Bez hebd (Sambucus ebulus)

Tego roku po raz pierwszy w życiu miałam okazję zobaczyć i przez kilka miesięcy fotografować bez hebd. To prawdopodobnie nowość w poznańskim Botaniku. Zauważyłam go dopiero u progu lata, kiedy to miał już ładnie rozwinięte liście i kwiatostany. Oczywiście, całkiem możliwe jest to, że został dosadzony na dostępnym stanowisku, więc nie mogłam zobaczyć jak wyrasta z ziemi jako mała roślinka. Jak widać na zdjęciach, wyrósł dorodnie, więc pewnie przetrwa zimę i zobaczę go następnej wiosny.

W Polsce występują tylko trzy gatunki bzu (proszę nie mylić go z lilakiem!!). I tak się składa, że na moim blogu wszystkie trzy zostały zaprezentowane  :-)

Bez hebd (Sambucus ebulus L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny piżmaczkowatych  [22 czerwca]

Bez hebd (Sambucus ebulus) 

Bez hebd (Sambucus ebulus) 29 czerwca

Bez hebd (Sambucus ebulus) 

Bez hebd (Sambucus ebulus) 

Bez hebd (Sambucus ebulus) 

Bez hebd (Sambucus ebulus) 

 Bez hebd (Sambucus ebulus) 5 lipca

 Bez hebd (Sambucus ebulus)  8 sierpnia

Bez hebd (Sambucus ebulus) 

Bez hebd (Sambucus ebulus) 

 Bez hebd (Sambucus ebulus)  5 września

Bez hebd (Sambucus ebulus) 

Bez hebd (Sambucus ebulus) 14 września

--------------------------------------------

Bez hebd, dziki bez hebd (Sambucus ebulus L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny piżmaczkowatych (Adoxaceae), dawniej także w bzowatych (Sambucaceae) lub przewiertniowatych (Caprifoliaceae). 

Rośnie dziko w Europie, Azji Zachodniej, w Turkmenistanie, na Kaukazie i w Afryce Północnej. 

W Polsce jest dość pospolity na południu. Jego północny zasięg sięga po Śląsk, Wyżynę Małopolską i Wyżynę Lubelską.

Cała roślina jest trująca, również owoce są trujące dla ludzi, zjadane są jednak przez niektóre ptaki. 

Pokrój - roślina wieloletnia o pokroju krzewu, osiągająca wysokość do 2 m. Roślina wydziela nieprzyjemny zapach.

Łodyga - w odróżnieniu od dwóch pozostałych gatunków bzów rosnących w Polsce, ma niezdrewniałe pędy. Wykształca liczne podziemne rozłogi. Łodygi nadziemne są grube, rozgałęzione i bruzdowane.

Liście - ulistnienie naprzeciwległe, nieparzysto-pierzaste, składające się z 5-9 podługowato lancetowatych listków o zaostrzonych końcach i ostro ząbkowanych brzegach.

Kwiaty - drobne, białe, lub różowawe kwiaty zebrane są w baldachogrona na szczycie pędów. Kwiaty są zrosłopłatkowe z 5 pręcikami, których pylniki w odróżnieniu od pozostałych gatunków bzu są czerwone.

Kwitnie - od czerwca do sierpnia, kwiaty zapylane są przez owady.

Owoc - elipsoidalny, lśniąco-czarny pestkowiec.

Rośnie w cienistych lasach, zaroślach, zrębach i na przydrożach. 

Na polach uprawnych sąsiadujących z zaroślami jest chwastem. 

Roślina trująca: U ludzi zatrucie objawia się bólem głowy, wymiotami, biegunką, a nawet utratą przytomności.

Roślina lecznicza, stosowana w medycynie ludowej. Surowcem zielarskim są owoce i kora. Wykazują działanie napotne i przeczyszczające.

źródło, link,