Mieczyk dachówkowaty (Gladiolus imbricatus)

Niemal rok temu prezentowałam mieczyka błotnego [TUTAJ], dziś zagości mieczyk dachówkowaty. Dwa lata temu odnotowałam jego obecność w Botaniku w trzech miejscach, a wydaje mi się, że ubiegłego lata widziałam go na jeszcze jednym stanowisku.

Ostatnio wiele moich planów krzyżuje stan zdrowia, do którego dołącza się sezonowa apatia (choć nie tak dokuczliwa jak dawniej). Nie wiem na ile często będę publikować kolejne wpisy (a przede wszystkim zdjęcia!), ale zapewniam, że nie mam zamiaru porzucić bloga. Przy tej okazji pozdrawiam serdecznie wszystkich czytelników i życzę wszystkiego najlepszego w tym całkiem jeszcze nowym roku 2022. A zwłaszcza nieustającego zdrowia, tudzież cierpliwości. I wyrozumiałości.

A co do mieczyka dachówkowatego moje spostrzeżenia są następujące. Mając w świeżej pamięci wygląd niedawno oglądanego mieczyka błotnego, dachówkowaty zdaje się być łatwy do odróżnienia. Przede wszystkim jest znacznie wyższy, a jego kwiatostany są dłuższe, liczniejsze, kwiaty nieco większe. Jednak gdy spostrzegłam dość liczne stanowisko w alpinarium, a rośliny mogłam obserwować jedynie z odległości 5-7 m, gdy zabrakło mi punktu odniesienia, moja pewność co do łatwej identyfikacji nieco ucierpiała. Ostatecznie jednak, gdy zwróciłam uwagę na sztywne i stosunkowo szerokie liście, uznałam, że nie są to mieczyki błotne, i wcale nie są takie niskie jak ukazywała mi je psia perspektywa.

Mieczyk dachówkowaty (Gladiolus imbricatus) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny kosaćcowatych  [12 lipca]

Mieczyk dachówkowaty (Gladiolus imbricatus)  8 czerwca

Mieczyk dachówkowaty (Gladiolus imbricatus)  

Mieczyk dachówkowaty (Gladiolus imbricatus)  4 lipca

Mieczyk dachówkowaty (Gladiolus imbricatus)  12 lipca

Mieczyk dachówkowaty (Gladiolus imbricatus)  

Mieczyk dachówkowaty (Gladiolus imbricatus)  

Mieczyk dachówkowaty (Gladiolus imbricatus)  

Mieczyk dachówkowaty (Gladiolus imbricatus)  14 lipca

Dodane w lipcu

 

Mieczyk dachówkowaty (Gladiolus imbricatus)  25 czerwca

Mieczyk dachówkowaty (Gladiolus imbricatus)  

-------------------------------------

Mieczyk dachówkowaty (Gladiolus imbricatus) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny kosaćcowatych.

Zasięg występowania mieczyka dachówkowatego obejmuje Europę Środkową i Wschodnią, sięgając na wschodzie po Ural i Kaukaz.W Polsce występuje na całym terytorium, ale w górach dużo częściej.

Roślina dawniej pospolita, obecnie rzadka, szczególnie na niżu. 

Roślina objęta w Polsce ochroną gatunkową. Umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia). Roślina coraz rzadsza, również w górach. Często zbierana dla swych pięknych kwiatów. Łatwa do wyniszczenia, gdyż podczas zbierania przeważnie wyrywa się z ziemi wraz z bulwami. Przyczyną wyraźnego zanikania tego gatunku jest również zmiana sposobu użytkowania łąk: osuszania ich i zaorywania. 
Wg Światowej Unii Ochrony Przyrody gatunek narażony na wymarcie (kategoria zagrożenia VU).

Łodyga - pojedyncza, nierozgałęziona, sztywna, dorastająca do 1 m (wraz z kwiatostanem).

Liście - jest ich zaledwie kilka (2+4), są całobrzegie, długie i sztywne. Mają mieczowaty kształt i obejmują pochwiasto dolną część łodygi. Długość 20-25 cm, szerokość ok. 2 cm.

Kwiaty - duże kwiaty na szczycie łodygi zebrane w jednostronne, gęste grono złożone z kilku do kilkunastu kwiatów. Kwiaty grzbieciste, lejkowate, o długości ok. 2,5 cm. Okwiat niezróżnicowany na kielich i koronę, składający się z 6 purpurowo czerwonych działek, które są u nasady zrośnięte w krótki kieliszek. Najwyższa działka nieco szersza, najniższa dłuższa od pozostałych. Trzy dolne działki o nieco podgiętych brzegach maja ciemnoczerwone smugi z białym środkiem. Nitki trzech pręcików dwukrotnie dłuższe od zielonych pylników. Słupek z nitkowatą szyjką i trzema znamionami.

Kwitnie - w lipcu, kwiaty zapylane przez błonkówki. 

Owoc - trójkanciasta torebka z licznymi, oskrzydlonymi nasionami. Roślina wiatrosiewna. 

Część podziemna - bulwocebula. Dolna to ubiegłoroczna cebulka, z której roślina czerpie substancje zapasowe, górna to młodsza, tegoroczna bulwocebula, w której roślina gromadzi substancje zapasowe na przyszły rok. Obydwie mają kulisty kształt i otoczone są błoniasta osłonką.

Siedlisko - wilgotne łąki, ugory, polany, zarośla, dąbrowy. Dawniej rósł również w uprawach owsa i jęczmienia jako chwast.

źródło