Chwile zaChwycone: Bodziszek żałobny

15 maja 2019

Bodziszek żałobny

Ciemnofioletowe kwiaty bodziszka żałobnego, ponoć zwanego mrocznym żurawiem, bądź czarną wdową, wcale nie sprawiają smutnego wyglądu. Wręcz przeciwnie - wydają się rozpromieniać mroczne zakamrki Ogrodu botanicznego, gdzie rosną w dużych, zwartych skupiskach.

Bodziszek żałobny (Geranium phaeum L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny bodziszkowatych.

bodziszek żałobny Geranium phaeum

--------------------------------------

Bodziszek żałobny (Geranium phaeum L.) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny bodziszkowatych. W Polsce gatunek rzadki.

Gatunek o zasięgu środkowo- południowoeuropejskim. Zwarty zasięg obejmuje góry Europy środkowej i południowej od Pirenejów, przez Masyw Centralny, Alpy, północne Apeniny, Bałkany po Karpaty. W Polsce przebiega północna granica zasięgu.

Występuje przeważnie w górach, w piętrze regla dolnego bardzo rzadko po piętro kosówki – w Sudetach i Karpatach oraz południowej części kraju, rzadziej i w rozproszeniu na niżu (głównie w południowej części niżu, gdzie schodzi wzdłuż dolin rzecznych).
W północnej i zachodniej części kraju jest gatunkiem dziczejącym, związanym z siedliskami antropogenicznymi.

Pokrój - wieloletnia roślina zielna o wysokości do 70 cm, tworząca kępy o szerokości do 50 cm.

Łodyga - wzniesiona, rozgałęziona od nasady, owłosiona szorstko i ulistniona.

Liście - liście dolne długoogonkowe, dłoniasto 5-7-dzielne, o ząbkowanych szerokich odcinkach jajowatych, nacinano-karbowanych. Liście łodygowe skrętoległe, zmniejszające się ku górze. Liście zielone lub ozdobione dużymi czerwonawymi wybarwieniami.

Kwiaty - liczne, zebrane po 2 na długich szypułkach na. Kwiaty czarnofioletowe lub czerwonobrunatne, płasko rozpostarte, o jajowatych płatkach, w miarę przekwitania odgiętych. Średnica kwaitów do 3 cm. Miodniki znajdują się u nasady pręcików zewnętrznego okółka. Kwiaty przedprątne, owadopylne, delikatnie pachnące.
Kwitnie od maja do lipca. Niekiedy zakwita w październiku.

Owoc - szorstko owłosiona rozłupnia. Roślina samosiewna. Po dojrzeniu nasion ości poszczególnych owocolistków budujących rozłupnię gwałtownie wyprostowują się do góry, wyrzucając nasiona (gładkie rozłupki).

Siedliska - rośnie w cienistych, żyznych i średnio wilgotnych lasach liściastych (łęgowych, grądach i lasach dębowo-bukowych). Spotykany w zaroślach na obrzeżach lasów oraz na świeżych łąkach i w ziołoroślach.
Preferuje siedliska półcieniste, świeże, żyzne, gleby gliniaste i gliniasto-piaszczyste, mineralno-próchniczne, o odczynie obojętnym.

źródło, link, link,

i65.67. (254) [24]