List_opadowo na Dębinie

Przy tak pięknej pogodzie warto celebrować każdą wolną chwilę na świeżym powietrzu. Święto Niepodległości uczciłam wycieczką rowerową do Lasu Dębińskiego. Tym razem zabrałam aparat z obiektywem Pentacon 2.8/29, który ma dobre światło i ogniskową najbardziej zbliżoną do popsutego obiektywu kitowego. Miałam ochotę zrobić trochę jesiennych pejzażyków.
Pod zdjęciami garść ciekawych informacji o życiu, starzeniu i opadaniu... liści.

Mostek pomiędzy Stawami Dębowym i Grundela w Parku Dębińskim w Poznaniu

Staw Grundela w Parku Dębińskim w Poznaniu

Staw Grundela w Parku Dębińskim w Poznaniu

Staw Borusa w Parku Dębińskim w Poznaniu

Park Dębiński w Poznaniu

Park Dębiński w Poznaniu

Park Dębiński w Poznaniu

Staw Słoneczny w Parku Dębińskim w Poznaniu

Czas mijał szybko i kwadrans po szesnastej chwytałam ostatnie promienie słońca odbijajacego się w stawie... Słonecznym.

Staw Słoneczny w Parku Dębińskim w Poznaniu

Trzeba było wracać na drugą stronę Warty - przez most. No, ale jak tu się nie zatrzymywać po drodze?

Drzewa nad Wartą

Drzewa nad Wartą

Strefa ujęcia wody na lewym brzegu rzeki Warty

Lewy brzeg Warty

Prawy brzeg Warty

Oba brzegi Warty krótko przed zachodem słońca  ;-)

Prezentowane wyżej kadry niekoniecznie satysfakcjonują ich autorkę, jednak świadczą niezbicie o poziomie umiejętności fotograficznych - tu na dzień 12 listopada 2018 r.

Ha ha! Udała mi się ta formułka ;-)  Chyba będę ją dodawać pod wpisami tego typu, żeby więcej nie psioczyć i nie usprawiedliwiać się. Nie przeskoczę siebie   :-D 

-----------------------------------------

Życie liści

Liście żyją stosunkowo krótko w stosunku do całej rośliny. Starzenie się i ich opadanie jest elementem ontogenezy. U bylin liście żyją średnio kilka tygodni (szczególnie krótko – liście młodociane). U drzew liściastych zrzucających liście na zimę liście żyją przez kilka miesięcy. U krzewów zimozielonych długość życia liści wynosi od 1 do 3 lat. U drzew iglastych (sosny, świerka) liście utrzymują się przez 2 do 6 lat, u araukarii żyją do 15 lat. Najdłużej żyją liście welwiczji przedziwnej, nigdy nie zrzucane żyją wraz z całą rośliną ok. 1000 lat.
Zrzucanie liści na okres niesprzyjający uważa się za młodsze ewolucyjnie od posiadania liści wiecznie zielonych. Zrzucanie liści w porze suchej zaś za pierwotne w stosunku do zrzucania w porze zimnej. Sezonowa wymiana wszystkich liści najbardziej opłacalna jest w klimacie umiarkowanym, tj. tam, gdzie koszty utrzymania niefotosyntetyzujących liści przez zimę nie są rekompensowane podczas następnego okresu wegetacyjnego. W klimacie, gdzie przerwa w wegetacji jest bardzo krótka lub bardzo długa, opłacalne jest jej przeczekiwanie bez zrzucania liści. W wiecznie  zielonych lasach deszczowych (równikowych lub nadmorskich) koszty przeczekiwania okresu spoczynkowego są rekompensowane w sezonie wegetacyjnym, podczas gdy w wiecznie zielonej odmianie tajgi, okres wegetacyjny jest zbyt krótki, by nowo powstałe liście zdążyły osiągnąć odpowiedni zysk energetyczny.
W obrębie jednej rośliny stosunkowo najdłużej żyją liście środkowe pod względem umieszczenia na pędzie. Na długość życia liści wpływ ma wiele czynników. Silny wzrost wegetatywny i zacienienie liści dolnych oraz wysoka temperatura przyśpieszają starzenie liści. Przedłużać życie liści można usuwając inne, młode i silnie rosnące liście i aktywne pączki.

Starzenie się liści

Objawem postępującego procesu starzenia się jest spadek ilości chlorofilu w liściach i związany z tym spadek intensywności fotosyntezy, zmniejszenie zawartości azotu białkowego, RNA. W końcowym etapie następuje rozkład chlorofilu, hydroliza białek i węglowodanów. Barwniki (ksantofile, antocyjany, karoten) maskowane przez chlorofil w młodym liściu zachowują się w liściu dłużej, nadając mu specyficzną barwę. Innym objawom starzenia towarzyszy synteza i przemieszczanie enzymu celulaza, pełniącego kluczową rolę w ostatnim akcie życia liścia.

Opadanie liści

Oddzielenie liści następuje w efekcie rozpuszczenia kilku warstw komórek przez enzym celulaza. W miejscu oderwania się liścia powstaje na łodydze skorkowaciała blizna liściowa (ślad liściowy) z widocznymi przerwanymi wiązkami przewodzącymi.
Opadłe liście nie przestają pełnić ważnej roli dla rośliny. Podlegają bowiem rozkładowi przez bakterie i grzyby, stając się źródłem materii organicznej i pokarmów mineralnych dla roślin. Chronią one także przed mrozem korzenie i nasiona leżące na ziemi.

Liście roślin stanowią nie tylko część organizmu roślinnego, ale także szczególne siedlisko dla zwykle wyspecjalizowanych innych organizmów, zwłaszcza grzybów, bezkręgowców, rzadziej innych roślin.
Wielka biomasa jaką w środowisku stanowi listowie, stanowi ważne źródło pożywienia dla roślinożerców. Dla wielu drobnych zwierząt lub ich faz rozwojowych liście są nie tylko pokarmem, ale także środowiskiem życia. Larwy owadów minujących i galasówkowatych żyją w liściach, modyfikując je w celu utworzenia miejsca schronienia poprzez wytwarzanie galasów lub tzw. min - wygryzionych, pustych przestrzeni w obrębie blaszki liściowej.
Wiele zwierząt wykorzystuje liście do stworzenia miejsca schronienia sobie lub swemu potomstwu. Przykładami są wspomniane wyżej mrówki budujące w zmodyfikowanych liściach mrowiska oraz traszki i owady z rodzin tutkarzowatych i zwójkowatych składające jaja do specjalnie zwiniętych liści.
Grzyby i rośliny (głównie mszaki) rosnące na liściach nazywane są epifilami. Występują one głównie w tropikalnych lasach deszczowych. Występującym u nas przykładem epifila jest czerniak klonowy występujący na liściach klonu pospolitego.


źródło

Powinnam przeczytać    Krok po kroku – Jak robić dobre zdjęcia pejzażowe 

u84.405 (250)  newcom

PARK DĘBINA zdjęcia, LAS DĘBIŃSKI W POZNANIU, DĘBINA LAS POZNAŃ, LAS DĘBIŃSKI POZNAŃ ZDJĘCIA, LAS DĘBIŃSKI jesienne kadry, LAS DĘBIŃSKI CHWILE ZACHWYCONE, DĘBINA POZNAŃ CHWILE ZACHWYCONE,