 |
| Cantharis livida |
Ten niewielki chrząszczyk uczepił się źdźbła trawy, nie bacząc na to, że podmuchy wiatru kołysały nim niemal cały czas. Mimo, że na zdjęciach widać, iż w jego ubarwieniu przeważa kolor czarny (grafitowy), uwagę zwracały jego pomarańczowa głowa i przedplecze oraz brzuszna strona odwłoka. Oto przedstawiciel niewielkich chrząszczy wielożernych z bardzo licznej rodziny omomiłkowatych, prawdopodobnie Cantharis livida (nie ma polskiej nazwy). W Polsce występuje około stu gatunków.
 |
| Cantharis livida – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych. Długość ciała 10-15 mm. |
 |
| Cantharis livida - chrząszcz z rodziny omomiłkowatych. Głowa ruda z ciemnym znakiem środkowym na ciemieniu. Długie czułki są czerwonawe, z ciemniejszymi końcówkami. |
 |
| Cantharis livida - chrząszcz z rodziny omomiłkowatych |
 |
| Cantharis livida, w odróżnieniu od omomiłka wiejskiego czy szarego, nie posiada czarnej plamki na przedpleczu (to ta pomarańczowa część między głową a tułowiem) |
 |
| Cantharis livida - chrząszcz z rodziny omomiłkowatych |
 |
| Cantharis livida - chrząszcz z rodziny omomiłkowatych |
 |
| Później na liściu nawłoci wypatrzyłam drugiego osobnika, ale ten należy chyba do innego gatunku. Jest bardzo podobny, owszem, ale na jego głowie jest tylko czarna podłużna plamka (kreska), a nie szeroka trójkątna plama jak u Cantharis (Cantharis) livida. A może to tylko taka "uroda"...? |
---------------------------
Omomiłkowate (Cantharidae) – rodzina owadów z rzędu chrząszczy, podrząd chrząszcze wielożerne. Spośród znanych (opisanych) ok. 6 tys. gatunków, wyjątkowo dużo przedstawicieli występuje w Europie. W Polsce występuje ok. 100 gatunków.
Są to owady przeważnie średnich rozmiarów. Długość ciała 10-15 mm.
Do przedstawicieli tej rodziny m.in. zaliczają się : omomiłek (Cantharis fusca), zmięk (Rhagonycha fuvula), długoń (Dolichosoma lineare), bęblik (Malachius aeneus).
Opis wyglądu omomiłkowatych:
Głowa - dość duża i szeroka, z dużymi oczami.
Czułki - długie nitkowate (11 członów), czasami mogą być piłkowane lub buławkowate.
Przedplecze - szerokie, przypłaszczone. Mogą pojawiać się na nim wzory, np. w kształcie serca.
Pokrywy - wydłużone, płaskie, miękkie i skórzaste. Ich końce mogą być zaokrąglone lub ścięte. Czasami nie schodzą się do końca (są skrócone) i odsłaniają końcówkę odwłoka. W ich ubarwieniu dominują: czerwień, żółć i czerń lub kolor brunatny, często w różnych układach.
Skrzydła - druga para błoniastych skrzydeł dobrze rozwinięta. Samice wielu gatunków mogą być bezskrzydłe.
Nogi - długie, smukłe.
Stopy - pięcioczłonowe, czwarty człon sercowato rozszerzony.
Odwłok - zbudowany z 7 widocznych, miękkich segmentów ułożonych na kształt "harmonijki".
Larwy - podobne do larw biegaczy żyją i zimują w glebie. Larwy posiadają 3 pary nóg tułowiowych, są wydłużone, ciemne, aksamitnie owłosione.
Odżywianie - zdecydowana większość larw oraz postaci dorosłych to drapieżniki polujące na larwy (np. osnui gwiaździstej) oraz owady o miękkich okrywach ciała (np. mszyce), niszczą też złoża jaj. Niektóre gatunki mogą żerować na roślinach - ogryzają korę młodych pędów, wygryzają otwory w liściach, żerują na kwiatostanach. Nie powodują jednak większych szkód. Spotyka się je na kwiatach i liściach roślin. W lasach często występują na obrzeżach upraw i młodników.
*********************
Chociaż nie mam stuprocentowej pewności, że prawidłowo rozpoznałam gatunek tego omomiłka, to jednak wiem, że nie jest to ani omomiłek szary, ani wiejski. Najbardziej wyglądowi mojego omomiłka odpowiadał opis gatunku Cantharis livida.
Cantharis (Cantharis) livida – gatunek chrząszcza z rodziny omomiłkowatych i podrodziny Cantharinae. Osiąga długość ciała 10-15 mm. Ciało jest płaskie i długie, ze słabym egzoszkieletem. Ubarwienie jest bardzo zmienne w zależności od podgatunku. Pokrywy skrzydeł (elytra) są zazwyczaj żółte lub czerwono-brązowe, ale w podgatunku rufipes są czarne lub ciemnobrązowe. Głowa, tułów i odwłok - jasnoczerwone lub pomarańczowe. Przedplecze w całości jasne.
Głowa ruda z ciemnym znakiem środkowym na ciemieniu. Długie czułki są czerwonawe, z ciemniejszymi końcówkami. Pokrywy ceglaste, bądź czarne. Tylne golenie czarne, czasem z wyjątkiem podstawy i wierzchołka. Tylne uda czerwone z wierzchołkową ¼ do ⅓ czarną. Wyłącznie pazurki tylnych stóp posiadają ząbek u podstawy.
Siedliska - tereny otwarte, porośnięte wysoką trawą, z domieszką drzew lub krzewów. Polują na małe owady. Również larwy są drapieżnikami - jedzą m.in. ślimaki i dżdżownice.
Czas występowania - owady dorosłe występują od kwietnia lub maja do lipca (rzadko do sierpnia)
Gatunek palearktyczny. W Europie pospolity, z wyjątkiem północy Fennoskandii. Ponadto znany z Syberii, Azji Mniejszej, Kaukazu, Armenii i Afryki Północnej.
źródło 1, źródło 2, źródło 3, źródło 4
32 523
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz