4 lipca 2022

Piwonia Młokosiewicza (Paeonia mlokosewitschii)


Piwonia Młokosiewicza (Paeonia mlokosewitschii– gatunek rośliny należący do rodziny piwoniowatych  [10 maja]
 
Piwonia Młokosiewicza (Paeonia mlokosewitschii) 2 maja

Piwonia Młokosiewicza (Paeonia mlokosewitschii) 2 maja

Piwonia Młokosiewicza (Paeonia mlokosewitschii) 2 maja

Piwonia Młokosiewicza (Paeonia mlokosewitschii) 7 maja

Piwonia Młokosiewicza (Paeonia mlokosewitschii) 9 maja

Piwonia Młokosiewicza (Paeonia mlokosewitschii) 10 maja

Piwonia Młokosiewicza (Paeonia mlokosewitschii) 

Piwonia Młokosiewicza (Paeonia mlokosewitschii) 

Piwonia Młokosiewicza (Paeonia mlokosewitschii) 

Piwonia Młokosiewicza (Paeonia mlokosewitschii) 

Piwonia Młokosiewicza (Paeonia mlokosewitschii) 
 
Piwonia Młokosiewicza (Paeonia mlokosewitschii) 3 czerwca


Poniżej otwarty owocostan piwonii krymskiej. Przedstawim go, gdyż moim zdaniem różnica w wyglądzie owocostanu piwonii Młokosiewicza jest... żadna.

Piwonia Młokosiewicza (Paeonia mlokosewitschii) 29 lipca
 

Wpis o piwonii krymskiej raczej nie powstanie, załączam więc zdjęcie tej rośliny (wygląd w połowie września). W tym samym czasie piwonia Młokosiewicza miała nadal zielone liście. A ponieważ obie rośliny widziałam tego samego dnia, uderzyło mnie to, że liście tej drugiej są zdecydowanie, co najmniej półtora jeśli nie dwukrotnie większe!

Piwonia krymska (Paeonia daurica)  14 września




-----------------------------------------------





Piwonia Młokosiewicza (Paeonia daurica subsp. mlokosewitschii (Lomakin) D.Y.Hong,  syn. Paeonia mlokosewitschii Lomakin) – podgatunek piwonii krymskiej, rośliny należący do rodziny piwoniowatych. 

Została odkryta w 1897 r. przez słynnego polskiego przyrodnika, Ludwika Młokosiewicza.

Dawniej uznawany za odrębny gatunek, Paeonia mlokosewitschii, lecz w 2002 r. chiński botanik, Hong Deyuan, zredukował go do podgatunku Paeonia daurica.

Pochodzi z Kaukazu, gdzie występuje w naturze (rośnie na skalistych zboczach w lasach dębowych, grabowych lub bukowych).


Piwonia Młokosiewicza to wolno rosnąca, długowieczna (nawet 25 lat) bylina o wzniesionym, krzaczastym i lekko rozłożystym pokroju. Dorosłe okazy mogą tworzyć krzewy. 

Osiąga od 50 do 70 cm wysokości. 

Łodyga - dość gruba.

Liście - duże, szarozielone, o jajowatym kształcie, lekko spłaszczone. 

Kwiaty - żółte lub kremowe (rzadko białe), mają 8 płatków, pręciki intensywnie żółte. Kwiaty mają średnicę do 13 cm). 
Kwitnie - w drugiej połowie maja (pełnię kwitnienia roślina osiąga po 5-8 latach od posadzenia). 

Owoce - malutkie mieszki o czerwonych okrywach, zawierające lśniąco czarne nasiona. Dojrzewają w sierpniu 

Korzenie - drewniejące.


Gatunek całkowicie mrozoodporny.

Preferuje stanowiska pół cieniste.

Gleby żyzne, przepuszczalne.












2 komentarze:

  1. Dobry wieczór, Aniko! :-)
    Widząc kwiaty, a ostatnio zwracam na nie większą uwagę, czasami wyobrażam sobie Anikę uwijającą się wokół kwiatów z aparatem. Czy tak jest?
    Krzysztof Gdula
    Na wszelki wypadek się podpisuję, bo ostatnio Google szwankują.

    OdpowiedzUsuń