Pieprzyca gruzowa

Pieprzyca gruzowa, tak jak i tasznik należą do tej samej rodziny kapustowatych (dawniej krzyżowych). Nietrudno się z tym zgodzić, ponieważ obie mają dość podobny pokrój, wytwarzają owoce w postaci łuszczynek, a drobne kwiaty na szczycie łodygi tworzą grono. Pieprzyca jednak jest jakby delikatniejsza, drobniejsza i ładnie rozgałęziona. Podobno pachnie nieprzyjemnie, ale wcale nie poczułam tego, zajęta jej fotografowaniem. Nie było to łatwe, gdyż jest to roślina niewysoka i dość wiotka; jej łodyżki kołyszą się przy najmniejszym wietrze. Kiedy ją mijasz, patrząc z wysoka, wydaje się nieciekawym, wręcz nijakim chwastem. Lecz kiedy schylisz się ku niej, dostrzeżesz być może, jej regularną budowę, delikatne, maleńkie łuszczynki na długich łodyżkach w odcieniach zielonego, przez fioletowawy do słomkowego i niemal białego. I choć moje zdjęcia nie są zbyt dobre, pokazują w pewnym powiększeniu szczegóły budowy tych roślin. A gdyby miała ona nie 20-40 cm wysokości, lecz 2-4 metry? Wtedy dopiero robiłaby wrażenie, czyż nie?   :-) 

Pieprzyca gruzowa  (Lepidium ruderale L.) - gatunek rośliny z rodziny kapustowatych   /1 lipca/

Pieprzyca gruzowa  (Lepidium ruderale L.)  15 lipca

Pieprzyca gruowa  (Lepidium ruderale L.) 27 czerwca

Pieprzyca gruzowa  (Lepidium ruderale L.) 27 czerwca

Pieprzyca gruzowa  (Lepidium ruderale L.)  15 lipca

Pieprzyca gruzowa  (Lepidium ruderale L.) jest rodziną ruderalną. Często wyrasta pomiędzy płytami chodnika  /6 sierpnia/

Pieprzyca gruzowa  (Lepidium ruderale L.)  - dojrzewające łuszczynki (owoce)

Pieprzyca gruzowa  (Lepidium ruderale L.)  -  łuszczynki (owoce)  /5 lipca/

Pieprzyca gruzowa (Lepidium ruderale L.)   29 czerwca

Pieprzyca gruzowa (Lepidium ruderale L.)   1 lipca

Pieprzyca gruzowa (Lepidium ruderale L.)    5 lipca

Pieprzyca gruzowa (Lepidium ruderale L.)   18 sierpnia

------------------------

Pieprzyca gruzowa (Lepidium ruderale L.) – gatunek rośliny należący do rodziny kapustowatych. Pochodzi z Azji i Europy, rozprzestrzenił się także w Ameryce Północnej.
W Polsce jest dość pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich. Status gatunku we florze Polski: archeofit.

Łodyga  - Wzniesiona, rozgałęziona, krótko omszona prostymi włoskami. Ma wysokość 10-30(40) cm. Cała roślina wydziela nieprzyjemny zapach.

Liście  - Dolne są pojedynczo lub podwójnie pierzastosieczne, a ich odcinki są równowąskie lub wąskołopatkowate. Górne są siedzące, równowąskie, tępo zakończone i całobrzegie. Wszystkie liście wiotkie.

Kwiaty  - Żółtawobiałe, zebrane w silnie wydłużone grona na szczytach pędów. Przeważnie brak płatków korony, a jeśli są, to są krótsze od działek kielicha. Pręciki zwykle 2.
Kwitnie od maja do września.

Owoc  - Wąsko oskrzydlona, płaska łuszczynka o długości 20-40 mm (czy tu nie ma błędu? Moim zdaniem łuszczynki mają długość 2-4 mm). Na szczycie jest nieco wycięta.

Roślina jednoroczna, czasami dwuletnia, hemikryptofit. Roślina ruderalna.

Siedliska - ruderalne: rumowiska, nasypy kolejowe, śmietniska.

Pieprzyca gruzowa to roślina wschodniośródziemnornorska.  Odznacza się nieprzyjemną wonią. 
Ma łodygę wyprostowaną, silnie rozgałęzioną, do 25 cm wysoką, pokrytą krótkimi, odstającymi włoskami. 
Liście dolne podwójnie pierzastosieczne występują tylko u młodych okazów, u starych roślin żółkną, usychają i odpadają.  
Liście górne są niepodzielone, całobrzegie, równowąskie, na szczycie tępe.
Kwiaty są drobne, zielonkawe, bezpłatkowe. Kielich składa się z czterech działek. Liczba pręcików jest mniejsza niż u większości gatunków z rodziny krzyżowych. 
Typową cechą roślin z rodziny krzyżowych jest sześć pręcików w kwiecie i to czterosilnych, to znaczy, że cztery pręciki są dłuższe a dwa krótsze. U pieprzycy gruzowej w kwiecie znajdują się tylko dwa pręciki. Na miejscu pozostałych pręcików wyrastają cztery maleńkie miodniki. Kwiaty zebrane są w grona. W rozwiniętym gronie u dołu kwiatostanu znajdują się owoce nieco wyżej kwiaty, a na samym szczycie pąki kwiatowe. 
W kwiatach pieprzycy gruzowej słupki i pręciki dojrzewają równocześnie, co umożliwia samozapylenie. Owady pośredniczące zwykle w zapyleniu krzyżowym nie odwiedzają drobnych, zielonych, niepozornych kwiatów tej rośliny.
Owoce są drobne, jajowate, spłaszczone, z maleńkim wycięciem na szczycie. W środku owocu znajduje się błonkowata przegroda, na której osadzone są dwa jajowate, żółtawobrązowe nasiona. Owoce tak zbudowane nazywamy łuszczynkami. Po dojrzeniu łuszczynki łupiny owocu odpadają, nasiona początkowo przyczepione do szczytowej części przegrody odpadają również, a na roślinie pozostają tylko błonkowate przegrody. Pieprzyca gruzowa kwitnie od maja do lipca. Jest rośliną jednoroczną lub dwuletnią. 

Bardzo interesujący jest sposób rozsiewania się nasion. Po dojrzeniu nasion łodyga przy ziemi gnije i unoszona wiatrem toczy się po ziemi, czepia się innych łodyg i tworzy kłębek nieraz dość znacznej wielkości. Wstrząsy przy toczeniu powodują wysypywanie się nasion. W ten sposób rozprzestrzenia się wiele roślin na stepach. Nazywamy je biegaczami stepowymi.

Miejscem jej występowania są drogi, przychacia, rumowiska, przydroża, dworce i linie kolejowe. Spotyka się ją także wśród bruku ulicznego. Rozprzestrzenia się zwłaszcza wzdłuż szlaków kolejowych.
Gatunek ten występuje prawie w całej Europie i w południowo-zachodniej Azji. Zawleczony został do północnej Afryki i Ameryki Północnej.
Występowanie -  pieprzyca gruzowa rośnie na miejscach bogatych w amoniak i chlorek sodu (NaCl), na glebach suchych, piaszczystych i piaszczysto-gliniastych.   (źródło)


Zastosowanie - Napar z ziela ma zastosowanie w przeziębieniach. Suszone ziele służy do tępienia insektów (pchły, pluskwy)

pieprzyca gruzowa, Lepidium ruderale, łuszczynka owoc roślin kapustowatych, biegacz stepowy roślina zdjęcia, Lepidium ruderale zdjęcia informacje, pieprzyca gruzowa zdjęcia opis, pieprzyca i tasznik, roślina ruderalna pieprzyca, pieprzyca gruzowa chwile zachwycone, Lepidium ruderale chwile zachwycone,