Nie mam pewności czy nadałam odpowiedni tytuł temu wpisowi, ponieważ dotąd obowiązująca nazwa łacińska rdestu wężownika to Polygonum bistorta z rodzaju rdest (Polygonum), jednak zaglądając na stronę omawiającą rodzaj Bistorta znajdujemy tam nazwę tego gatunku jako Bistorta officinalis. Przypuszczam więc, że oficjalna zmiana nazwy łacińskiej zostanie uwzględniona w Wikipedii niebawem i będzie brzmiała tak jak w tym tytule.
 |
| Rdest wężownik (Bistorta officinalis Delarbre) – gatunek rośliny z rodziny rdestowatych [22 maja] |
 |
| rdest wężownik (Bistorta officinalis) |
 |
| rdest wężownik (Bistorta officinalis) |
 |
| rdest wężownik (Polygonum bistorta) |
 |
| rdest wężownik (Bistorta officinalis) |
 |
| rdest wężownik (Polygonum bistorta) |
 |
| rdest wężownik (Polygonum bistorta) |
 |
| rdest wężownik (Bistorta officinalis) |
 |
| rdest wężownik (Polygonum bistorta) |
 |
| rdest wężownik (Bistorta officinalis) 27 maja |
 |
| rdest wężownik (Polygonum bistorta) 1 czerwca |
 |
| rdest wężownik (Polygonum bistorta) 3 czerwca |
 |
| rdest wężownik (Bistorta officinalis) 27 czerwca |
-------------------------------------
Rdest wężownik (Polygonum bistorta L.) – gatunek rośliny z rodziny rdestowatych.
Według nowszych ujęć taksonomicznych gatunek ten włączony został do rodzaju Bistorta i ma nazwę Bistorta officinalis Delarbre.
Występuje w Europie i Azji, zawleczony i zadomowiony w Ameryce Północnej.
W Polsce rośnie na zachodzie kraju, rzadko na południowym wschodzie.
Roślina pospolita.
Pokrój - z rozety liści wyrasta pojedyncza, słabo ulistniona łodyga. Tworzy kępy, a w dogodnych warunkach duże skupiska.
Łodyga - pojedyncza, wzniesiona, osiąga wysokość 20-80(100) cm. Kłącze krótkie, grube, wężowato powyginane (stąd gatunkowa nazwa rośliny).
Liście - odziomkowe jajowato lancetowate, zaostrzone, długoogonkowe, od spodu szarozielone, z wierzchu ciemnozielone, o falistym brzegu, osiągają długość do 15 cm. Łodygowe siedzące, wąsko lancetowate, o sercowatej podstawie. Przylistki są zrośnięte w błoniastą gatkę.
Kwiaty - zebrane w gęsty, walcowaty kłos długości 3-7 cm, osadzony na szczycie łodygi. Kwiaty długości 4-5 mm. Okwiat bladoróżowy do różowego, złożony z 5 listków. Słupek z 3 wolnymi szyjkami, 8 pręcików z fioletowymi pylnikami. Nektaria znajdują się u nasady pręcików.
Kwitnie od maja do lipca. Kwiaty przedprątne, owadopylne. Rozwijają się stopniowo, od dołu kłosa ku górze.
Kwitnie - od połowy maja do połowy czerwca.
Owoce - trójkanciasty, błyszczący orzeszek otoczony rozrośniętymi listkami okwiatu.
Korzeń - całe kłącze, czerwonawobrunatne lub czarnobrunatne, jest grube, skręcone i wężowato powyginane. Na powierzchni zewnętrznej widoczne są poprzeczne prążkowania i czarniawe plamy. Kłącze jest spłaszczone i niekiedy zagłębione na górnej powierzchni, a na dolnej wypukłe. Na powierzchni widoczne są blizny po korzeniach przybyszowych. Przełam różowawo beżowy, wykazuje eliptyczne pasmo białawych punktów odpowiadających wiązkom naczyniowym.
Siedlisko - wilgotne łąki o wysokim poziomie wód gruntowych, brzegi zbiorników wodnych, podmokłe polany. W Tatrach występuje aż po piętro alpejskie. Na łąkach jest chwastem.
Rdest wężownik jest rośliną żywicielską rzadkiego motyla czerwończyka fioletka.
Na nadziemnych pędach pasożytują niektóre gatunki grzybów, m.in. Puccinia bistortae wywołująca rdzę.
źródło 1, źródło 2,
Bistorta (rodzaj roślin)
W Polsce rośnie na zachodzie kraju, rzadko na południowym wschodzie.
Roślina pospolita.
Pokrój - z rozety liści wyrasta pojedyncza, słabo ulistniona łodyga. Tworzy kępy, a w dogodnych warunkach duże skupiska.
Łodyga - pojedyncza, wzniesiona, osiąga wysokość 20-80(100) cm. Kłącze krótkie, grube, wężowato powyginane (stąd gatunkowa nazwa rośliny).
Liście - odziomkowe jajowato lancetowate, zaostrzone, długoogonkowe, od spodu szarozielone, z wierzchu ciemnozielone, o falistym brzegu, osiągają długość do 15 cm. Łodygowe siedzące, wąsko lancetowate, o sercowatej podstawie. Przylistki są zrośnięte w błoniastą gatkę.
Kwiaty - zebrane w gęsty, walcowaty kłos długości 3-7 cm, osadzony na szczycie łodygi. Kwiaty długości 4-5 mm. Okwiat bladoróżowy do różowego, złożony z 5 listków. Słupek z 3 wolnymi szyjkami, 8 pręcików z fioletowymi pylnikami. Nektaria znajdują się u nasady pręcików.
Kwitnie od maja do lipca. Kwiaty przedprątne, owadopylne. Rozwijają się stopniowo, od dołu kłosa ku górze.
Kwitnie - od połowy maja do połowy czerwca.
Owoce - trójkanciasty, błyszczący orzeszek otoczony rozrośniętymi listkami okwiatu.
Korzeń - całe kłącze, czerwonawobrunatne lub czarnobrunatne, jest grube, skręcone i wężowato powyginane. Na powierzchni zewnętrznej widoczne są poprzeczne prążkowania i czarniawe plamy. Kłącze jest spłaszczone i niekiedy zagłębione na górnej powierzchni, a na dolnej wypukłe. Na powierzchni widoczne są blizny po korzeniach przybyszowych. Przełam różowawo beżowy, wykazuje eliptyczne pasmo białawych punktów odpowiadających wiązkom naczyniowym.
Siedlisko - wilgotne łąki o wysokim poziomie wód gruntowych, brzegi zbiorników wodnych, podmokłe polany. W Tatrach występuje aż po piętro alpejskie. Na łąkach jest chwastem.
Rdest wężownik jest rośliną żywicielską rzadkiego motyla czerwończyka fioletka.
Na nadziemnych pędach pasożytują niektóre gatunki grzybów, m.in. Puccinia bistortae wywołująca rdzę.
źródło 1, źródło 2,
Bistorta (rodzaj roślin)
O! rośnie u mnie w ogrodzie, wspaniała, niepozorna roślinka ale bardzo urocza :)
OdpowiedzUsuńWarto przyjrzeć się niby niepozornym roślinkom ile skrywają tajemnic. Przekonujesz mnie do ich obserwacji na różnych etapach ich życia.
OdpowiedzUsuńJeśli nie ma możliwości fotografowania innych tematów, to czemu nie rejestrować przemian w czasie?
UsuńMnie to fascynuje, jak wiele roślin znam, choć ich nie znam. Dopiero jak zobaczę u Ciebie na blogu takie wyizolowane, ładnie pokazane to zaczynam sobie przypominać, że faktycznie, widziałem nie raz i nie dwa, a niektóre z nich - jak ta wyżej - przypominają mi dzieciństwo, kiedy się jakoś człowiek bardziej z roślinami zaznajamiał, budując "bazy" w krzakach czy na łące :)
OdpowiedzUsuńSkąd ja to znam? Brak znajomości nazewnictwa znanych z widzenia roślin jakoś ogranicza ich percepcję, sprawia, że nie dostrzega się wielu różnic w wyglądzie liści, kwiatów czy pokroju, i wszystko zlewa się w niewyraźną zieloną masę. Postanowiłam temu skutecznie zaradzić, przynajmniej na własne potrzeby, jakieś osiem lat temu :-)
UsuńBardzo celne spostrzeżenia Twoje i Kokosza, podpisuje się pod nimi.
UsuńPrzecież też widywałem tę roślinę, ale poznanie nazwy wiele zmienia w odbiorze. Roślina nie jest już zieloną masą, jest wyróżniona i w miarę jej poznawania, niechby takiego jak u mnie, czyli tylko jako skutek patrzenia, nabiera cech indywidualnych.
Poznana z nazwy roślina staje się też ładniejsza. Czy potwierdzasz, Aniko?
O tak! Poznanie rodzi bliskość, więź, sympatię (jeśli nie więcej), albo przynajmniej precyzuje opinię z letniej, nijakiej na konkretną, opartą na własnych odczuciach. Poznanie musi być poprzedzone kontemplacją, a ona zawsze wzbogaca i upiększa obiekt lub... nas.
UsuńTak, Krzysztofie, zgadzam się z Twoim zdaniem. Przecież nazwa zwykle krótko charakteryzuje gatunek, czasem budzi zadziwienie, bo wydaje się, że jest nietrafna, albo budzi ciekawość, gdy próbujemy doszukać się jej uzasadnienia w wyglądzie rośliny. Czasem bywam zawiedziona, gdy nazwa odnosi się do korzenia, którego, z racji nieco węższego zakresu swych zainteresowań, nie zwykłam podziwiać ;-D
Śliczny :)
OdpowiedzUsuń:-)
UsuńPodobny nieco do rdestu ptasiego. Ciekawy ten drugi człon nazwy łacińskiej, zdaje się sugerować że chodzi o roślinę mającą zastosowania medyczne - nie miałem o tym pojęcia. Musze sobie temat doczytać.
OdpowiedzUsuńOK., jak znajdziesz coś ciekawego, to daj znać (dopisz tutaj), bo ja już się w to nie bawię.
UsuńPowiadasz, że rdest wężownik jest podobny do ptasiego? W czym?? Wg mnie zero podobieństwa, prędzej można się go doszukiwać u rdestu plamistego, ale i tak różnice są bardzo widoczne.
Rdest ptasi opisałam tutaj https://chwilezachwycone.blogspot.com/2014/09/wroble-jezyczki-rdest-ptasi.html