16 lipca 2022

Ostrogowiec czerwony (Centranthus ruber)

Ostrogowca czerwonego oglądałam w Botaniku przez kilka lat, lecz zawsze z dość daleka. Dopiero w tym roku został posadzony w miejscu, do którego miałam swobodny dostęp. Oczywiście, skorzystałam z takiej okazji.

Ostrogowiec czerwony, czerwony kozłek (Centranthus ruber) – gatunek rośliny z rodziny przewiertniowatych  [8 czerwca]
 
Ostrogowiec czerwony (Centranthus ruber)  

Ostrogowiec czerwony (Centranthus ruber)  

Ostrogowiec czerwony (Centranthus ruber)  

Ostrogowiec czerwony (Centranthus ruber)  

Ostrogowiec czerwony (Centranthus ruber)  

Ostrogowiec czerwony (Centranthus ruber)  

Ostrogowiec czerwony (Centranthus ruber)  

Ostrogowiec czerwony (Centranthus ruber)  14 czerwca 2019

Ostrogowiec czerwony (Centranthus ruber)  14 czerwca 2022

Ostrogowiec czerwony (Centranthus ruber)  

Ostrogowiec czerwony (Centranthus ruber)  

Ostrogowiec czerwony (Centranthus ruber)  

Ostrogowiec czerwony (Centranthus ruber)  

Ostrogowiec czerwony (Centranthus ruber





-----------------------------------------------------





Ostrogowiec czerwony, czerwony kozłek (Centranthus ruber) – gatunek rośliny z rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae), z podrodziny Valerianoideae, dawniej wyodrębnianej zwykle jako rodzina kozłkowate (Valerianaceae). 

Pochodzi z basenu Morza Śródziemnego i Portugalii, ale został szeroko rozprzestrzeniony jako roślina ozdobna i w wielu miejscach rośnie zdziczały. 
Nierzadko jest gatunkiem inwazyjnym, np. w zachodniej części USA i w Afryce Południowej.


Pokrój - roślina wieloletnia, naga, kłączowa, o łodygach wznoszących się i zwykle rozgałęzionych, osiągających zwykle do 80 cm, maksymalnie do 100 cm wysokości.

Liście - ulistnienie naprzeciwległe. Liście niepodzielone, nieco mięsiste, niebieskawozielone, odziomkowe ogonkowe, wyższe siedzące, u nasady obejmujące łodygę. Blaszka lancetowata do jajowatej, o długości do 8, rzadko 12 cm i szerokości zwykle od 1 do 5 cm. Wierzchołek tępy lub ostry. Najwyższe liście czasem nieregularnie ząbkowane.

Kwiaty - zebrane na szczycie w gęste, trójdzielne wierzchotki. Korona kwiatu asymetryczna - rurkowata z ostrogą u nasady, na szczycie z 5 nierównymi łatkami. Korona ma barwę od różowej do ciemnoczerwonej[8]. Osiąga do 7-10 mm długości, a ostroga 4-7, rzadko 9 mm długości.
Kwitnie - w Polsce od maja do lipca, a kwiaty długo utrzymują się na roślinie.

Owoce - niełupki nagie do 4 mm długości, zwieńczone pęczkiem włosków.

Bylina, choć stosunkowo krótkotrwała (rośnie przez kilka lat). 
W naturze rosnąca na terenach skalistych.

Gatunek łatwy w uprawie. 
Wymaga stanowisk słonecznych, gleb przepuszczalnych, zasadowych, najlepiej średnio żyznych lub ubogich.












3 komentarze:

  1. W pierwszej chwili wydaje się podobny do wierzbówki kiprzycy, rośliny poznanej przeze mnie niedawno. Ładniutka roślinka, ładne zdjęcia.

    OdpowiedzUsuń
  2. Bardzo ładne foto i dobrze opisane.

    OdpowiedzUsuń