Wkrótce okazało się, że nie! Po sesji z samicą wybrałam się w miejsce, gdzie zwykle spotykałam szablaki, ale zauważałam także te duże ważki żeglujące na wysokości koron drzew, widoczne tylko gdy przefruwały pomiędzy nimi i znikające niepostrzeżenie na tle liści. Wiedziałam, że nie siadają nisko na suchych roślinach, tak jak to robią szablaki. Tym razem nastawiłam się na drzewa. Skoro jedna usiadła na pniu, to z pewnością zrobi to inna. I rzeczywiście. Po chwili dostrzegłam lecącą dużą ważkę, która nagle zniknęła na tle korony drzewa. Podeszłam tam ostrożnie, przyjrzałam się i bingo! Niebieska żagnica jesienna (samiec) usiadła na gałęzi, by odpocząć.
Nic to, że z miejsca, które "wyznaczyła" mi na fotografowanie nie mogłam się bardziej zbliżyć (stałam na pagórku mając ważkę około pół metra powyżej linii wzroku, z tym, że między pagórkiem a drzewem odległość wynosiła niemal 2 m). Nic to, że usadowiła się na słońcu, za to z głową w cieniu (samica podobnie!), najważniejsze było to, że wreszcie mogłam się jej przyjrzeć.
Piękna była! Niebieski odwłok z brązowo-czarnym wzorem i żółtymi pasami na bokach tułowia.
Żałuję wielce, że nie dysponuję umiejętnościami oraz programem do obróbki zdjęć, dzięki któremu można byłoby zniwelować nadmierne kontrasty oraz nasycić kolorem wyblakłe fragmenty. Na razie więc proszę uruchomić swoją wyobraźnię :-)
Oto samiec żagnicy jesiennej. Wierzcie mi - robił wrażenie!
A jeśli interesują Cię ważki, to zapraszam tutaj - ostatnio pochłonęły mnie one niemal bez reszty. Próbuję je poznać, zbieram informacje, analizuję i przedstawiam.
 |
| Samiec żagnicy jesiennej Aeshna mixta - jego odwłok jest przewężony |
 |
| Żagnica jesienna (samiec) - na tergitach śródtułowia („plecach”) występują małe żółte plamki w kształcie przecinków (tu wyglądają jak refleksy świetlne), które z czasem zanikają. |
 |
| Samiec żagnicy jesiennej Aeshna mixta posiada symetryczne niebieskie plamki na odwłoku i czarne narządy analne. Intensywność ubarwienia zależna jest od wieku ważki (w pierwszej kolejności pojawia się kolor czarny i brązowy, później niebieski i żółty) |
 |
| Samiec żagnicy jesiennej (Aeshna mixta) - na bokach brązowego tułowia widoczne żółte pasy |
 |
| Żagnica jesienna Aeshna mixta - oczy samców są jaskrawoniebieskie. Na czole charakterystyczny czarny wzór w kształcie litery T, najczęściej na żółtym tle. Przednia część czoła, nadustek oraz wargi (górna i dolne) są białe. |
 |
| Samiec żagnicy jesiennej Aeshna mixta. - pierwszy segment odwłoka est ciemny (brązowy), w osi drugiego segmentu występuje żółty trójkąt oraz czarno-niebieski rysunek, który u każdej z żagnic wygląda inaczej. |
 |
| Samiec żagnicy jesiennej Aeshna mixta - pierwsze segmenty odwłoka w powiększeniu: widoczny charakterystyczny wzór |
 |
| Skrzydła samca żagnicy jesiennej mają czarne żyłki i ciemnobrązowe pterostigmy. W trójkątach środkowych obu par skrzydeł występują cztery komórki. W trójkątach analnych są trzy komórki. Żagnica jesienna Aeshna mixta |
 |
| Samiec żagnicy jesiennej Aeshna mixta - górne i dolne narządy analne są czarne |
 |
| Żagnica jesienna Aeshna mixta |
 |
| Żagnica jesienna Aeshna mixta |
 |
| Żagnica jesienna Aeshna mixta |
--------------------------
Oto informacje o gatunku zaczerpnięte ze źródeł (Wikipedia, wazki.pl), z których korzystałam także przy podpisywaniu zdjęć. Dodam tylko, że w moim odczuciu spotkane przeze mnie okazy były znacznie większe: ich długość oceniłam na co najmniej(!) 7 cm, a rozpiętość skrzydeł na ok. 10 cm.
Żagnica jesienna (Aeshna mixta) – gatunek owada z rzędu ważek należący do podrzędu ważek różnoskrzydłych. Występuje w południowej i środkowej Europie oraz w północnej Afryce.
Długość ciała 63 mm, rozpiętość skrzydeł 88 mm.
Czas występowania imagines - od połowy lipca do początków listopada.
Obszar występowania - żagnica jesienna Aeshna mixta występuje niemal w całym kraju, z wyjątkiem wyższych partii Karpat i Sudetów (tam występuje do wysokości 1430 m n.p.m.)
Zasiedla małe, płytkie zbiorniki porośnięte roślinnością wodną.
10 264
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz