Szczaw znów się stroi

W miejscach, które odwiedzam z aparatem fotograficznym, prawdopodobnie natknęłam się już na kilka gatunków szczawiu. Najczęściej jest to szczaw kędzierzawy, teraz już go rozpoznaję(?) - przede wszystkim po falistych, kędzierzawych liściach i kanciastej czerwonawej łodydze. Jeszcze niedawno był jasnozielony, teraz jego owocki zaczynają pięknie różowieć. Napotkane przeze mnie okazy miały 1 m i więcej wysokości, niektóre trzymają się w miarę prosto, inne, te bardziej dojrzałe i pomału brązowiejące, pochylają się na boki (pierwsze zdjęcie przedstawia owoce do góry nogami - pochyloną gałązkę fotografowałam od wierzchołka).
Patrząc na dojrzewające owoce szczawiu, nieodmiennie miewam skojarzenia z... indykiem. Dziwne to, prawda? Kolejne gatunki szczawiu (wydaje mi się, że będą jeszcze przynajmniej dwa) postaram się również przedstawić, ale już przy innej okazji. Zwłaszcza, że jako laika, czeka mnie żmudne ustalanie ich nazw gatunkowych, o jako takim sfotografowaniu nie wspominając).
Jak wygląda szczaw zimą pokazałam tutaj.

Szczaw kędzierzawy (Rumex crispus L.) - gatunek rośliny z rodziny rdestowatych

Szczaw kędzierzawy (Rumex crispus L.) nazywany także kobylim szczawiem, kobylakiem lub szczekajem.

Szczaw kędzierzawy (Rumex crispus L.) kwitnie od czerwca do sierpnia. Kwiatostan mało rozgałęziony, gałązki ostające skośnie lub przyciśnięte do osi głównej (fot. 20 czerwca)

Szczaw kędzierzawy (Rumex crispus L.) - szypułka owocu różnej długości, cienka, w dolnej połowie z wybitnie obrączkowatym stawem, stopniowo, lecz niewiele grubiejąca pod owocem.

Szczaw kędzierzawy (Rumex crispus L.) -  cechą charakterystyczną są faliste brzegi liści. (7 czerwca)

Szczaw kędzierzawy (Rumex crispus L.)  - ta sama kępa 21 sierpnia

Szczaw kędzierzawy (Rumex crispus L.) - okółki z młodymi owocami.

Szczaw kędzierzawy (Rumex crispus L.) -  wewnętrzne listki okwiatu zwykle okrągło-trójkątne całobrzegie lub karbowane albo z bardzo drobnymi ząbkami, zakończone tępo lub szpiczasto, u nasady czasem płytko sercowato wykrojone; cienkie z wyraźną nerwacją.

Szczaw kędzierzawy (Rumex crispus L.) - górne liście łodygowe mniejsze, zwykle mniej kędzierzawe, w górnej części przechodzące w podsadki       (27 czerwca)

Łodyga szczawiu kędzierzawego (Rumex crispus L.) jest prosta, rozgałęziająca się zwykle tylko w kwiatostanie; powierzchnia czerwono lub brązowo nabiegła.

Dodane później

Szczaw kędzierzawy (Rumex crispus L.) - fot. 12 maja

Szczaw kędzierzawy (Rumex crispus L.) - fot. 17 czerwca

-------------------------

Szczaw kędzierzawy (Rumex crispus L.) – gatunek rośliny z rodziny rdestowatych, o trudnym do ustalenia pochodzeniu. Zwyczajowo w niektórych okolicach nazywany jest kobylim szczawiem, szczawiem kobylim, kobylakiem lub szczekajem.
Aktualnie zasięg prawie kosmopolityczny. Naturalny obszar jego występowania to niemal cała Azja, Europa i Afryka Północna, rozprzestrzenił się też w obydwu Amerykach, w Australii, w Afryce, na wyspach Oceanu Indyjskiego.
W Polsce gatunek pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Roślina wieloletnia.
Pokrój - wysokość 30-100 (rzadko 150) cm, roślina naga, często czerwono nabiegła (a przynajmniej łodyga).

Łodyga - prosta, naga, zwykle rozgałęziająca się tylko w kwiatostanie; na powierzchni zwykle czerwono lub brązowo nabiegła, bruzdkowana.

Liście - silnie kędzierzawe, wydłużone, lancetowate. Liście odziomkowe żywozielone, z ogonkiem rynienkowatym i blaszką 4-8 razy dłuższą niż szeroką. Liście łodygowe drobniejsze, wszystkie brzegiem faliste (cecha charakterystyczna!).

Kwiaty - czerwone, zielone lub żółtoczerwone skupione w nibyokółkach i zebrane w dużą, gęstą wiechę. Działki okwiatu sercowate, zaostrzone lub zaokrąglone. Wewnętrzne listki okwiatu są prawie całobrzegie i posiadają duże guzki. Szypułka w górnej części wąskostożkowata.
Kwitnie od czerwca do sierpnia. Szczaw kędzierzawy jest wiatropylny.

Owoce - trójgraniasty, połyskujący, gładki, rudy lub czerwonobrunatny orzeszek o szerokości 1,5-1,8 mm.

Korzeń - palowe, wrzecionowate, żółtoczerwone lub czerwone, mają liczne korzenie boczne. W górze zgrubiały i podzielony na kilka krótkich szyjek.

Siedliska - rośnie na łąkach, pastwiskach, polach. Preferuje gleby wilgotne, głównie gliniaste i ciężkie, często kwaśnie oraz bogate w azot. Najczęściej zachwaszcza zboża ozime, rzadziej jare.

Roślina lecznicza:

Szczaw kędzierzawy zawiera: flawonoidy, garbniki, glikozydy antrachinonowi, kwas askorbinowy i chryzofanowy, związki żelaza.
Właściwości lecznicze - w medycynie ludowej stosowany na trudno gojące się rany i owrzodzenia, a także w leczeniu biegunek i nieżytu górnych dróg oddechowych.
Więcej o właściwościach leczniczych szczawiu m.in. kędzierzawego można poczytać tutaj.

Zbyt duży udział szczawiu w paszy powoduje zmianę smaku mleka.
Z korzeni wyrabia się żółty barwnik.

szczaw kędzierzawy, kobylak roślina wygląd, szczekaj roślina zdjęcia wygląd, koński szczaw zdjęcia, szczaw owoce, wysoki szczaw, owoc szczawiu, kędzierzawe liście szczawiu, faliste brzegi liści szczawiu, szczaw kędzierzawy jak wygląda, Rumex crispus wygląd opis, szczaw kędzierzawy zdjęcia informacje, Rumex crispus grafika informacje, szczaw kędzierzawy chwile zachwycone, Rumex crispus chwile zachwycone,