Małe, choć intensywnie zielone liście dębika, ewentualnie można przeoczyć, ale wyrastające pośród nich całkiem duże, białe z żółtym środkiem kwiaty, na pewno zaciekawią i sprawią, że pochylimy się nad tym maleństwem, będącym reliktem polodowcowym, który w Polsce przetrwał jedynie wysoko w górach.
Dębik sfotografowany przeze mnie wita uważnych odwiedzających przy wejściu do botanicznego alpinarium.
 |
| Dębik ośmiopłatkowy (Dryas octopetala L.) – gatunek roślin z rodziny różowatych [24 maja] |
 |
| Dębik ośmiopłatkowy (Dryas octopetala L.) 24 maja |
 |
| Dębik ośmiopłatkowy (Dryas octopetala L.) 24 maja |
 |
| Dębik ośmiopłatkowy (Dryas octopetala L.) 24 maja |
 |
| Dębik ośmiopłatkowy (Dryas octopetala L.) 24 maja |
 |
| Dębik ośmiopłatkowy (Dryas octopetala L.) 24 maja |
 |
| Dębik ośmiopłatkowy (Dryas octopetala L.) 24 maja |
 |
| Dębik ośmiopłatkowy (Dryas octopetala L.) 29 maja |
 |
| Dębik ośmiopłatkowy (Dryas octopetala L.) 4 czerwca |
 |
| Dębik ośmiopłatkowy (Dryas octopetala L.) 4 czerwca |
 |
| Dębik ośmiopłatkowy (Dryas octopetala L.) na pierwszym planie [6 czerwca] |
 |
| Dębik ośmiopłatkowy (Dryas octopetala L.) na pierwszym planie po obu stronach dróżki [11 czerwca] |
Zdjęcia powstały w latach 2021-2024.
---------------------------------------------
Dębik ośmiopłatkowy (Dryas octopetala L.) – gatunek rośliny z rodziny różowatych.
Nazwa rodzajowa, zarówno polska, jak i naukowa, pochodzi od kształtu liści podobnych do liści dębu (gr. δρυς – dąb, drzewo), nazwa gatunkowa od liczby płatków w koronie kwiatu (najczęściej). Od nazwy rodzajowej pochodzi określenie fazy klimatycznej – młodszy dryas.
Mała krzewinka szpalerowa, płożąca się po ziemi (chamefit), osiągająca wysokość zaledwie 2-10 cm.
Owoc - drobne, jednonasienne orzeszki tworzą puszysty, wydłużony owoc zbiorowy, przypominający nieco sasankę, jednak w odróżnieniu od niego posiadający zielony kielich.
Mała krzewinka szpalerowa, płożąca się po ziemi (chamefit), osiągająca wysokość zaledwie 2-10 cm.
Łodyga - zdrewniała, czołgająca się po ziemi i rozgałęziająca się.
Liście - wyrastają na długich ogonkach z końców bocznych pędów łodygi, albo skrętolegle z łodygi. Są skórzaste, pojedyncze, podłużnie jajowate o długości 1,5-3 cm. Górna strona blaszki liściowej lśniąca, spodnia filcowata, brzegi mają ząbkowane lub karbowane (a nawet prawie wrębne). Kształtem przypominają liście dębu (stąd nazwa rośliny). Nie są zimozielone.
Kwiaty - wyrastają na cienkich, słabo ulistnionych łodyżkach kwiatowych. Są to kwiaty pojedyncze, duże (średnica do 4 cm). Mają długie szypułki, a ich kielich składa się najczęściej z 8 lancetowatych, wąskich i jedwabiście owłosionych płatków. Kwiaty mają kolor biały lub białożółty, liczne pręciki i słupki o owłosionych szyjkach.
Kwitnie - od czerwca do lipca (w Botaniku w ostatniej dekadzie maja do czerwca).
Nasiona wyposażone są w piórko, za pomocą którego są rozsiewane przez wiatr (anemochoria). Jednak w polskich warunkach klimatycznych nasiona nie kiełkują, roślina rozmnaża się wyłącznie wegetatywnie.
Jest długowieczny, może żyć nawet 100 lat.
Roślina typowo górska.
Gatunek w Europie Środkowej jest reliktem polodowcowym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz