 |
| Wyka ptasia (Vicia cracca L.) – rodzina bobowatych. Owocem są strąki |
 |
| Wyka ptasia - strąki zakończone są dzióbkiem. Mają długość 10–25 mm i gładkie, lśniące wewnątrz łupiny. |
 |
| Wyka ptasia (r. bobowate) - wygląd strąków w lutym |
 |
| Wyka ptasia - na pierwszy rzut oka, zwłaszcza z pewnej odległości, strąki wyki wyglądają jak małe suche listki |
 |
| Wyka ptasia - Listek szczytowy oraz pierwsza para listków przekształcone są w wąsy czepne. Wygląd w zimie |
---------------------------
Wyka ptasia (Vicia cracca L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny bobowatych. Rodzimym obszarem jej występowania jest Azja i Europa, ale rozprzestrzenił się też w innych regionach świata.
W Polsce pospolity na całym niżu i w niższych położeniach górskich.
Dobrze radzi sobie nawet na bardzo słabych glebach, często można ją spotkać na miedzach i przydrożach. Pnie się też po płotach.
Roślina miododajna, nektar powstaje w miodnikach u nasady rurki pręcików. Wyka jest bardzo chętnie oblatywana przez trzmiele i pszczoły, choć dla tych drugich nektar jest dość trudno dostępny.
Bylina, hemikryptofit.
Roślina lekko trująca. Nasiona zawierają wicjaninę toksyczną dla zwierząt (szczególnie koni).
Pokrój - bylina czepiająca się innych roślin za pomocą wąsów.
Łodyga - wiotka, pokładająca się, rozgałęziona, graniasta, przylegająco owłosiona, o długości do 1,2 m. Pod ziemią roślina posiada rozgałęzione kłącze.
Liście - nieparzysto-pierzaście złożone z 6-12 par listków. Listki podługowate, orzęsione. Listek szczytowy oraz pierwsza para listków przekształcone są w wąsy czepne. U nasady liścia złożonego strzałkowate, całobrzegie przylistki.
Kwiaty - jednostronne, wyrastające na szypułce w kącie liścia, tej samej długości, lub znacznie dłuższe od niego grono. Złożone jest z 15-40 siedzących lub krótkoszypułkowych kwiatów motylkowych. Kwiaty bezwonne, długości ponad 12 mm, korona niebieskofioletowa z plamą na łódeczce i ciemnymi wybarwieniami na skrzydełkach i żagielku.
Kwitnie od czerwca do września.
Owoc- strąk zakończony dzióbkiem. Ma długość 10-25 mm i gładkie, lśniące wewnątrz łupiny.
Siedlisko - łąki, lasy, zarośla, przydroża. W górach występuje po regiel górny.
Zapylenie - wyka ptasia jest wybitnie przystosowana do zapylania krzyżowego przez owady o długim aparacie gębowym, głównie duże trzmiele. Tylko one mogą dostać się do nektaru. Pod ciężarem owada siadającego na łódeczce wysuwa się słupek , który pod znamieniem ma gęste włoski z przyklejonym pyłkiem z pręcików (roślina jest przedprątna, nie może więc w tym czasie zapylić się własnym pyłkiem). Pyłek ten przykleja się do brzusznej strony owada i może być przez niego przeniesiony na inny kwiat wyki, w którym słupek jest już dojrzały. Mniejsze trzmiele nie mogąc się dostać do nektaru, często wygryzają otwór w dolnej części kwiatu nie pośrednicząc w jego zapylaniu.
