Kocia łapka, szarotka alpejska

Pierwszy śnieg już poprószył przypominając mi o srebrzystych szarotkach alpejskich. W środku lata, gwiazdkowate, białe jak śnieg kwiaty na tle soczystej zieleni, wyglądały jakoś... nierzeczywiście.
Jak dotąd, terapia kolorami działa. Oglądając zdjęcia (i obrabiając - bez końca!), aktualną rzeczywistość łatwiej mi zignorować.
 

Szarotka alpejska (Leontopodium nivale subsp. alpinum (Cass.) Greuter) – jeden z dwóch podgatunków Leontopodium nivale należący do rodziny astrowatych. We florze Polski i w piśmiennictwie polskim opisywany jako odrębny gatunek – Leontopodium alpinum.

 

Szarotka alpejska (Leontopodium nivale subsp. alpinum (Cass.) Greuter) – na terenie Polski gatunek objęty jest ochroną gatunkową ścisłą. Jedyne naturalne stanowiska w Polsce znajdują się w Tatrach.

 

Szarotka alpejska (Leontopodium nivale subsp. alpinum (Cass.) Greuter) – liście wąskolancetowate, skrętoległe, zwężające się ku podstawie, szarawo niebieskie. Ich nasady zwężają się w niewyraźny ogonek liściowy. Przy ziemi występuje kępka liści różyczkowych szerszych nieco od liści łodygowych i mających dłuższe ogonki.

 

Szarotka alpejska (Leontopodium nivale subsp. alpinum (Cass.) Greuter) – jest niską roślina, w całości pokrytą gęstym, filcowatym kutnerem, który chroni ją przed zimnem i gorącem oraz nadmiernym parowaniem. Nierozgałęziona łodyga osiąga 5-20 cm wysokości. Pęd słabo ulistniony, nie tworzy rozłogów.

 

Szarotka alpejska (Leontopodium nivale subsp. alpinum (Cass.) Greuter) – wewnątrz koszyczków znajdują się kwiaty męskie, obrzeżone kwiatami żeńskimi. Pojedynczy kwiat żeński składa się z 4-ząbkowej korony i słupka z długą szyjką i dwudzielnym znamieniem. Kwiat męski ma 5-ząbkową koronę i 5 pręcików o pylnikach zrośniętych w rurkę.

 

Szarotka alpejska (Leontopodium nivale subsp. alpinum (Cass.) Greuter) – kwiatostan tworzą koszyczki zebrane w szczytowy baldaszek. Koszyczki otoczone są szeroko rozpostartymi liśćmi podkwiatostanowym pokrytymi srebrzystym kutnerem, przypominającymi płatki kwiatu. Są one dużo większe od liści łodygowych.

 

Szarotka alpejska (Leontopodium nivale subsp. alpinum (Cass.) Greuter) – kwitnie w lipcu i sierpniu. W kwiatostanie najpierw zakwitają środkowe koszyczki. Roślina owadopylna i wiatrosiewna (17 lipca)

 

Szarotka alpejska (Leontopodium nivale subsp. alpinum (Cass.) Greuter) – jest uprawiana jako roślina ozdobna w ogródkach skalnych, na kwiat cięty i do zasuszania. Odporna na suszę, choroby i szkodniki. Wymaga stanowiska nasłonecznionego i podłoża ubogiego, lecz koniecznie wapiennego.

 

Ze względu na nadmierną, acz zupełnie zbędną wielkość plików, powyższe zdjęcia zostały poddane ponownej obróbce w październiku 2022 r.

Dodane w  2020 r.

Szarotka alpejska (Leontopodium nivale)

Dodane później

Szarotka alpejska (Leontopodium nivale) 5 lipca 2022

  

Szarotka alpejska (Leontopodium nivale)    5 lipca

------------------------------------------------

Szarotka alpejska (Leontopodium nivale subsp. alpinum (Cass.) Greuter) – jeden z dwóch podgatunków Leontopodium nivale należący do rodziny astrowatych, plemienia Gnaphalieae (Cass.) Lecoq & Juillet, podrodziny Asteroideae (Juss.) Chev. We florze Polski i w piśmiennictwie polskim opisywany jako odrębny gatunek – Leontopodium alpinum.
Inne nazwy: kocia łapka, mrożone kwiaty, sukiennik, stopiec, siwe języczki.

Szarotka alpejska jest reliktem epoki lodowcowej.

Występuje w Alpach, Apeninach, Karpatach i w górach Półwyspu Bałkańskiego.
Jedyne naturalne stanowiska w Polsce znajdują się w Tatrach.


Pokrój - niska roślina, cała pokryta gęstym, filcowatym kutnerem, który chroni ją przed zimnem, gorącem i nadmiernym parowaniem.

Łodyga - osiąga 5-20 cm (w uprawie do 30-40 cm) wysokości i nie rozgałęzia się. Pęd słabo ulistniony, dość sztywny, nie tworzy rozłogów.

Liście - pojedyncze, wąskolancetowate, skrętoległe, zwężające się ku podstawie, szarawo niebieskie (pokryte kutnerem). Ich nasady zwężają się w niewyraźny ogonek liściowy. Przy ziemi występuje kępka liści różyczkowych (o długości do 5 cm), szerszych nieco od liści łodygowych i mających dłuższe ogonki.

Kwiaty - kwiatostan tworzą koszyczki zebrane w szczytowy baldaszek. Koszyczki zawierają włącznie kwiaty rurkowate o barwie żółtej lub kremowej. Pod nimi występuje kilka (szaro)białych listków tworzących okrywę podkwiatostanową (przez laików uważane są one za płatki korony). Są one dużo większe od liści łodygowych. Wewnątrz koszyczków znajdują się kwiaty męskie, obrzeżone kwiatami żeńskimi.
Pojedynczy kwiat żeński składa się z 4-ząbkowej korony i słupka z długą szyjką i dwudzielnym znamieniem.
Kwiat męski ma 5-ząbkową koronę i 5 pręcików o pylnikach zrośniętych w rurkę.
Kielich przekształcony w puch kielichowy.
Okres kwitnienia - lipiec-sierpień. Najpierw zakwitają środkowe koszyczki w kwiatostanie. Roślina owadopylna i wiatrosiewna.

Owoc - niewielkie jednonasienne niełupki (1 mm) z puchem kielichowym długości 3-4 mm

Korzenie - niezbyt głęboki system korzeniowy.


Siedlisko - szarotka alpejska występuje najczęściej w piętrze halnym, rzadziej subalpejskim, na nasłonecznionych górskich murawach, półkach skalnych, często w miejscach trudno dostępnych.
W Tatrach najwyższe odnotowane jej stanowisko znaleziono na Wielkiej Turni (1840 m n.p.m.). Zdarza się spotkać ją jednak dużo niżej, np. na stromych ścianach Bramy Kraszewskiego w Dolinie Kościeliskiej i na Nosalu. Dość licznie występuje w Wąwozie Kraków.

Stanowisko - roślina światłolubna i wapieniolubna, występująca wyłącznie na glebach zasadowych (wapiennych).

Ochrona
Na terenie Polski gatunek objęty jest ochroną gatunkową ścisłą. Szarotka alpejska chroniona jest w wielu innych krajach Europy, między innymi w Szwajcarii, Słowenii (od 1898), Rumunii (od 1933) i na Słowacji. Dawniej była bardziej zagrożona wskutek zrywania.

Szarotka alpejska jest uprawiana jako roślina ozdobna w ogródkach skalnych. W uprawie na nizinach jest jednak dość kapryśna; czasami jest słabo wybarwiona i mało żywotna. Należy jej zapewnić stanowisko w najwyższym punkcie ogródka, lub w szczelinach pionowych skał, gdyż źle znosi nadmiar wody w glebie.
Rozmnaża się ją przez wysiew nasion na wiosnę, ewentualnie przez podział bardziej rozrośniętych kęp. Może rosnąć na jałowej glebie, ale musi być ona bogata w wapń.
Na zimę wskazane jest przykrycie roślin, ponieważ może przemarznąć przy bezśnieżnej zimie (w swoim naturalnym środowisku zimuje pod grubą warstwą śniegu)

 

*************

Rodzaj szarotka (Leontopodium R. Br. ex Cass.) obejmuje około 35 gatunków, a według innych źródeł w obrębie tego rodzaju znajduje się 61 gatunków o nazwach zweryfikowanych i zaakceptowanych, podczas gdy kolejnych 31 taksonów ma status gatunków niepewnych (niezweryfikowanych).





y21.36

szarotka alpejska, eontopodium nivale, eontopodium alpinum, białe kwiaty gwiazdki, gwiazdkowate kwiaty owłosione białe, szarotka alpejska zdjęcia opis, eontopodium nivale informacje zdjęcia, eontopodium alpinum zdjęcia informacje, szarotka alpejska chwile zachwycone, eontopodium nivale chwile zachwycone, eontopodium alpinum chwile zachwycone,