Lilaki nadal kwitną, maj to czas ich świetności. Przedstawiam dziś kolejny gatunek - lilak Julii, sfotografowany w ogrodzie botanicznym. Właśnie niedawno uzmysłowiłam sobie, że rośnie tam mnóstwo gatunków i odmian tych pięknych krzewów. Szacuję (na oko), że liczba 50 jest orientacyjna, aczkolwiek moim zdaniem, chyba zaniżona. Życia nie starczyłoby mi, niestety, by pokazać Wam te wszystkie piękności. Zatem muszę wybierać ;-) Tym razem padło na lilaka Julii. Tak zaprezentował się w obiektywie Pentacon.
 |
| Lilak Julii (Syringa julianae Schneid.) – gatunek krzewu z rodziny oliwkowatych (15 maja) |
 |
| Lilak Julii (Syringa julianae) |
 |
| Lilak Julii (Syringa julianae) |
 |
| Lilak Julii (Syringa julianae) |
 |
| Lilak Julii (Syringa julianae) |
 |
| Lilak Julii (Syringa julianae) |
 |
| Lilak Julii (Syringa julianae) |
 |
| Lilak Julii (Syringa julianae) |
 |
| Lilak Julii (Syringa julianae) |
 |
| Lilak Julii (Syringa julianae) |
 |
| Lilak Julii (Syringa julianae) |
Dodane w grudniu 2022 r. (kadry powstały 10 maja 2022 r.)
 |
| Lilak Julii (Syringa julianae) |
 |
| Lilak Julii (Syringa julianae) |
 |
| Lilak Julii (Syringa julianae) |
 |
| Lilak Julii (Syringa julianae) |
------------------------------------------
Krzew wysokości do 3 m, szeroko rozrośnięty, gęsto ugałęziony, o cienkich i gęsto owłosionych długopędach.
Liście drobne, eliptyczno-jajowate, 3 - 6 cm długie, u nasady klinowate, obustronnie gęsto owłosione.
Kwiaty - drobne, przyjemnie pachnące, koloru biadoliła, zebrane w niewielkie, gęste wiechy wysokości do 10 cm, wyrastające z bocznych pączków przyszczytowych. Rozgałęzienia wiechy gęsto owłosione, purpurowofioletowe.
Syringa Julianae występuje w północno-zachodniej części prowincji Hupei (Chiny).
Nasiona tego gatunku zostały sprowadzone po raz pierwszy do Arboretum w Kórniku w 1926 r. z Ogrodów Królewskich w Kew. Powtórnie sadzonki lilaka Julii otrzymano z Kew w 1932 r. W roku 1928 sprowadzone były krzewy ze szkółek P. Hosera w Żbikowie.
Krzewy Syringa Julianae rosnące w Arboretum Kórnickim odpowiadają opisom tego gatunku podawanym w literaturze. Sadzonki otrzymane z Kew pochodziły najprawdopodobniej z oryginalnych krzewów przesłanych do Anglii w pierwszych latach XX w. W kolekcji kórnickiej rosną obecnie 3 krzewy S. Julianae. Największy z nich (kwatera II) mierzy 2,5 m wysokości i 2 m szerokości. Wszystkie krzewy corocznie obficie kwitną, jednak nasiona zawiązują słabo.
Początek rozkwitania waha się w Kórniku od 26 maja (1952 r.) do 7 czerwca (1955 r.). Okres kwitnienia trwa od 14 do 19 dni.
Lilak Julii przemarza w Kórniku tylko w czasie bardzo surowych zim. W okresie 30-letniej uprawy tego gatunku w Arboretum Kórnickim krzewy przemarzały tylko zimą 1939/40 r. i zimą 1955/56 r. W czasie tej ostatniej surowej zimy przemarzły długopędy i drobne gałązki. Niektóre krzewy przemarzły nawet do granicy śniegu i młode pędy wyrosły z nieuszkodzonych części przyziemnych. Regeneracja przemarzniętych krzewów była bardzo szybka i już w 1957 r. pojawiły się na nich kwiaty.
Lilak Julii jest bardzo pięknym krzewem ozdobnym i mimo, że przemarza w czasie surowych zim może być polecany do uprawy w parkach oraz zieleńcach miejskich, szczególnie w Polsce zachodniej.
Kwiaty - drobne, przyjemnie pachnące, koloru biadoliła, zebrane w niewielkie, gęste wiechy wysokości do 10 cm, wyrastające z bocznych pączków przyszczytowych. Rozgałęzienia wiechy gęsto owłosione, purpurowofioletowe.
Kwitnie w końcu maja lub w początku czerwca, kilka dni później niż lilak Meyera.
Torebki nasienne gruczołowate.
Syringa Julianae występuje w północno-zachodniej części prowincji Hupei (Chiny).
Po raz pierwszy został tutaj znaleziony w 1901 r. przez znanego podróżnika i dendrologa E. H. Wilsona. Krzewy znalezione przez niego rosły w górach (2400 m n.p.m.). Wilson przesłał nasiona tego gatunku do szkółek J. Veitcha w Coombe Wood (Anglia), gdzie zostały wysiane, a młode siewki ze względu na gęste owłosienie pędów prowadzono pod nazwą Syringa villosa. Ze szkółek Veitcha nowy gatunek lilaka otrzymały w 1907 r. Ogrody Królewskie w Kew i Arboretum Arnolda w Stanach Zjednoczonych. Tutaj lilak ten zakwitł po raz pierwszy w 1909 r.
W roku 1911 Schneider opisał po raz pierwszy ten gatunek, nazywając go Syringa Julianae od imienia swej żony.
Nasiona tego gatunku zostały sprowadzone po raz pierwszy do Arboretum w Kórniku w 1926 r. z Ogrodów Królewskich w Kew. Powtórnie sadzonki lilaka Julii otrzymano z Kew w 1932 r. W roku 1928 sprowadzone były krzewy ze szkółek P. Hosera w Żbikowie.
Krzewy Syringa Julianae rosnące w Arboretum Kórnickim odpowiadają opisom tego gatunku podawanym w literaturze. Sadzonki otrzymane z Kew pochodziły najprawdopodobniej z oryginalnych krzewów przesłanych do Anglii w pierwszych latach XX w. W kolekcji kórnickiej rosną obecnie 3 krzewy S. Julianae. Największy z nich (kwatera II) mierzy 2,5 m wysokości i 2 m szerokości. Wszystkie krzewy corocznie obficie kwitną, jednak nasiona zawiązują słabo.
Początek rozkwitania waha się w Kórniku od 26 maja (1952 r.) do 7 czerwca (1955 r.). Okres kwitnienia trwa od 14 do 19 dni.
Lilak Julii przemarza w Kórniku tylko w czasie bardzo surowych zim. W okresie 30-letniej uprawy tego gatunku w Arboretum Kórnickim krzewy przemarzały tylko zimą 1939/40 r. i zimą 1955/56 r. W czasie tej ostatniej surowej zimy przemarzły długopędy i drobne gałązki. Niektóre krzewy przemarzły nawet do granicy śniegu i młode pędy wyrosły z nieuszkodzonych części przyziemnych. Regeneracja przemarzniętych krzewów była bardzo szybka i już w 1957 r. pojawiły się na nich kwiaty.
Lilak Julii jest bardzo pięknym krzewem ozdobnym i mimo, że przemarza w czasie surowych zim może być polecany do uprawy w parkach oraz zieleńcach miejskich, szczególnie w Polsce zachodniej.
źródło: "Lilaki w Arboretum Kórnickim i dotychczasowe wyniki ich aklimatyzacji" (str. 13-14) Władysław Bugała (praca z 1964 r.)
link,
Uwielbiam ten czas kwitnących lilaków... uwielbiam :) A ten ma bardzo ładny kolorek :)
OdpowiedzUsuńObiektyw pentacon... Nic nie mówię, nic. :-)
OdpowiedzUsuńKwiaty oczywiście piękne.