Wędrujący za słońcem, słonecznik zwyczajny

Słonecznik zwyczajny (Helianthus annuus L.)

Był to jeden z wielu upalnych dni lata. Przemierzając ulice miasta idę stroną, po której jest cień, ale i tak jest gorąco, sucho i duszno. Nareszcie docieram do oazy - rzędu kiosków z kwiatami osłoniętych markizami. Mnóstwo kolorów i zapachów, niemal jak w ogrodzie. Moją uwagę zwracają jednak tylko żółte słoneczniki stojące w wysokich pojemnikach. Kwiaty słońca, na których widok zapominam o upale i za zgodą kwiaciarek fotuję. Zbieram zapasy letniego światła i żywych barw, świadoma jak bardzo wkrótce będzie mi ich brakować.
Pomału nadchodzi pora, by uchylić drzwiczki mojej skromnej, letniej spiżarni.

Słonecznik zwyczajny (Helianthus annuus L.) - gatunek rośliny jednorocznej z rodziny astrowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej. W Polsce występuje jako roślina uprawna i ozdobna.

Słonecznik zwyczajny (Helianthus annuus L.) - coraz częściej uprawiany jest jako roślina ozdobna w licznych odmianach jako roślina rabatowa i na kwiat cięty.

Słonecznik zwyczajny (Helianthus annuus L.) - łodyga wzniesiona, prosta, sztywna i gruba, szorstko owłosiona, pojedyncza lub słabo rozgałęziająca się. Osiąga od 0,5 do 3 m wysokości, w zależności od odmiany.

Słonecznik zwyczajny (Helianthus annuus L.) - w ciągu dnia koszyczek słonecznika zwrócony jest zawsze w stronę słońca i stąd pochodzi nazwa rodzajowa.

Słonecznik zwyczajny (Helianthus annuus L.) - kwitnie od lipca do października, przedprątne kwiaty zapylane są przez błonkówki.

Słonecznik zwyczajny (Helianthus annuus L.) - kwiaty zebrane w bardzo duże kwiatostany typu koszyczek, o średnicy do 30 cm.

Słonecznik zwyczajny (Helianthus annuus L.) - koszyczki kwiatowe mogą być pojedyncze z długimi, zwykle żółtymi kwiatami języczkowymi i brunatnymi kwiatami rurkowymi, bądź pełne (złożone wyłącznie z silnie rozrośniętych kwiatów rurkowych).

Słonecznik zwyczajny (Helianthus annuus L.) - brzeżne kwiaty języczkowe są duże i żółte, natomiast środkowe kwiaty rurkowe - drobne i brunatne.

Słonecznik zwyczajny (Helianthus annuus L.) -  owocem jest jadalna niełupka zawierająca do 38% oleju. Pestki słonecznika są bogatym źródłem witamin A, D, E i B6 oraz soli mineralnych (m.in. żelaza, cynku).

-----------------------------------------

Słonecznik zwyczajny (Helianthus annuus L.) - gatunek rośliny jednorocznej z rodziny astrowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej, obecnie rozprzestrzenił się także gdzieniegdzie poza rejonem swojego rodzimego występowania. Jest uprawiany w wielu rejonach świata, w Europie od XVI w. W Polsce występuje jako roślina uprawna i ozdobna.
W ciągu dnia koszyczek słonecznika zwrócony jest zawsze w stronę słońca i stąd pochodzi nazwa rodzajowa.

Łodyga - wzniesiona, prosta, sztywna, gruba, szorstko owłosiona, pojedyncza lub słabo rozgałęziająca się. Osiąga 2-3 m wysokości. Istnieje jednak wiele odmian ozdobnych o wysokości od 0,5 do 1 m.

Kwiaty - zebrane w bardzo duże kwiatostany typu koszyczek, o średnicy do 30 cm. Koszyczki zwisające po przekwitnięciu. Brzeżne kwiaty języczkowe są duże i żółte, zaś środkowe kwiaty rurkowe - drobne i brunatne. U odmian ozdobnych występują także kwiaty w innych kolorach.
Koszyczki kwiatowe słoneczników mogą być pojedyncze z długimi, zwykle żółtymi kwiatami języczkowymi i brunatnymi kwiatami rurkowymi, bądź pełne (złożone wyłącznie z silnie rozrośniętych kwiatów rurkowych).
Kwitnie od lipca do października, przedprątne kwiaty zapylane są przez błonkówki.

Liście - ulistnienie skrętoległe, wszystkie liście sercowate, duże, ogonkowe, szorstkie, o piłkowanych brzegach.

Owoc - jadalna niełupka zawierająca dużo tłuszczu. Owoce słonecznika zawierają do 38% oleju. Są  bogatym źródłem witamin A, D, E i B6 oraz soli mineralnych (m.in. żelaza, cynku, magnezu).

Roślina łatwa w uprawie. Uprawia się z nasion wysiewanych wczesną wiosną wprost do gruntu. Wytrzymuje wiosenne przymrozki (strefy mrozoodporności 4-10). W czasie owocowania może wymagać podparcia, gdyż duże i ciężkie koszyczki mogą wywrócić roślinę wraz z korzeniami (zwłaszcza po opadach deszczu). Wymaga stanowiska w pełnym słońcu i bardzo obfitego nawożenia.
Odmiany ozdobne różnią się wysokością łodyg oraz budową i barwą koszyczków.
W ogrodzie słoneczniki można sadzić pojedynczo, w rzędach albo w grupach, np. przy ogrodzeniach i ścianach budynków. Słoneczniki nadają się także na kwiat cięty.

Zastosowanie słonecznika zwyczajnego:

• Jest uprawiany jako warzywo o jadalnych nasionach. Największą wartość zachowuje słonecznik niełuskany, ponieważ łuska zabezpiecza ziarno przed utlenianiem.
• Roślina oleista, jedna z ważniejszych. Z nasion otrzymuje się olej słonecznikowy używany jako tłuszcz jadalny, do produkcji margaryny, a także jako tłuszcz techniczny do wytwarzania pokostu, lakierów i mydła.
• Wytłoki pozostałe po wyciskaniu oleju z nasion są dobrą paszą dla zwierząt.
• Istnieją odmiany pastewne, których pędy w postaci kiszonki są używane jako wartościowa pasza dla bydła.
• Coraz częściej uprawiany jest jako roślina ozdobna w licznych odmianach (jako roślina rabatowa i na kwiat cięty). Istnieją odmiany o tzw. kwiatach pełnych zawierające wyłącznie kwiaty języczkowe, a także odmiany o kwiatach dwubarwnych.
• Rdzeń łodyg był w Chinach używany do wyrobu papieru
• Żółte, języczkowate kwiaty zbiera się latem i wytwarza z nich naturalne leki (napary - parzone jak herbata) na choroby układu pokarmowego i gorączkę.

źródło 1, źródło 2, źródło 3,
Czy ziarna słonecznika tuczą?


.85.03.

słonecznik zwyczajny, Helianthus annuus, słoneczniki zdjęcia, ładne zdjecia kwiatów ładne zdjęcia słoneczników, żółte kwiaty zdjęcia, słonecznik zwyczajny opis zdjęcia, Helianthus annuus informacje obrazy, słonecznik kwitnący zdjęcia informacje, słonecznik zwyczajny chwile zachwycone, Helianthus annuus chwile zachwycone, słoneczniki zdjęcia chwile zachwycone, słonecznik kwiat cięty