Roślina ta potrafi być inwazyjna, a przy tym nie można odmówić jej urody. Posiada też inne właściwości. Czy wiecie, że czasem zaledwie jeden owoc tej róży wystarczy do pokrycia dziennego zapotrzebowania na witaminę C?
![]() |
Róża pomarszczona, róża fałdzistolistna, róża japońska (Rosa rugosa Thunb.) – gatunek krzewu należący do rodziny różowatych. |
![]() |
róża pomarszczona Rosa rugosa |
![]() |
róża pomarszczona Rosa rugosa |
![]() |
róża pomarszczona Rosa rugosa |
![]() |
róża pomarszczona Rosa rugosa |
![]() |
róża pomarszczona Rosa rugosa |
![]() |
róża pomarszczona Rosa rugosa |
![]() |
róża pomarszczona Rosa rugosa |
![]() |
róża pomarszczona Rosa rugosa |
![]() |
róża pomarszczona Rosa rugosa |
![]() |
róża pomarszczona Rosa rugosa |
----------------------------------
Róża pomarszczona, róża fałdzistolistna, róża japońska (Rosa rugosa Thunb.) – gatunek krzewu należący do rodziny różowatych.
Jest rozpowszechniony w strefie ciepłego i chłodnego klimatu umiarkowanego na półkuli północnej.
Pochodzi ze wschodniej Azji. Gatunek sprowadzony został do Europy i Ameryki Północnej przez ogrodników i rozprzestrzenił się w środowisku naturalnym jako uciekinier z upraw (agriofit). Obecnie występuje prawie w całej Europie, także na terenie Polski.
Na obszarach, gdzie dokonuje inwazji, zwłaszcza na wybrzeżach, stanowi problem dla różnorodności biologicznej i ogranicza dostępność terenu.
Róża pomarszczona jest łatwa w uprawie i jest wykorzystywana jako roślina ozdobna, jadalna, lecznicza i do nasadzeń biotechnicznych.
Liczne odmiany ozdobne pochodzące od tego gatunku tworzą grupę róż ozdobnych określanych mianem mieszańców Rugosa. Zaliczane są do róż parkowych i piennych, od końca XX wieku uzyskano także odmiany okrywowe. Cechują się silnym wzrostem, bujnym ulistnieniem, odpornością na choroby i cięcie. W sumie w Europie i Ameryce Północnej uprawia się ponad 50 odmian z grupy Rugosa. W Chinach opisano blisko 40 odmian uprawnych pochodzących od tego gatunku.
Pokrój - krzew z licznymi pędami o wysokości do 1,5 m (rzadko do 2 m) wyrastającymi z kłączy.
Pędy - wzniesione prosto lub łukowato wygięte, silnie rozgałęzione. Za młodu są omszone, starsze gęsto okryte kolcami.
Kolce - proste i bardzo różnej wielkości, od masywnych po drobne szczecinki. Największe kolce są zwykle omszone u nasady.
Kora na pędach jest jasno żółtobrązowa.
Liście - nieparzysto-pierzaste. Złożone z 5-9 skórzastych listków o podobnych rozmiarach – szerokości 1,5 do 3 cm i długości od 2 do 5 cm, szerokoeliptycznych, na szczycie zaostrzonych, u nasady szeroko zbiegających lub zaokrąglonych. Z wierzchu są ciemnozielone, pomarszczone, nagie i lśniące, pod spodem są szaro-zielone, owłosione i ogruczolone. Brzeg liścia piłkowany, nieco podwinięty. Ogonek wraz z osią liścia jest gęsto owłosiony i pokryty nierównej długości kolcami. Przylistki są szeroko owalne, szerokości do 1,5 cm i długości do 2,5 cm.
Kwiaty - pojedyncze lub skupione po kilka razem, o średnicy od 6 do 10 cm, pięciopłatkowe. Są pachnące, ale pozbawione miodników. Działki kielicha (5), o długości 2-3 cm, całobrzegie, rozszerzające się na końcach, przylegająco owłosione, szczecinkowate i gruczołowate, trwałe, na owocu wzniesione. Płatki purpuroworóżowe, rzadko białe. Pręciki w liczbie 200 do 250, słupków ponad 100. Szyjki słupków są owłosione i zwieńczone okazałym znamieniem.
Owoce - drobne owoce właściwe otoczone są kulistym i spłaszczonym hypancjum (owocem rzekomym) o szerokości 2–2,5 cm i wysokości od 1,5 do 2 cm. Początkowo jest ono jasnozielone i pomarańczowe, dojrzałe jest czerwone. Hypancjum osadzone jest na szypułce długości ok. 1,5 do 2 cm, owłosionej i ogruczolonej. Szypułki podczas kwitnienia są wzniesione, podczas owocowania zwieszają się. Owoców właściwych wewnątrz hypancjum jest od 20 do 120 (średnio ok. 60). Są to niełupki owalne i kanciaste o długości 4-6 mm i nieco ponad 2 mm szerokości. Owocnia otaczająca nasiono jest zdrewniała i twarda.
Korzeń - kłącza drewniejące okryte są pomarańczowo-brązową korą i trójkątnymi łuskami. W kątach łusek znajdują się pąki, z których wyrastają pędy nadziemne. Odrośla wyrastają także z pąków powstających na korzeniach, które penetrują podłoże zwykle na głębokości od 0,5 do 1 m, czasem do 2 m.
Więcej informacji w źródle
link,
o22.78. (223) [46]
Nie wiedziałam, ale już wiem. :))) Zdjęcia są idealne. Nie wiem, jak to zrobiłaś, ale ja widzę, że oddałaś głębie rośliny idealnie. Spójrz na głębię liści, toż są jak żywe. No jestem normalnie zachwycona, wydobyłaś głębię, a to nie potrafi wiele osób. PODZIWIAM!!!!!!! <3
OdpowiedzUsuńWłaśnie te liście tak mi się spodobały. Są dość charakterystyczne. Dziękuję i pozdrawiam :-)
UsuńPiękna roślina, zarówno jej liście, jak i kwiaty. Z przyjemnością obejrzałem zdjęcia. Jak i Odnowiona, szczególną uwagę zwróciłem na liście: są mięsiste, prawdziwe, takie do dotknięcia.
OdpowiedzUsuńBardzo mi miło, Krzysztofie :-) Ja również podziwiałam te liście - ich fakturę, kształt i układ.
UsuńPiękna, a ten kolor... ach magiczny! Pozdrawiam! :)
OdpowiedzUsuńDziękuję i pozdrawiam :-)
Usuń