Kocanki piaskowe (Helichrysum arenarium (L.) Moench) z rodziny astrowatych kwitną od lipca do października (6 lipca) |
Kocanki piaskowe (Helichrysum arenarium (L.) Moench) są wieloletnimi bylinami tworzącymi darnie. |
Kocanki piaskowe (Helichrysum arenarium (L.) Moench) - nazwy ludowe : słomianka, kociołapka, radostka, kocanka żółta, kwiat nieśmiertelnika żółtego, suchokwiat, suchołuska lub suchodołek. |
Kocanki piaskowe (Helichrysum arenarium (L.) Moench) występują pospolicie na glebach piaszczystych i suchych, na ugorach, nieużytkach, wydmach, brzegach lasów, skarpach, przydrożach. |
Kocanki piaskowe (Helichrysum arenarium (L.) Moench) - roślina objęta częściową ochroną gatunkową |
Kocanki piaskowe (Helichrysum arenarium (L.) Moench) - wygląd roślin z dnia 10 sierpnia (część kwiatów już przekwitła i wysiewa owoce, a część nadal kwitnie) |
Kocanki piaskowe (Helichrysum arenarium (L.) Moench) - owocem są pięciokanciaste niełupki o długości 1 mm z puchem kielichowym (wygląd 18 sierpnia) |
Kocanki piaskowe (Helichrysum arenarium (L.) Moench) - niekiedy kwiaty przybierają pomarańczowo-czerwonawą barwę (4 lipca) |
----------------------------------------
Kocanki piaskowe (Helichrysum arenarium (L.) Moench) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Wieloletnia bylina tworząca mocne darnie.
Nazwy ludowe: słomianka, kociołapka, radostka, kocanka żółta, kwiat nieśmiertelnika żółtego, suchokwiat, suchołuska lub suchodołek.
Rośnie dziko w większości krajów Europy, na Kaukazie oraz na Syberii (obszary: Ałtaj, Krasnojarsk, Nowosybirsk, Omsk).
W Polsce gatunek ten jest dość pospolity, ale od 1983 r. został objęty częściową ochroną gatunkową. Głównym zagrożeniem jest zbieranie roślin z siedlisk naturalnych w celach leczniczych, postępujące uprzemysłowienie kraju, pozyskiwanie terenów dla celów lotniczych oraz zrywanie do bukietów kwiatowych.
Siedliska - występuje pospolicie na glebach piaszczystych i suchych, na ugorach, nieużytkach, wydmach, brzegach lasów, skarpach, przydrożach.
W Polsce kocanki piaskowe występują często na niżu, rzadziej w niższych położeniach górskich. Występują w różnych zbiorowiskach na stanowiskach słonecznych i piaszczystych, na wydmach i piaszczystych odłogach, w suchych borach sosnowych ubogich w próchnicę o odczynie od kwaśnego do zasadowego. Spotkać je można na nieużytkach, suchych łąkach, poboczach dróg, nieckach, skarpach i brzegach lasów.
Łodyga - rozgałęziona, do 30 cm wysokości, ulistniona.
Kwiaty - zebrane w kuliste, pomarańczowo-żółto-złociste, rzadziej bladożółte czy purpurowe koszyczki, te zaś z kolei tworzą baldachokształtną wiechę. Okrywa koszyczków jest suchobłoniasta. Brzeżne kwiaty to kwiaty żeńskie, wewnętrzne, wyrastające w jednym szeregu kwiaty rurkowe są obupłciowe.
Kwitnie od lipca do października, kwiaty owadopylne.
Owoc - pięciokanciaste niełupki o długości 1 mm z puchem kielichowym.
Ciekawostki:
- kocanki wchodzą w skład żeli i kremów,
- z kwitnącego ziela uzyskuje się żółty barwnik.
- nazwa rodzajowa Helichrysum pochodzi od greckiego; helios – słońce, chrysos – złoto i nawiązuje do barwy kwiatów
- nazwa gatunkowa arenaris po łacinie oznacza: piaskowy, rosnący na piaskach.
- w medycynie ludowej stosowano ją w chorobach reumatycznych i jako środek żółciopędny oraz moczopędny, a we Francji była popularnym lekiem na katar i kaszel.
- w średniowieczu używano kocanek piaskowych jako ziela leczniczego do zwalczania chorób pasożytniczych
- kwiaty włożone do szaf pomiędzy odzież mają działanie antymolowe (wydzielają charakterystyczny zapach i są gorzkawe w smaku)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz