23 sierpnia 2021

Milin amerykański (Campsis radicans)

Oto milin amerykański z poznańskiego Ogrodu botanicznego, który fotografowałam głównie w tym i ubiegłym roku. Jako, że moje miasto leży na zachodzie Polski, zgodnie z opisem botanicznym tego pnącza, tutejszy milin owocuje. 

Milin amerykański (Campsis radicans) – gatunek ozdobnego pnącza należącego do rodziny bignoniowatych.
 
Milin amerykański (Campsis radicans)  20 maja 2020

Milin amerykański (Campsis radicans)  18 lipca 2020

Milin amerykański (Campsis radicans)  26 czerwca 2018

Milin amerykański (Campsis radicans)  18 lipca 2020 

Milin amerykański (Campsis radicans)  18 lipca 2020

Milin amerykański (Campsis radicans)  20 lipca 2020 

Milin amerykański (Campsis radicans)  20 lipca

Milin amerykański (Campsis radicans)  21 lipca 2020

Milin amerykański (Campsis radicans)  20 lipca

Milin amerykański (Campsis radicans)  13 sierpnia 2020

Milin amerykański (Campsis radicans)  13 sierpnia

Milin amerykański (Campsis radicans)  13 sierpnia

Milin amerykański (Campsis radicans)  13 sierpnia

Milin amerykański (Campsis radicans)  20 sierpnia 2020


---------------------------------------------



Milin amerykański (Campsis radicans (L.)Seem.) – gatunek ozdobnego pnącza należącego do rodziny bignoniowatych.

Pochodzi ze Stanów Zjednoczonych (południowo-wschodnie stany), ale jest uprawiany w wielu innych regionach świata, również w Polsce.

Pędy - dorastają do 10 m długości. Grube, słabo wijące się pędy, jednak przytwierdzające się do ścian i skał za pomocą licznych korzonków przybyszowych.

Liście - duże, długości do 30 cm, nieparzystopierzaste, piłkowane, ciemnozielone.

Kwiaty - zależnie od odmiany: jaskrawopomarańczowe, pomarańczowoczerwone, szkarłatne lub żółte. Kwiaty zrosłopłatkowe, trąbkowate, długości 6-9 cm.
Kwitnie - od lipca do września.

Owoc - mimo że bardzo przypomina młode strąki bobu, jest w rzeczywistości torebką, dochodzącą do 12 cm długości. Torebka jest z obu stron ostro zakończona, a wzdłuż dwóch szwów (dwa owocolistki) ściśnięta, tworząc wyraźne kanty. Ścianki są twarde i silnie zdrewniałe z rzadkimi przetchlinkami w niewielkich zagłębieniach przypominających oczy (otwór przetchlinki jest jak źrenica).
Torebka jest przedzielona na pół przegrodą, początkowo dość grubą i mięsistą. Nasiona są dwuczęściowe, płaskie i skrzydełkowato obłonione. Ułożone są w szeregu jedno za drugim i wielokrotnie przykryte skrzydełkami kolejnych nasion. Dojrzałe torebki brązowieją, wysychają i pękają, a dojrzałe nasiona są roznoszone przez wiatr. 

Kiełkują po zimie, gdyż wymagają stratyfikacji. W warunkach Europy Środkowej milin rozmnaża się w hodowli przez odkłady. Obecność owoców zanotowano w zachodniej części Polski.

Uprawiany od 1640 r. jako roślina ozdobna. 
Jest w pełni mrozoodporny (strefy mrozoodporności 4-10), jest też odporny na choroby. 
Wymaga gleb żyznych, miejsc ciepłych, nasłonecznionych, ale osłoniętych. 
Rozmnaża się go przez sadzonki, przez nasiona lub przez odkłady. 
By nie rósł zbyt duży, jest silnie skracany wiosną lub jesienią, dodatkowo przycinane są pędy z poprzedniego roku, na których były kwiaty między 2 a 4 pąkiem. 
Roślina polecana jest do sadzenia przy południowych ścianach, ogrodzeniach, altanach oraz pergolach.






2 komentarze:

  1. A więc tak się ta roślina nazywa... Fotografowałem ją wielokrotnie, bo czerwone kwiaty pięknie kontrastują z ciemną zielenią liści - poza tym są malowniczymi "trąbkami" :) We wrocławskim ogrodzie botanicznym jest budynek, który ma jedną z elewacji obrośniętą milinem - pięknie to wygląda, chociaż dla samej elewacji to chyba niezbyt "zdrowo" ;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Staje się coraz bardziej popularnych, w licznych ogrodach można już zauważyć.

    OdpowiedzUsuń