Jeszcze teraz (a zapewne i zimą) można dostrzec pozostałości żmijowców, które latem wyglądały jak strzeliste wieże ozdobione na każdym poziomie łukowato wygiętych kwiatostanów niebieskimi lejkowatymi kielichami kwiatów, z których niczym język żmii wystawał długi, biały słupek oraz różowe pręciki. Teraz po kwiatach nie ma już śladu, rośliny uschły, jednak nadal trwają na swych stanowiskach próbując dać świadectwo swej dawnej okazałości. Ja również próbowałam, i to kilkukrotnie, sfotografować żmijowce w ich obecnym stanie i, doprawdy, jestem zdziwiona...
Otóż uschłe rośliny straciły już całkowicie zielony kolor przybierając szarość, grafit ze srebrzystym połyskiem. Obecne ubarwienie oraz mnóstwo srebrzystych włosków, którymi pokryta jest cała roślina sprawia, że żmijowce są dość trudne do zauważenia, ale jeszcze trudniejsze do sfotografowania. Aby odnotować późnojesienny wygląd zgliszcz smoczej wieży - żmijowca pospolitego, poniżej przedstawiam kilka zdjęć.
 |
| Żmijowiec zwyczajny (Echium vulgare L.) z r. ogórecznikowatych - wygląd 18 września |
 |
| Żmijowiec zwyczajny (Echium vulgare L.) z r. ogórecznikowatych - wygląd 18 września |
 |
| Żmijowiec zwyczajny (Echium vulgare L.) z r. ogórecznikowatych - wygląd 18 września |
 |
| Żmijowiec zwyczajny (Echium vulgare L.) z r. ogórecznikowatych - wygląd 15 listopada |
 |
| Żmijowiec zwyczajny (Echium vulgare L.) z r. ogórecznikowatych - wygląd 15 listopada |
Mimo, iż spora część żmijowców przekwitła i uschła już pod koniec sierpnia, jeszcze w drugiej połowie września znajdowałam kwiaty na wpół martwych roślinach:
 |
| Żmijowiec zwyczajny (Echium vulgare L.) z r. ogórecznikowatych - wygląd 18 września |
 |
| Żmijowiec zwyczajny (Echium vulgare L.) z r. ogórecznikowatych - wygląd 27 września |
Opis botaniczny żmijowca zwyczajnego przedstawiłam tutaj.
Na koniec chciałam tylko zwrócić uwagę na sprawę pokroju i wielkości spotykanych przeze mnie żmijowców. Oto co o żmijowcu jako rodzaju roślin napisano w Wikipedii:
Żmijowiec (Echium L.) – rodzaj roślin jednorocznych, dwuletnich i bylin z rodziny ogórecznikowatych. Obejmuje co najmniej 66 gatunków występujących głównie w obszarze śródziemnomorskim, w Europie, Azji Zachodniej i w Afryce. W Polsce rosną dwa gatunki rodzime – żmijowiec czerwony i zwyczajny, poza tym przejściowo dziczeje z upraw żmijowiec babkowaty i E. lycopsis [brak opisów tych gatunków].
No właśnie, coś musi być na rzeczy! Spotykałam żmijowce strzeliste i wysokie (prawdziwe wieże) o wysokości ok. 1,5 m oraz mikrusy - niemal płożące się, dość wiotkie roślinki o maleńkich kwiatkach - wręcz miniaturki! Znajdowałam też wiele żmijowców o wymiarach pośrednich, od ok. 40 cm do ponad metra. Jedne przypominały właśnie wieżę (zwarte, nierozgałęzione), inne coś w rodzaju sprężystej drabiny - miały bardzo wydłużone, wygięte ku dołowi kwiatostany.
Nie mogę uwierzyć, że wszystkie należą do tylko jednego gatunku, ale badaniem tej zagadki spróbuję zająć się, gdy znów nadejdzie wiosna ;-).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz