Pszeniec zwyczajny (Melampyrum pratense)

Pszeniec zwyczajny (Melampyrum pratense) 

Zdaje mi się, że pszeniec zwyczajny, który rośnie w Moim Lesie to pierwsza roślina, o której dowiedziałam się, że jest półpasożytem. Ma tak wiotki system korzeniowy, że nie jest w stanie rosnąć samodzielnie. Dlatego z korzeni innych roślin czerpie wodę wraz z solami mineralnymi za pomocą ssawek.  
Kępy roślin znalazłam pośród leśnych traw w miejscu zacienionym drzewami, gdyż moją uwagę zwróciły intensywnie żółte, wydłużone kwiaty, którym chciałam się przyjrzeć. Przedstawiam zatem tę dość niepozorną, a jednak osobliwą roślinę. W całości jest trująca, lecz posiada właściwości lecznicze. Jest półpasożytem, lecz wydzielając słodki sok zapewnia sobie ochronę ze strony mrówek, które swą obecnością zniechęcają zwierzęta roślinożerne do zjadania pszeńca.

Pszeniec zwyczajny (Melampyrum pratense L.) z rodziny zarazowatych (Orobanchaceae). W Polsce jest dość pospolity na niemal całym obszarze (do 2000 m n.p.m.)

 

Pszeniec zwyczajny (Melampyrum pratense) - osiąga wysokość od 20 do 30(50) cm. Łodyga wzniesiona i przeważnie rozgałęziona, czworokanciasta, członowana, naga lub słabo owłosiona

 

Pszeniec zwyczajny (Melampyrum pratense L.) - wszystkie części rośliny (także owoce) są trujące. Pszeniec posiada także właściwości lecznicze.

  

Pszeniec zwyczajny (Melampyrum pratense L.) - ziele zawiera irydoidy i flawonoidy oraz związki antybakteryjne. Działa przeciwzapalnie na skórę, mięśnie, stawy oraz układ nerwowy. Podobne właściwości posiadają wszystkie gatunki pszeńca, a także ziele zagorzałka i ziele szelężnika oraz szczeć. 

Pszeniec zwyczajny (Melampyrum pratense L.) - charakterystyczną cechą gatunkową jest występowanie u nasady korony pierścienia włosków.

Pszeniec zwyczajny (Melampyrum pratense) - ulistnienie naprzeciwległe. Liście lancetowate, całobrzegie, o bardzo krótkich ogonkach (prawie siedzące) o długości 3-6 cm.

 

Pszeniec zwyczajny (Melampyrum pratense) - kwitnie od (maja)czerwca do września. Roślina owadopylna i miododajna.

  

Pszeniec zwyczajny (Melampyrum pratense) - kwiaty zebrane w luźne jednostronne grono na szczytach pędów. Są ustawione prawie poziomo.

 

Pszeniec zwyczajny (Melampyrum pratense) - korona kwiatów o długości 15-20 mm, koloru jasnożółtego lub żółtego z długą prostą rurką o zamkniętej gardzieli.

 

Pszeniec zwyczajny (Melampyrum pratense) występuje w siedliskach takich jak - lasy i obrzeża lasów, zarośla, murawy, wrzosowiska, borówczyska, torfowiska. 

 

Pszeniec zwyczajny (Melampyrum pratense) - lubi kwaśne gleby piaszczyste i gliniaste. Tu stanowisko roślin w zagajniku brzozowo-sosnowym.

Rośliny fotografowałam w okresie od 22 lipca do 3 sierpnia 2015 r.

-----------------------------------------

Pszeniec zwyczajny (Melampyrum pratense L.) – gatunek rośliny jednorocznej należący do rodziny zarazowatych (Orobanchaceae). 

Występuje niemal w całej Europie oraz w zachodniej Azji od niżu po położenia górskie. 

W Polsce jest dość pospolity na niemal całym obszarze (do 2000 m n.p.m.)

Łodyga - wzniesiona i przeważnie rozgałęziona, czterokanciasta, członowana, naga lub słabo owłosiona, o wysokości (10)20-30(50) cm.

Liście - ulistnienie naprzeciwległe. Liście lancetowate, całobrzegie, o bardzo krótkich ogonkach (prawie siedzące) o długości 3-6 cm. Na szczytach pędów przechodzą w małe, zielone przysadki o nasadach z 1-3 ząbkami, kształtem podobne do liści. Ustawione są one w ten sposób, że nie zakrywają łodygi.

Kwiaty - zebrane w luźne jednostronne grono na szczytach pędów. Są ustawione prawie poziomo. Okwiat zróżnicowany na kielich i koronę. Kielich nagi, dzwonkowaty, złożony z 4 działek o działkach krótszych od połowy długości rurki korony. Korona o długości 15-20 mm, koloru jasnożółtego lub żółtego z długą prostą rurką o zamkniętej gardzieli. Kwiaty grzbieciste, 2-wargowe, długości 1,2-2 cm, górna warga bocznie spłaszczona, z wywiniętym brzegiem, dolna płytko ząbkowana z dwoma guzkami w gardzieli.
Charakterystyczną cechą gatunkową jest występowanie u nasady korony pierścienia włosków. Pręciki dwusilne o nitkach przyrośniętych do korony. Zalążnia słupka posiada jeden miodnik w dolnej części.
Kwitnie - od maja do września.

Owoc - jajowata, podłużna, naga torebka z dwoma komorami. Jest spłaszczona po bokach i zawiera po dwa gładkie i jajowate nasiona w każdej komorze.

Korzeń - system korzeniowy słabo rozwinięty. Korzeń cienki i słabo rozgałęziony.

Półpasożyt czerpiący za pomocą ssawek z korzeni innych roślin wodę wraz z solami mineralnymi. W związku z tym w uprawach rolnych uważany jest za chwast. Roślina owadopylna i miododajna.  Roślina trująca: cała roślina i jej nasiona są trujące.

Siedliska - lasy, szczególnie dąbrowy, buczyny, lasy sosnowe, obrzeża lasów, zarośla, murawy, wrzosowiska, borówczyska, torfowiska.

Gleba -  kwaśna, piaszczysta lub gliniasta. 

Przysadki pszeńca zwyczajnego wydzielają słodki sok, który jest chętnie zbierany przez mrówki. Jest to rodzaj korzystnego dla obydwu gatunków współżycia – licznie występujące na pędach mrówki chronią roślinę od zjadania przez roślinożerców.

Roślina bardzo zmienna morfologicznie i ekologicznie. W Polsce występują 4 podgatunki związane z różnymi siedliskami, różniące się pokrojem czy szerokością liści.

Właściwości lecznicze - ziele pszeńca zwyczajnego i innych gatunków pszeńca występujących w Polsce zawiera surowce bogate w irydoidy i flawonoidy o efektywnej aktywności przeciwzapalnej w stosunku do skóry, stawów, mięśni i układu nerwowego, zasobne w związki antybakteryjne.




źródło 1, źródło 2, źródło 3



.53.585

pszeniec zwyczajny, Melampyrum pratense, żółte kwiaty w lesie, podłużne żółte kwiaty, żółte kwiaty leśne, pszeniec zwyczajny opis zdjęcia, Melampyrum pratense zdjęcia opis, pszeniec zwyczajny informacje wygląd, Melampyrum pratense właściwości lecznicze, pszeniec zwyczajny chwile zachwycone, Melampyrum pratense chwile zachwycone,