzemcha, czeremucha, smrodynia.