Ostrożeń siedmiogrodzki (Cirsium decussatum Janka) – gatunek rośliny należącej do rodziny astrowatych. Zasiedla stosunkowo niewielki obszar - od południowo-wschodniego krańca Polski, wschodniej Słowacji i północnej Rumunii na zachodzie, po granicę Ukrainy z Rosją na wschodzie. |
Ostrożeń siedmiogrodzki (Cirsium decussatum Janka) - roślina dwuletnia, hemikryptofit. W pierwszym roku wykształca różyczkę liściową, w drugim - pęd kwiatostanowy. |
Ostrożeń siedmiogrodzki (Cirsium decussatum Janka) - liście pierzastodzielne, o odcinkach lancetowatych, na szczycie silnie kolczastych, spodem szaro kutnerowatych, z grubym nerwem środkowym. |
Ostrożeń siedmiogrodzki (Cirsium decussatum Janka) - ulistnienie skrętoległe. Jak u wszystkich gatunków z rodzaju ostrożeń, posiada duże i kłujące liście. |
Ostrożeń siedmiogrodzki (Cirsium decussatum Janka) - łodyga wyprostowana, bruzdkowana, nieoskrzydlona, w górnej części gałęzista; osiąga wysokość do 150 cm. |
Ostrożeń siedmiogrodzki (Cirsium decussatum Janka) - odcinki dolne liści - całobrzegie. Odcinki górne - karbowane, z kolcami. |
Ostrożeń siedmiogrodzki (Cirsium decussatum Janka) - osiąga wysokość ok. 1,5 m. W naturalnym środowisku rośnie na łąkach, pastwiskach, ugorach, miedzach oraz suchych murawach. |
------------------------------------------
Ostrożeń siedmiogrodzki (Cirsium decussatum Janka) – gatunek rośliny należący do rodziny astrowatych. Roślina dwuletnia, hemikryptofit. W pierwszym roku wykształca różyczkę liściową, w drugim - pęd kwiatostanowy.
Obszar występowania - występuje tylko w Europie Środkowej i Wschodniej: na Ukrainie po granicę z Rosją, w północnej Rumunii, na Węgrzech, a także we wschodniej Słowacji (Bukovske Vrchy) i na południowo-wschodnim krańcu Polski, gdzie osiąga zachodnią granicę swojego zasięgu.
W Polsce występuje tylko w Karpatach na Pogórzu Przemyskim. Znane są tutaj jego stanowiska w dolinach rzeki Wiar, potoku Cisowianka, na wzniesieniach pomiędzy Łętownią a Wapowcami oraz pod Zawadą. Na dawniej podawanych stanowiskach na Wyżynie Lubelskiej i w Beskidzie Żywieckim już wyginął.
Łodyga - wyprostowana, bruzdkowana, nieoskrzydlona, w górnej części gałęzista; osiąga wysokość do 150 cm.
Liście - pierzastodzielne, o odcinkach lancetowatych, na szczycie silnie kolczastych, spodem szaro kutnerowatych, z grubym nerwem środkowym.
skrętoległe, pierzastosieczne, od spodu pokryte kutnerem. Odcinki dolne całobrzegie. Odcinki górne karbowane, z kolcami.
Kwiaty - koszyczki kulistawe, wraz z kwiatami do 8 cm długie, kwiaty ciemnopurpurowe do różowofioletowych. Wszystkie kwiaty rurkowate, o takiej samej, lub bardzo zbliżonej budowie. Przynajmniej część kwiatów jest obupłciowa. Poszczególne kwiaty w koszyczku nie posiadają własnej okrywy. W kwiatach pręciki o wolnych nitkach, ale zrośnięte pylnikami w rurkę. Koszyczki kwiatowe pokryte gęstym pajęczynowatym owłosieniem. Okrywa koszyczka bez cierni, o łuskach kłująco zaostrzonych, na brzegach szczeciniasto orzęsionych.
Kwitnie - od czerwca do sierpnia.
Owoc - niełupka z puchem kielichowym. Puch kielichowy składający się z pierzastych włosków.
Korzeń - palowy, pojedynczy, gruby.
Siedlisko - suche wzgórza, brzegi lasów i zarośli. Rośnie na łąkach, pastwiskach, ugorach, miedzach oraz suchych murawach.
Gatunki podobne - niewiele różniący się ostrożeń głowacz (Cirsium eriophorum).
Ochrona - ostrożeń siedmiogrodzki od 2014 r. objęty jest w Polsce ochroną częściową, mimo, że w czasie ostatniej dekady XX wieku zwiększył swój areał i dynamicznie opanowywał nowe tereny.
Jest to gatunek o szczególnych wymaganiach siedliskowych - może rosnąć tylko na polanach, ugorach i pastwiskach, ale nie mogą one być corocznie koszone. Optymalne byłoby przemienne, pasmowe koszenie w cyklu co najmniej trzyletnim (tak, by przynajmniej dwa lata każdy pas pozostawał nieskoszony). Równocześnie w miejscach jego występowania należy usuwać pojawiające się zadrzewienia, szczególnie z miedz.
Roślina umieszczona na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski w grupie gatunków rzadkich, potencjalnie zagrożonych wyginięciem (kategoria zagrożenia R). Znajduje się także w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin - w wydaniu z 2014 r. otrzymała kategorię VU (narażony).
Głównym czynnikiem, który przyczynił się do zmniejszenia się liczebności tego gatunku było rozpoczęcie systematycznego koszenia ugorów, nieużytkowanych łąk i pastwisk. Drugim czynnikiem, choć o mniejszym znaczeniu, stało się wypalanie traw i zjadanie, bądź zadeptywanie młodych roślin przez zwierzęta.
Natomiast wyniki przeprowadzonych w 2002 r. badań wskazują, że żaden z gatunków owadów (muchówek) odżywiających się nasionami ostrożnia siedmiogrodzkiego (na badanym stanowisku w Brylińcach, Pogórze Przemyskie) nie zagraża jego liczebności.
źródło 1, źródło 2, źródło 3,
zasięg występowania - link,
roślina dwuletnia
r20.44.
Ciekawa roślina, nigdy o niej nie słyszałam - warto pokazywać rzadkie gatunki, ludzie nie wiedzą często co mają tuż pod bokiem
OdpowiedzUsuńAkurat tej rośliny nie spotkamy gdziekolwiek, chyba że w ogrodzie, mniej lub bardziej botanicznym :-)
UsuńO tak, pod bokiem mamy baaardzo wiele baaardzo pięknych roślin. I to nie tylko tych rzadkich. Oczywiście te super zdjęcia i opisy tutaj na blogu to wrażenie wzmacniają. Łatwiej to dostrzec i uświadomić sobie ile jest urody w żyjących koło nas "chwastach" :) ... i trochę im odpuścić, nie kosić do gołej ziemi, nie pryskać raz za razem :) zachwycać się nimi :) Niedaleko mnie była działka budowlana, na której rosły piękne łany różnych kwitnących "chwastów", czyste piękno, niestety w tym roku została zajęta, wykoszona i trwa budowa. Będzie trawnik ;) A były tam dzikie marchwie, pasternaki, wrotycze, wiesiołki i t d ... jakie to było piękne
OdpowiedzUsuńanonimowy z wlkp.
Jestem za niekoszeniem każdego skrawka zieleni! Również ubolewam nad stratą kilku miejsc, które stały się placami budowy, a najbardziej za stałym porządkowaniem zieleni i zastępowaniu jej betonem. Pozdrawiam :-)
UsuńPodobają mi się kwiaty tej rośliny.
OdpowiedzUsuńPatrzę na zdjęcia nie mogąc dojść, czy widziałem ostrożeń w naturze, czy nie. W jednej chwili wydaje mi się, że tak, i to nie raz, w drugiej, że chyba jednak nie. Zdaje mi się, że myli mi się z inną rośliną…
a może chodzi panu o Łopian pajęczynowaty (Arctium tomentosum)? Liście inne, ale kwiaty (kwiatostany?) podobne ...
Usuńanonimowy z wlkp
Całkiem możliwe, bo i faktycznie, kwiaty podobne.
UsuńIstnieje kilkanaście gatunków ostrożnia, niektóre są bardzo pospolite. Bardzo podobnym gatunkiem jest o. głowacz, ale i on występuje tylko w Karpatach.
UsuńPierwszy raz słyszę o tej roślinie. Wygląda bardzo ładnie i ma wielką zaletę - jej kwiaty muszą przyciągać dużo błonkówek i motyli. Jak zwykle bardzo ciekawy wpis i masa nowej wiedzy do przyswojenia!
OdpowiedzUsuńOstrożeń siedmiogrodzki robi wrażenie - to nie mikrus, ale potężna roślina o grubych łodygach, dużych liściach i pąkach. Na pewno zwraca uwagę.
UsuńW sierpniu br. spotkałem ostrożeń siedmiogrodzki na kilku stanowiskach w Pieninach. Mam kilka zdjęć. Jak na roślinę zagrożoną wyginięciem dawał sobie nieźle radę. Rósł głównie w chaszczach na brzegu lasów i łąk. Wygląda na to, że roślina wraca. Moją uwagę zwróciły jej kuliste kształty, kolczaste, pokryte jakby pajęczyną, a z niektórych kul wychodziły czuprynki kwiatowe różowo-fioletowe. Niektóre czuprynki były koloru brunatnego, z czego domyśliłem się, że to stan po przekwitnięciu.
OdpowiedzUsuń