Wymarzony aparat

Od kilkunastu miesięcy zbieram fundusze na nowy aparat fotograficzny. Właściwie już mogłabym go kupić, ale nadal nie jestem w stanie zdecydować się na konkretny model, a nawet rodzaj. Zrobiłam się taka wymagająca czy co?
Moje rozterki biorą się z tego, że od końca października dysponuję lustrzanką Nikon D50 (przedtem miałam kompakt Sony DSC-HX20V) i jestem z niej bardzo zadowolona. Jednak cały czas wydawało mi się, że aparatem, który kupię będzie kompakt. Myślę, że nadszedł czas, by dokonać pewnego porównania (zestawienia raczej) obu aparatów.

Aparat fotograficzny Penti II

Wielkość aparatu – różnica oczywista. Kompakta mogłam niemal ukryć w dłoni albo włożyć do małego futerału i nosić w podręcznej torbie, zawsze i wszędzie. Lustrzanka jest nieporównywalnie większa (sprawiłam sobie specjalną torbę do jej noszenia) i... przyzwyczaiłam się. W czasie fotowania noszę ją na pasku zawieszonym na szyi lub trzymam w ręce.
Nie zależy mi więc na malutkim aparacie, choć nowy mógłby być nieco mniejszy niż Nikon D50.

Aparat fotograficzny Penti II

Waga – lustrzanka jest ze trzy razy cięższa, ale w moim odczuciu to jej zaleta podczas fotografowania. Teraz nie dziwię się, że producenci kompaktów zaopatrują je w wymyślne stabilizacje, by przy niewielkiej wadze zniwelować poruszenia zdjęć spowodowane mimowolnym drżeniem rąk. Mimo, że lustrzanka nie posiada stabilizacji, mogę fotografować bez statywu. Poza tym dobrze się ją trzyma, choć zdjęcie z jednej ręki nie wchodzi w grę (nie mam jednak takiej potrzeby).
Cięższy aparat stabilizuje dłonie. Wypośrodkowując wagę uważam, że spokojnie mógłby ważyć 0,5-0,6 kg, a nawet więcej. Oczywiście, godzę się na tę większą wagę, jeśli sam aparat będzie gwarantował lepszą jakość zdjęć.
Po kilku miesiącach użytkowania lustrzanki (tej konkretnej, z „marnymi” sześcioma milionami pikseli) uważam, że jakość zdjęć jest lepsza niż z kompaktu Sony z maleńką matrycą, na której ubito 18 mln pikseli. Podczas użytkowania kompaktu dość często ubolewałam nad odwzorowaniem naturalnych barw, ale cały czas sądziłam, że to ja nie potrafię należycie obrobić kadrów. Oczywiście, w dużej mierze to prawda, ale mając do porównania zdjęcia wykonane innym aparatem widzę istotną różnicę. Później przeczytałam gdzieś, że aparaty Sony mają problemy z kolorystyką zdjęć.

Aparat fotograficzny Penti II

Wyświetlacz – raczej nie wskażę „zwycięzcy”, a jeśli już to byłaby to lustrzanka. Chociaż mogę zobaczyć kadr (niezbyt wiernie) dopiero po jego zrobieniu i to na niewielkim wyświetlaczu (2,5 cala), to jednak wcześniej widziałam go w wizjerze. Kompakt nie posiadał wizjera, a na niby dużym wyświetlaczu (3 cale) i tak nie mogłam ocenić jakości zdjęcia. Nawet nie bardzo widziałam co kadruję, ani na czym dokładnie aparat wyostrzył, zwłaszcza przy słonecznej pogodzie.
Na wyświetlaczu Nikona dodatkowo migają mi też miejsca prześwietlone lub prawie prześwietlone – jest to przydatna wskazówka i, często w takiej sytuacji, powtarzam zdjęcie. Oba aparaty pokazują histogram, kompakt miał dodatkowo siatkę trójpodziału.
Obecne aparaty posiadają coraz lepsze wyświetlacze, często ruchome i dotykowe, ale myślę, że najbardziej przydatny jest wizjer i to wbudowany, a nie jakaś wyskakująca (podatna na usterki?) kukiełka.
Zależy mi więc na tym, by mój nowy aparat miał porządny wizjer, natomiast jakość wyświetlacza jest dla mnie mało istotna (i tak będzie lepsza niż w omawianych aparatach).

Aparat fotograficzny Penti II

Gotowość do pracy – bez dwóch zdań wygrywa lustrzanka! Jest cały czas włączona, wystarczy, że zdejmę dekielek i już mogę zrobić zdjęcie czy kadrować przez wizjer. Kompakt wyłączał się samoistnie, zdaje się po dwóch minutach - zamykały się osłony obiektywu i cały obiektyw chował się w głąb aparatu. Uruchomienie kompakta trwało 2-3 sekundy, niby niedługo, ale ja już wiem, że to wieczność. W tym czasie obiekt zwiał, zmieniły się warunki oświetleniowe, albo rozmyśliłam się, uznając kadr za nieciekawy. Niestety, w kompakcie tak jest, że choćby próba zobaczenia kadru w oku obiektywu wymaga włączenia aparatu. Częste uruchamianie i wyłączanie aparatu kompaktowego znacząco wpływa na ilość zdjęć wykonanych na danym akumulatorze. Po części, w celu zapobieżenia wyłączeniu się kompakta, trzaskałam bylefoty z częstotliwością średniego moździerza :-).

Aparat fotograficzny Penti II

Głębia ostrości – w kompakcie była zdecydowanie większa. Ale coś za coś. Nie znam się na sprawach technicznych, ale dociera do mnie, że mała matryca pozwala uzyskać większą głębię. Niestety, tego mi czasem brakuje w lustrzance. Ciągle łapię się na tym, że fotografuję na najdłuższej ogniskowej, znajdując się jak najbliżej obiektu. To sprawia, że GO staje się płytsza - siedzący na kwiatku mały owad nie mieści się w GO, o całym kwiatku nie wspominając. W lustrzance mam kitowy (ale świetny) obiektyw 18-55 mm, który nie pozwala mi wypełnić kadru, jeśli znajduję się dalej. Muszę więc albo bardziej się zbliżyć, albo fotografować wycinek większy niżbym chciała.
     Dla sprawiedliwości dodam, że zdjęcia zrobione kompaktem, często poddawałam drastycznej resekcji (zwłaszcza na początku pstrykania), zadowalając się wycinkiem, stanowiącym czasem ledwie jedną trzecią całości, bo przecież... było tyle pikseli! I w ten sposób uzyskiwałam (tak mi się wydawało) zadowalające zbliżenie.
Myślę, że przydałby mi się obiektyw z nieco dłuższą ogniskową, ale na razie mam co mam i... ciągle odkrywam jego możliwości. Kto powiedział, że chcę fotować jedynie robaczki na pojedynczych kwiatkach? Czyżbym niepostrzeżenie przeszła do etapu „stadnego”? Całe stado kwiatków i owadów naraz? Jak najbardziej :-)

Aparat fotograficzny Penti II

Lampa błyskowa - bez dwóch zdań wygrywa Nikon. Z prostego powodu - ma możliwość ustawiania mocy lampy w kilku stopniach, można obniżyć ją nawet do 1/16. Poza tym lampa znajduje się na zewnątrz aparatu i łatwo ją uruchomić. W kompakcie moc lampy jest stała. Nieco frustrujące dla mnie było też to, że lampa wysuwała się z obudowy w miejscu, gdzie często trzymałam palec (mogłam ją uszkodzić przez przytrzymanie). Żaden z omawianych aparatów nie posiada lampy ruchomej, by można było zmienić kąt padania błysku - a to czasem by się przydało.

Aparat fotograficzny Penti II

Czyszczenie aparatu - w moim odczuciu nie jest prawdą, że matryca kompaktu, z tytułu budowy aparatu, się nie brudzi. Wiem, że w początkowym okresie nie dbałam o niego należycie, zwyczajnie nie zdając sobie sprawy z istniejących zagrożeń.
Do bieżącego czyszczenia aparatu z zewnątrz służy mi specjalna ściereczka (przechowywana w zgrabnym, łatwym do otwarcia jedną ręką, futerale) - używam jej do czyszczenia szkła obiektywu i jego ruchomych części, nieraz kilka razy dziennie! Kurz i drobiny pyłu są wszędzie i bardzo łatwo osiadają na aparacie.
Matryca lustrzanki jest zanieczyszczona, wiem - powinnam oddać aparat do czyszczenia. Zrobię to jednak jesienią, gdyż będę musiała rozstać się z aparatem aż na tydzień. Na dzień dzisiejszy czyszczenie matrycy lustrzanki kosztuje ok. 50 zł (a jak ktoś umie, może zrobić to samodzielnie), natomiast czyszczenie matrycy w kompakcie kosztowało 100 zł i wiązało się z rozebraniem aparatu, który... nie powinien być rozbierany. Niestety, czyszczenie okazało się konieczne, ponieważ po 1,5 roku użytkowania na zdjęciach pojawiły się ciemne plamy. Mam pewne podejrzenia, że zabrudzenia na matrycy stały się bardziej widoczne po podróży samolotem (i, być może, na skutek skanowania bagażu na lotnisku).
Bieżące czyszczenie kompaktu wymagało dużej przytomności umysłu i szybkości działania - nie raz ze zgrozą, w ostatniej chwili, dostrzegałam kurz i pył na obiektywie, który błyskawicznie chował się do korpusu i... było już za późno - zabrudzenia dostawały się do aparatu i gromadziły się w niedostępnych zakamarkach. Z czasem praca silniczka stawała się coraz głośniejsza, a obiektyw rozsuwał się wolniej, jakby z pewnym oporem.
Co do omawianej lustrzanki - przy najdłuższych ogniskowych kłaczki na matrycy niespecjalnie (lub wcale) uwidaczniają się na zdjęciach.

Aparat fotograficzny Penti II

Wodoodporność - czasem zdarza mi się pstrykanie zdjęć, gdy właśnie zaczyna padać. Ani kompakt, ani lustrzanka nie są odporne na wodę, jednak leciutko skropiony deszczem obiektyw lustrzanki łatwiej jest wytrzeć do sucha przed schowaniem aparatu do torby. Wilgoć, która osiądzie na pierścieniach obiektywu kompakta... powędruje do wnętrza aparatu, tak jak wcześniej wspomniany pył. Zwykle jednak udawało mi się nie zmoczyć aparatu lub przynajmniej osuszyć obiektyw.

Aparat fotograficzny Penti II

Dobrze, że zdecydowałam się dokonać pewnego porównania na piśmie. Teraz dopiero widzę, że kompakt raczej nie sprosta moim wymaganiom/potrzebom, choćby z racji swojej budowy i sposobu użytkowania. Z jednej strony mieści się w kieszeni, z drugiej - staje się kieszenią dla zanieczyszczeń, o które tak łatwo na łąkach czy leśnych ścieżkach. Oczywiście, ma on niezaprzeczalne zalety, np. niewielki rozmiar i wagę, większą GO, bezgłośne fotografowanie czy nierzucający się w oczy wygląd. Coraz częściej doświadczam reakcji mniej lub bardziej zaniepokojonych ludzi na widok profesjonalnie wyglądającej lustrzanki. Dobrze, że nie fotografuję np. ptaków - wyraźnie słyszalne odgłosy migawki (lustra?) zdekonspirowałyby mnie po pierwszym zdjęciu.

Moje oczekiwania co do przyszłego aparatu będą się jeszcze krystalizować, ale zdaje się, że nie będzie nim kompakt. Pozostaje jednak kwestia jego ceny oraz adekwatności do poziomu kadrów, jakie jestem zdolna wykonać (w sensie umiejętności). Na pewno radzę sobie lepiej niż 3,5 roku temu, ale w kwestii obróbki nie posunęłam się wcale, pozostając przy przeglądarce IrfanView. Ot, tyle, że coraz sprawniej się nią posługuję, no i zdobyłam większe doświadczenie w ocenie zdjęć. Nadal nie mam pewności, czy kolejność czynności jaką stosuję podczas obróbki jest właściwa, tym bardziej więc nie wiedziałabym jak obrobić plik RAW (NEF). No i to, czy moje kadry warte są takiego zachodu, by robić je w RAWach, skoro jako tako wychodzi mi ćwierć?
Jak dotąd, przed zakupem nowego aparatu (a cały czas miałam na myśli właśnie jakiś kompakt) powstrzymuje mnie obawa przed tym, że wydając ciężkie pieniądze nabędę "zabawkę", która nie zrobi lepszych zdjęć niż stary Nikon D50. Bardzo cenię sobie ten aparat (jeszcze raz bardzo dziękuję darczyńcy) i jestem pewna, iż wart jest tego, by dokonać żywota czynnie, na placu boju, a nie zwiądł zapomniany w szufladzie. Już ja tego dopilnuję!
Dlatego na razie nie planuję zakupu.

PS
Wpis ten przygotowałam ponad tydzień temu, a w tym czasie coś się już zmieniło.
Od kilku dni zapoznaję się z programem do obróbki zdjęć DxO Optics Pro 9 (można go ściągnąć za darmo do końca sierpnia).
Jak dotąd częściowo przetłumaczyłam instrukcję obsługi, obrobiłam kilkanaście plików JPG, znalazłam sposób na eksportowanie obrobionego zdjęcia na dysk w wybranym przeze mnie rozmiarze. Uzyskane efekty są ciekawe i nieco inne (raczej nie do osiągnięcia w IrfanView), ale z pewnością jeszcze nie potrafię zadowalająco posługiwać się tym programem.
Jak dotąd, najbardziej jestem zaskoczona skalą wyostrzania zdjęć (tzw. mikro kontrastem), widoczną dopiero na wyeksportowanym zdjęciu (w zmniejszonym rozmiarze). Ot, choćby tutaj:

Złoty aparat fotograficzny

e30.45.

kompakt lustrzanka porównanie aparatów, porównanie kompaktu i lustrzanki, aparat Penti II, złoty aparat fotograficzny zdjęcia, złoty aparat retro, ładny aparat zdjęcia, złoty aparat obrazy, złoty aparat chwile zachwycone, Penti 2 chwile zachwycone, zdjęcia złotego aparatu fotograficznego, porównanie aparatów chwile zachwycone, Penti II, aparat fotograficzny zdjęcie,