Tawuła japońska

Tawuła japońska, tawuła Bumalda, tawuła drobna (Spiraea japonica L.)

Krzewami tawuły japońskiej ozdabia się miejskie skwery lub tworzy niskie żywopłoty, a w ogrodach często pełnią rolę tła dla innych roślin. Dotąd nie zwracałam na nie uwagi, gdyż ich kwiatostany (z pewnej odległości) wydają się jakieś rozmazane, niewyraźne. Dopiero gdy obejrzałam sfotografowane kwiaty w powiększeniu, natychmiast mi się spodobały. To długie pręciki drobnych, ale wdzięcznych kwiatków tworzą rozedrganą mgiełkę zamazującą kształt płatków. Kiedy poczytałam informacje o tej roślinie dowiedziałam się (z porad ogrodników), że ów krzew, by kwitł obficie i prezentował się okazale, należy przycinać, a w okresie kwitnienia usuwać przekwitłe kwiatostany.
No właśnie! Niestety, trawnikowe tawuły rosną często samopas niedoglądane - nikt nie usuwa przekwitłych, zbrązowiałych baldachogron. Jednak z drugiej strony to najczęściej liście, które  zmieniają swe ubarwienie w ciągu sezonu (a nie kwiaty) bywają największą ozdobą krzewów z tego gatunku. Dziś prezentuję właśnie takie tawuły ze skwerów - przecież nie mam ogrodu. Ale gdybym go miała posadziłabym w nim także krzewy tawuły. Istnieje ich około stu gatunków - na pewno wybrałabym coś dla siebie.

Tawuła japońska, tawuła Bumalda, tawuła drobna (Spiraea japonica L.) - krzew z rodziny różowatych. Kwiaty drobne, pięciopłatkowe o długich pręcikach

Krzewy tawuły japońskiej są ozdobne ze względu na swoje kwiaty, wybarwione liście i ładny pokrój. Powinny być jednak przycinane po przekwitnieniu

Tawuła japońska (Spiraea japonica L.) kwitnie od lipca do września.

Przekwitłe kwiatostany tawuły należy usuwać - kwitnie wtedy obficiej. Najstarsze, słabo kwitnące gałęzie, należy wycinać całkowicie tuż przy ziemi. (Spiraea japonica L.)

Tawuła japońska (Spiraea japonica L.) - istnieją odmiany ozdobne o różnych kolorach kwiatów oraz o barwnych liściach.

Kwiaty tawuły japońskiej u typowej formy są drobne, białe i zebrane w luźne baldachogrona. (Spiraea japonica L.)

Tawuła japońska (Spiraea japonica L.) jest odporna na choroby i szkodniki, poza tym jest mrozoodporna.

Liście tawuły japońskiej są jajowate, ostro zakończone, dość duże i piłkowane.

Tawuła japońska wymaga stanowiska słonecznego i dobrze nawożonej gleby.

Tawuła japońska jest krzewem o wysokości do 1 m, zwartym pokroju i sztywnych, wzniesionych pędach. Jest jedną z najniższych tawuł. (Spiraea japonica L.)

---------------------------

Tawuła japońska, tawuła Bumalda, tawuła drobna (Spiraea japonica L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny różowatych. Pochodzi z Azji, z obszaru Chin, Japonii i Korei. W Polsce jest uprawiany jako roślina ozdobna. Oprócz odmian pochodzących od typowej formy tego gatunku znajdują się w uprawie także kultywary i mieszańce tawuły oznaczane jako Spiraea hybr.

Pokrój - krzew o wysokości do 1 m, zwartym pokroju i sztywnych, wzniesionych pędach. Jest jedną z najniższych tawuł.

Liście - jajowate, ostro zakończone, dość duże, piłkowane.

Kwiaty  -  u typowej formy są drobne, białe o długich pręcikach, zebrane w luźne baldachogrona. Kwitnie od lipca do września.

Zastosowanie - roślina ozdobna: jest uprawiana ze względu na swoje ozdobne liście, kwiaty i ładny, gęsty pokrój. Doskonale komponuje się z innymi roślinami. Może być uprawiana na rabatach, w ogrodach skalnych, doskonale także nadaje się na niskie żywopłoty. Istnieją odmiany ozdobne o różnych kolorach kwiatów oraz o barwnych liściach.

Uprawa - uprawiana jest z półzdrewniałych sadzonek, które pozyskuje się późnym latem. Aby ładnie wyglądała i miała zwarty pokrój, należy ją corocznie przycinać wczesną wiosną ok. 20–30 cm ponad ziemią. Nie pozbawia ją to kwiatów, kwitnie bowiem na jednorocznych pędach. Cięcie znosi dobrze, może być używana na strzyżone żywopłoty (przycinanie może nie odbywać się co roku jednak wtedy kwitnięcie jest mniej obfite). Jest odporna na choroby i szkodniki, dodatkowo nie wymaga osłaniania jej na zimę gdyż jest mrozoodporna.
Tawuły, podobnie jak większość krzewów, nie są długowieczne. Zaniedbane dwudziestoletnie i starsze krzewy należy zastępować młodymi. 

Stanowisko - wymaga stanowiska słonecznego i dobrej, dobrze nawożonej gleby.

Odmiany uprawne (wybór)

• 'Albiflora' -  o jasnozielonych liściach i białych kwiatach
• 'Anthony Waterer' -  młode liście są czerwonawe, starsze stają się złotożółte, pędy brązowe.
• 'Bullata' -  roślina niska, o bardzo małych liściach (do 1,5 cm długości) i ciemnoróżowych, potem czerwieniejących kwiatach
• 'Golden Priness' -  o liściach wiosną żółtozielonych, potem jasnozielonych i ciemnoróżowych kwiatach
• 'Goldflame' -  o żółtych liściach
• 'Macrophylla' - o dużych liściach (do 15 cm długości), jesienią przebarwiających się kolor purpurowy i szkarłatno-czerwony

O uprawie tawuły japońskiej można poczytać tutaj.

*************

Tawuła (Spiraea L.) – rodzaj krzewów z rodziny różowatych. W jego skład wchodzi ok. 80–100 gatunków, spotykanych na półkuli północnej w strefie chłodnej i umiarkowanej. W Polsce dziko rosną 3 gatunki, wiele innych jest uprawianych jako rośliny ozdobne. Gatunkiem typowym jest tawuła wierzbolistna (Spiraea salcifolia L.).   
   Krzewy tawuł sadzi się jako rośliny ozdobne w parkach i ogrodach. Są ozdobne ze względu na swoje kwiaty, wybarwione liście i ładny pokrój. Są łatwe w uprawie, nie wymagają specjalnej gleby i są mrozoodporne. Powinny być przycinane po przekwitnieniu.   
    Tawuły znane są z tego, że kiedy kwitną, są tak obsypane kwiatami, że wyglądają jakby były obsypane śniegiem. Później, po przekwitnięciu, zmieniają swój kolor na złocistoczerwony. Dorastają do ok. 2 m, a ich łodygi i gałęzie często rozrastają się łukowato na boki.

Z opisami kilku gatunków tawuł (do posadzenia w ogrodzie) można zapoznać się tutaj oraz tutaj.

45 711

tawuła japońska opis zdjęcia, krzew o różowych kwiatach, krzew na trawniku zdjęcia, tawuła japońska chwile zachwycone, tawuła Bumalda opis zdjęcia, tawuła drobna opis zdjęcia, Spiraea japonica L. opis zdjęcia,