Bodziszek albinos

Po drugiej stronie ubitej drogi wzdłuż Łąki Północnej rośnie bodziszek, którego kwiaty mają wyblakłe płatki. Na pewno nie są białe, raczej siwe w odcieniu koloru fioletowoniebieskim, który jest mniej lub bardziej widoczny w zależności od stopnia nasłonecznienia. Na pierwszy rzut oka kwiaty wydają się mniej atrakcyjne, są jakby wypłowiałe na słońcu, po prostu blade.
Jednak trafiła mi się gratka. Albo znalazłam albinosa bodziszka łąkowego, albo jest to jakiś inny gatunek, np. bodziszek blady...(?) Oto w Wikipedii wymienia się bodziszka bladego jedynie z nazwy i, jak dotąd, nie znalazłam fotografii, ani opisu tej rośliny (Geranium pallens Bieb.). Oczywiście, zgaduję jego nazwę, ale tylko ta wyraźnie pasuje, czyż nie? Przy następnej okazji przedstawię zdjęcia bodziszka o niebieskich kwiatach (prawdopodobnie łąkowego) i być może uda się zauważyć pewne różnice w wyglądzie rośliny.
Pod zdjęciami zamieszczam opis bodziszka jako takiego (rodzaj), który liczy sobie około 450 gatunków, z czego w Polsce występuje kilkanaście. Niestety, moje typowanie, że jest to bodziszek blady może być mylne, ponieważ gatunek ten nie jest wymieniony wśród występujących w Polsce.
A może jednak występuje?
Bodziszki o niemal białych kwiatach rosły w zwartych skupiskach (kępach) w 2-3 miejscach w pobliżu siebie pośród traw.
Dodam, że akurat te rośliny rosną w silnie nasłonecznionym i raczej suchym miejscu, podczas gdy bodziszek łąkowy lubi wilgotne i średnio wilgotne łąki, przydroża, rowy i zarośla.
W takim właśnie miejscu znalazłam bujną kępę bodziszka łąkowego o niebieskich kwiatach - opisany i pokazany został tutaj i tutaj.

Bodziszek z rodziny bodziszkowatych (to pewne  :-) ). Czy jest to albinotyczna wersja bodziszka łąkowego czy może tajemniczy bodziszek blady?

Bodziszek łąkowy o niemal białych kwiatach - pewne oznaki niebieskofioletowego koloru widać na pręcikach i czasem na brzegach płatków.

Słupek i pręciki albinotycznego bodziszka łąkowego (a może bladego?)w różnych kwiatach wyglądały inaczej

Szczaw znów się stroi

W miejscach, które odwiedzam z aparatem fotograficznym, prawdopodobnie natknęłam się już na kilka gatunków szczawiu. Najczęściej jest to szczaw kędzierzawy, teraz już go rozpoznaję(?) - przede wszystkim po falistych, kędzierzawych liściach i kanciastej czerwonawej łodydze. Jeszcze niedawno był jasnozielony, teraz jego owocki zaczynają pięknie różowieć. Napotkane przeze mnie okazy miały 1 m i więcej wysokości, niektóre trzymają się w miarę prosto, inne, te bardziej dojrzałe i pomału brązowiejące, pochylają się na boki (pierwsze zdjęcie przedstawia owoce do góry nogami - pochyloną gałązkę fotografowałam od wierzchołka).
Patrząc na dojrzewające owoce szczawiu, nieodmiennie miewam skojarzenia z... indykiem. Dziwne to, prawda? Kolejne gatunki szczawiu (wydaje mi się, że będą jeszcze przynajmniej dwa) postaram się również przedstawić, ale już przy innej okazji. Zwłaszcza, że jako laika, czeka mnie żmudne ustalanie ich nazw gatunkowych, o jako takim sfotografowaniu nie wspominając).
Jak wygląda szczaw zimą pokazałam tutaj.

Szczaw kędzierzawy (Rumex crispus L.) - gatunek rośliny z rodziny rdestowatych

Szczaw kędzierzawy (Rumex crispus L.) nazywany także kobylim szczawiem, kobylakiem lub szczekajem.

Ożaneczka, lazurowa chmurka

Dwa, może trzy okazy tej roślinki (przetacznika ożankowego) wypatrzyłam na skraju zadrzewionego pasa ochronnego nad morzem (od strony lądu). Nigdy wcześniej ich nie widziałam, zatem było to moje kolejne małe odkrycie. Jak widać, para oczu często nie wystarcza, zwłaszcza amatorowi z miasta, by dostrzec różne ciekawe rośliny, które dotąd zupełnie umykały jego uwadze. Moje trzecie oko otwiera przede mną właściwie nieznany świat i pozwala jeszcze go uwiecznić.
Zdjęcia są jakie są, lepsze to niż nic. Za to, gdy następnym razem spotkam tę czy inną roślinkę, być może będę miała szansę sfotografować ją lepiej. Dziś cieszę się tylko tym, że ją znalazłam i dzięki temu mogłam bliżej poznać. Może za tydzień odnajdę ją w jakichś zaroślach i będę potrafiła należycie oddać jej urodę? Może zdążę, ponoć kwitnie do sierpnia.

Przetacznik ożankowy (Veronica chamaedrys L.) z rodziny babkowatych, znany jest także pod nazwami: ożaneczka, ptasie oczka, żabie oczka

Żmijowiec zwyczajny - smocza wieża

Od jakiegoś czasu kwitną żmijowce, niektóre są naprawdę wysokie, osiągające ponad metr wysokości. Widziałam takie w ubiegłym roku, ale może o nieco późniejszej porze. Przypominają smukłe, stożkowate wieże pokryte piętrami kwiatków o pięknej niebieskiej barwie. Z pewnej odległości kwiaty tracą wyraźne kształty - są jak niebieskie plamki poprzetykane mniejszymi, intensywnie różowymi punkcikami - to pączki. Z kielichów kwiatów wystają długie, rozdwojone jak język żmii, białe słupki oraz ciemnoróżowe pręciki zakończone szaroniebieskimi pylnikami. To one właśnie jakoś tak rozpraszają światło, że kształt kwiatu wydaje się nieostry. Niełatwo jest sfotografować niewielkie kielichy żmijowca, przedrzeć się przez cienkie pręciki i zajrzeć do samego dna kwiatu.
 Zdjęcia znacznie większych fragmentów tych roślin zrobiłam rok później - zobacz "Żmijowiec zwyczajny w czerwcu". Wygląd żmijowca w okresie późnojesiennym przedstawiłam tutaj.
Co to jest kwiatostan typu skrętek wyjaśniam pod zdjęciami i opisem botanicznym rośliny.

Żmijowiec zwyczajny (Echium vulgare L.) z rodziny ogórecznikowatych. Wierzchołek kwitnącej rośliny

Bodziszek drobny iglicopodobny

Bodziszek drobny trochę przypomina mi iglicę pospolitą. Nic dziwnego - obie rośliny należą do rodziny bodziszkowatych. Pierwszy raz świadomie dostrzegłam bodziszka w Moim Lesie i sądziłam, że to środowisko (np. zacienienie, gleba - o, naiwna!) spowodowało taką zmianę wyglądu kwiatków i że to także jest iglica. Pewnie nie tylko ja tak się pomyliłam, gdyż w internecie można znaleźć zdjęcia kwiatów tej rośliny podpisane właśnie jako iglica pospolita. Wystarczyło jednak nie upierać się przy swoim i poszukać krewniaków iglicy w rodzinie bodziszkowatych :-).

Bodziszek drobny (Geranium pusillum L.) z rodziny bodziszkowatych. W Polsce dość pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich.

Kwiaty bodziszka drobnego (Geranium pusillum L.) mają pięć płatków, które są słabo wycięte, różowe lub różowopurpurowe, ok. 1,5 raza dłuższe od działek kielicha i orzęsione u nasady.

Iglica pospolita

Iglica pospolita (Erodium cicutarium)  z rodziny bodziszkowatych

Iglicę pospolitą wypatrzyłam na Przypłociu. Rosła wśród zielonych roślin, a te malutkie kwiatki o średnicy ok. 1 cm znajdowałam na wysokości do 20 cm nad ziemią. Mimo, że roślina ta powinna jeszcze kwitnąć, już od jakiegoś czasu nie widzę ani jednego kwiatka iglicy. A skąd taka nazwa? - zapytacie. Po owocach mnie poznacie - odrzekłaby pewnie.

Iglica pospolita (Erodium cicutarium) – gatunek rośliny jednorocznej lub dwuletniej z rodziny bodziszkowatych

Marchew - nareszcie!

Marchew zwyczajna (Daucus carota L.) – gatunek rośliny z rodziny selerowatych.

Wreszcie jest! Czekałam na nią długo, dopiero w ostatnich dniach dostrzegłam młodziutkie, rozkwitające eteryczne baldachy. Marchew zwyczajna, nadzwyczajnie urodziwa, pierwsza z roślin łąkowych i chwastów, które rok temu zachwyciły mnie i zawładnęły moim sercem. Zdjęcia powstały wczoraj. Zdałam się niemal wyłącznie na inteligencję aparatu, niekiedy tylko korygując nieco EV - wszystkie fotografie zrobione są w trybie inteligentnej automatyki (zielona ikonka). Na razie daję spokój innym funkcjom i samodzielnemu kombinowaniu, gdyż efekty niejednokrotnie przyprawiały mnie o rozpacz. Jestem całkiem zadowolona - kolory są żywe, nie za bardzo prześwietlone, a ostrość jest zadowalająca, choć, oczywiście, chciałabym osiągnąć więcej. Ale dobre i to. Pewnie oberwie mi się za ciasne kadrowanie i parę innych błędów (jakich? Słucham pilnie), ale dla mnie te zdjęcia mają wiele uroku. To pewnie przez tę marchew, do której mam taką słabość :-). No i tak się cieszę, że wybrnęłam z impasu (kombinując z balansem bieli i wyborem scen na swoje kiepskie, niestety, wyczucie i wiedzę fotograficzną - osiągałam koszmarne efekty).

Wilczomlecz kwitnie owocnie

Kwitnący wilczomlecz sosnka (Euphorbia cyparissias L.) -  łodyga u nasady jest prawie bezlistna i czerwonawa, u góry gęsto ulistniona, osiąga wysokość 10-30 (40) cm.   fot.  7 czerwca

Kwitnący wilczomlecz sosnka (Euphorbia cyparissias L.) - kwiatostany są żółtozielone, zebrane w kwiatostan o średnicy 5-8 cm.

Wilczomlecz sosnka (Euphorbia cyparissias L.) - owocem jest trójkomorowa rozłupnia pokryta drobnymi brodawkami. W rozłupni znajdują się 3 okrągło-jajowate nasiona opatrzone żółtawym wyrostkiem o dł. 2 mm i szer.1,5 mm, srebrzystoszare.

Rogownica pospolita

Rogownica pospolita (Cerastium holosteoides Fr. em. Hyl.) z rodziny goździkowatych.

Kwiatki były malutkie (ok. 1 cm średnicy) i rosły pośród innych roślin na Przypłociu (to ten pas ziemi wzdłuż posesji, której właścicielka zgodziła się nie kosić), czyli w miejscu raczej słonecznym. Rosną także na Łące Wschodniej, nieopodal stanowiska dziewięćsiłu, które ostatnio odwiedziłam (zastałam tylko suche okazy dziewięćsiłu niemal zarośnięte przez inne rośliny i wysokie trawy, ale liczę, że i na nie przyjdzie czas). Rogownica nie tworzyła łanów - były to raczej pojedyncze rośliny lub luźne skupiska, które przeciskały się pośród traw, skrzypów i innych roślin.

Rogownica pospolita (Cerastium holosteoides Fr. em. Hyl.) z rodziny goździkowatych.

Rogownica pospolita (Cerastium holosteoides Fr. em. Hyl.) z rodziny goździkowatych.

Gwiazdnica pełna mocy

Gwiazdnica pospolita (Stellaria media (L.) Vill.) z rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae)

Małe kwiatki, duży problem  :-] . Dochodzę do wniosku, że im one mniejsze, tym on większy  ;-) .
Pierwotnie zamieściłam tu zdjęcia dwóch gatunków roślin, które należą do rodziny goździkowatych. Wówczas nie byłam pewna, jaką gwiazdnicę przedstawiają, a okazało się, że była to gwiazdnica pospolita oraz... rogownica polna, której poświęcę osobny post wraz z należytym opisem zdjęć.
Ale teraz, skoro wszystko się wyjaśniło, powiem kilka słów o tym, gdzie znalazłam tę "prawdziwą" gwiazdnicę (sama widziałam różnice w wyglądzie obu roślin, ale zdjęcia zamieszczone w Wikipedii, jakoś nie rozwiały wówczas moich wątpliwości. Do tego - znajdowałam sporo zdjęć obu gatunków opisanych raz tak, raz tak).
Spotkałam ją na małym pagórku, być może usypanym ludzką ręką (średnicy ok. 1,5 m) na skraju Mojego Lasu, tuż nieopodal kępy niezapominajek, które wówczas jeszcze nie zdradziły mi kim są (kwitnące zobaczyłam dopiero 18 maja, a gwiazdnicę fotografowałam 4 i 5 maja; tydzień później nie przyjechałam do lasu, więc nie wiem co się z nią działo). Gwiazdnica porosła pagórek niemal w całości, tworząc piękny zielony kobierzec (łany) utkany maleńkimi białymi kwiatkami, stanowiąc piękne tło dla znacznie wyższej jasnoty purpurowej kwitnącej na fioletowo.
Gdy po dwóch tygodniach poszłam zobaczyć co dzieje się z gwiazdnicą, okazało się, że jej czas minął - nie było żadnych kwiatków, łodyżki i liście przywiędły, zmalały - w niczym nie przypominały tamtego zielonego kobierca. Wyglądało to jak rzednąca plątanina usychających łodyżek i listków. Później gwiazdnica w ogóle zniknęła odkrywając ziemię.
Pierwsze trzy zdjęcia były tu już zamieszczone i to na ich podstawie roślina została rozpoznana.

Gwiazdnica pospolita (Stellaria media (L.) Vill.)  z rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae)

Gwiazdnica pospolita (Stellaria media (L.) Vill.)  z rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae)

Zielone srebrniki miesiącznicy

Na Łące Niespodzianek, tam gdzie rośnie miesiącznica, za każdym razem jest inaczej. Dość długo zastanawiałam się jak nazwać tę łączkę, nieużytek, niepozorny i spokojny skrawek ziemi nieopodal drogi, który latami mijałam nie zauważając. Od czasu pierwszego spotkania z miesiącznicą, byłam tam już kilka razy i za każdym razem zastawałam inny widok. Ostatnio powitały mnie irysy. Było ich mnóstwo!
Ale wracam do miesiącznicy - sprawdzam jak się zmienia. Już jakiś czas temu zauważyłam, że przekwita, a w miejsce kwiatów wykształcają się zielone owoce, które zapewne jesienią staną się białe o perłowym blasku, judaszowe srebrniki.
Obecnie roślina nie zachwyca urodą. Nieliczne kwiaty wkrótce przekwitną, a żeby dostrzec tworzące się łuszczyny na tle sąsiadującej zieleni, trzeba się dość dobrze przyjrzeć. Ale są! Jedne malutkie (ok. 2 cm długości), inne całkiem pokaźne (nawet 6-7 cm).
Zdjęcia dokumentują niejako obecny stan lunarii, która po pięknym kwitnieniu, dopiero za jakiś czas będzie zachwycać srebrnymi talarami cienkich łuszczyn kryjących nasiona.

Miesiącznica roczna (Lunaria annua) kończy kwitnienie i wykształca zielone jeszcze łuszczyny

Zielony owoc (łuszczyna) miesiącznicy rocznej (r. kapustowate) - 22 maja

To nie bez, to lilak!

No, proszę! Czego to się człowiek nie dowiaduje? Zawsze sądziłam, że gdy w maju kwitnie bez to właśnie ten miałam na myśli. Lecz kiedy sfotografowałam kiście kwiatów z kilku napotkanych krzewów i, jak zwykle, chciałam dodać opis botaniczny tej rośliny, pod hasłem "bez" znalazłam zupełnie inne, z których akurat znam bez czarny. Tak więc dzisiaj przedstawiam lilaka pospolitego, błędnie zwanego bzem lilakiem. Błędnie, ponieważ obie rośliny pochodzą z zupełnie innych rodzin. Udało mi się zebrać sporo informacji na temat tego krzewu - pełny opis zamieszczam poniżej zdjęć (zrobionych w połowie maja).

Kwiaty lilaka pospolitego (Syringa vulgaris L.) z rodziny oliwkowatych. Lilak jest jednym z dłużej żyjących krzewów ozdobnych, dożywa 50, 100, a nawet 200 lat.

Lilak pospolity ma pojedyncze kwiaty rurkowate o długości 6-10 mm, o średnicy 5 do 8 mm, czterokrotne, w różnych odcieniach koloru lila (stąd nazwa), fioletowego, niebieskiego, różowego lub purpurowego (odmiany ozdobne mogą mieć inne kolory, np. biały), mocno i przyjemnie pachnące.

Lilak pospolity (Syringa vulgaris L.) z rodziny oliwkowatych. Niebieskawofioletowe, przyjemnie pachnące, zebrane w wiechy o długości ok. 15 cm (u odmian szlachetnych jeszcze dłuższe)