Wkrótce miną dwa lata odkąd rozstałam się z Moim Lasem. Odkrywając żywokost nie przypuszczałam, że to ostatnia (lub prawie) niespodzianka, jaką sprezentował mi Mój Las.
Żywokost lekarski (Symphytum officinale L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny ogórecznikowatych [20 maja]. |
żywokost lekarski (Symphytum officinale) |
żywokost lekarski (Symphytum officinale) |
żywokost lekarski (Symphytum officinale) |
żywokost lekarski (Symphytum officinale) |
żywokost lekarski (Symphytum officinale) |
żywokost lekarski (Symphytum officinale) |
żywokost lekarski (Symphytum officinale) |
żywokost lekarski (Symphytum officinale) |
żywokost lekarski (Symphytum officinale) |
żywokost lekarski (Symphytum officinale) |
żywokost lekarski (Symphytum officinale) |
------------------------------------------
Żywokost lekarski (Symphytum officinale L.), zwyczajowo nazywany także kosztywałem – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny ogórecznikowatych.
Występuje w Europie, z wyjątkiem południowych krańców, w środkowej Azji, na Syberii, w Azji Mniejszej. Zawleczony do Ameryki Północnej.
W Polsce jest rośliną pospolitą na terenie całego kraju.
Łodyga - wzniesiona, kanciasta, o wysokości do 100 cm, w górnej części rozgałęziająca się, cała szorstko owłosiona, pusta.
Liście - ulistnienie skrętoległe, liście duże, o podługowato-lancetowatym kształcie, zaostrzone, długości do 25 cm, całobrzegie. Niemal wszystkie liście siedzące, zbiegają po łodydze wzdłuż całego międzywęźla. Mają wyraźną nerwację na dolnej stronie i całe są szorstko owłosione.
Kwiaty - fioletowopurpurowe, rzadziej białe lub kremowe, na krótkich szypułkach, zebrane w zwisły kwiatostan typu sierpik. 5-krotne kwiaty mają długość 1-2 cm. Kielich trwały, zrosłodziałkowy. Korona o dzwonkowatym kształcie i brzegu odwiniętym na zewnątrz. Gardziel korony początkowo jest całkowicie zamknięta przez osklepki o długości równej długości pręcików, po przekwitnięciu rozchyla się. Pręciki w liczbie 5 są przyrośnięte nitkami do korony, słupek jeden, górny z czterodzielną zalążnią i prostą szyjką wystającą poza koronę. Pręciki i słupek dojrzewają równocześnie, kwiaty są samopylne lub zapylane przez owady.
Łodyga - wzniesiona, kanciasta, o wysokości do 100 cm, w górnej części rozgałęziająca się, cała szorstko owłosiona, pusta.
Liście - ulistnienie skrętoległe, liście duże, o podługowato-lancetowatym kształcie, zaostrzone, długości do 25 cm, całobrzegie. Niemal wszystkie liście siedzące, zbiegają po łodydze wzdłuż całego międzywęźla. Mają wyraźną nerwację na dolnej stronie i całe są szorstko owłosione.
Kwiaty - fioletowopurpurowe, rzadziej białe lub kremowe, na krótkich szypułkach, zebrane w zwisły kwiatostan typu sierpik. 5-krotne kwiaty mają długość 1-2 cm. Kielich trwały, zrosłodziałkowy. Korona o dzwonkowatym kształcie i brzegu odwiniętym na zewnątrz. Gardziel korony początkowo jest całkowicie zamknięta przez osklepki o długości równej długości pręcików, po przekwitnięciu rozchyla się. Pręciki w liczbie 5 są przyrośnięte nitkami do korony, słupek jeden, górny z czterodzielną zalążnią i prostą szyjką wystającą poza koronę. Pręciki i słupek dojrzewają równocześnie, kwiaty są samopylne lub zapylane przez owady.
Kwitnie - od maja do czerwca.
Owoc - rozłupnia rozpadająca się na 4 rozłupki, drobno pomarszczone i przyrośnięte do dna kielicha.
Korzeń - gruby, pionowy, silnie rozgałęziający się, czarnofioletowego koloru, osiąga długość 30 cm. Korzeń zawiera mieszaninę szkodliwych alkaloidów, m.in. cynoglossynę, echidyninę, konsolicynę, symfytinę.
Siedlisko - obrzeża jezior i strumieni wolno płynących, mokre łąki, zarośla, rowy, podmokłe lasy.
Gleba - rośnie na żyznych i wilgotnych glebach (torfowe, glejowe).
O własnościach leczniczych, zastosowaniu i działaniach niepożądanych przeczytaj w źródle (Wikipedia).
źródło, link,
a.12.73. (149) [61] /103/
Owoc - rozłupnia rozpadająca się na 4 rozłupki, drobno pomarszczone i przyrośnięte do dna kielicha.
Korzeń - gruby, pionowy, silnie rozgałęziający się, czarnofioletowego koloru, osiąga długość 30 cm. Korzeń zawiera mieszaninę szkodliwych alkaloidów, m.in. cynoglossynę, echidyninę, konsolicynę, symfytinę.
Siedlisko - obrzeża jezior i strumieni wolno płynących, mokre łąki, zarośla, rowy, podmokłe lasy.
Gleba - rośnie na żyznych i wilgotnych glebach (torfowe, glejowe).
O własnościach leczniczych, zastosowaniu i działaniach niepożądanych przeczytaj w źródle (Wikipedia).
źródło, link,
a.12.73. (149) [61] /103/
Zobaczyłem motyla na zdjęciu i przypomniały mi się czyjś słowa (niestety, nie moje): kwiat jest uśmiechem rośliny.
OdpowiedzUsuńAniko, przyszło mi do głowy, że ten motyl żywi się uśmiechem.
A ja uśmiecham się gdy widzę (i mogę sfotografować) ładne kwiaty :-)
UsuńPospolita roślina - ale już odmiana biała dość rzadka.
OdpowiedzUsuńSię rozumie, skoro w opisie botanicznym podano: "Kwiaty - fioletowopurpurowe, rzadziej białe lub kremowe...".
Usuń