Wierzbówka kiprzyca (Chamaenerion angustifolium) |
Wierzbówka kiprzyca (Chamaenerion angustifolium) przez wielu botaników klasyfikowana jako wierzbownica kiprzyca (Epilobium angustifolium L.) z rodziny wiesiołkowatych |
Kwiaty wierzbówki kiprzycy (Chamaenerion angustifolium) zebrane są w długie, szczytowe, luźne, piramidalne grona. Działki kielicha czerwonawe, długości niemal równej płatków korony. |
Stanowisko wierzbówki kiprzycy (Chamaenerion angustifolium) nad Małym Stawem. Wierzbówka kiprzyca jest rośliną wskaźnikową gleb próchnicznych. |
Do prawidłowego rozwoju wierzbówka kiprzyca (Chamaenerion angustifolium) wymaga podłoża bogatego w związki azotu. |
Kwiaty wierzbówki kiprzycy (Chamaenerion angustifolium) wyrastają w szczytowym gronie. Płatki korony różowoczerwone z lekkim fioletowym odcieniem, szerokie, płytko wycięte na szczycie lub ucięte. |
Wierzbówka kiprzyca (Chamaenerion angustifolium) - szyjka słupka z czterołatkowym znamieniem, zwykle odgięta. |
Kwiaty wierzbówki kiprzycy zakwitają stopniowo od dołu ku górze łodygi. W tle widoczne są uschnięte, zeszłoroczne pędy. Roślina dorasta do wysokości 50-150(200) cm. Nasiona rozsiewane są przez wiatr. |
Wierzbówka kiprzyca (Chamaenerion angustifolium) - kwitnie od czerwca do sierpnia lub września. |
Wierzbówka kiprzyca (Chamaenerion angustifolium) - kwiaty mają średnicę od 2 do 4 cm |
Kwiaty wierzbówki kiprzycy (Chamaenerion angustifolium) posiadają krótki paznokieć i przeważnie są różnej wielkości (kwiaty słabo grzbieciste). Pręciki pozornie w jednym okółku. |
Szczyt grona kwiatowego wierzbówki kiprzycy (Chamaenerion angustifolium) ze stopniowo dojrzewającymi pąkami. Kwiaty zapylane są przez błonkówki. Roślina miododajna i lecznicza. |
Siedliskiem wierzbówki kiprzycy (Chamaenerion angustifolium) są lasy (głównie iglaste), skraje lasów, polany, przydroża, rowy, łąki. Roślina często tworzy duże i niemal jednogatunkowe łany. |
----------------------------
Wierzbówka kiprzyca (Chamaenerion angustifolium), przez wielu botaników klasyfikowana jako wierzbownica kiprzyca (Epilobium angustifolium L.) – gatunek rośliny należący do rodziny wiesiołkowatych (Onagraceae). Jednak według Krytycznej listy roślin naczyniowych Polski należy do oddzielnego rodzaju wierzbówka (Chamaenerion)
Zasięg występowania - okołobiegunowy, występuje w Ameryce Północnej, Azji i w Europie, w górach po piętro alpejskie. W Polsce jest rośliną pospolitą, zarówno na niżu, jak i w górach.
Łodyga - z kłącza wyrastają liczne łodygi o wysokości 50-150 cm (w sprzyjających warunkach nawet 2 m). Są one prosto wzniesione, obłe, pojedyncze lub rozgałęzione, nagie i często czerwono zabarwione.
Liście - ulistnienie skrętoległe, liście lancetowate do podłużnie eliptycznych, miękkie, siedzące lub krótkoogonkowe, z zaostrzonymi nasadami i końcami, o szerokości ponad 10 mm. Pod spodem są jaśniejsze i mają wystające unerwienie boczne. Posiadają wyraźny nerw brzeżny, a nerwy boczne wychodzą od głównego pod niemal prostym kątem. Górne liście przechodzą w przysadki.
Kwiaty - wyrastają w szczytowym gronie, mają średnicę 2-4 cm. Płatki korony różowoczerwone z lekkim fioletowym odcieniem, szerokie, płytko wycięte na szczycie lub ucięte, z krótkim paznokciem i przeważnie różnej wielkości (kwiaty słabo grzbieciste). Działki kielicha owłosione, czerwonawe, prawie długości płatków korony. Szyjka słupka z czterołatkowym znamieniem, zwykle odgięta. Pręciki pozornie w jednym okółku. Kwiaty przedprątne zapylane są przez błonkówki.
Kwitnie od czerwca do sierpnia lub września. Kwiaty zakwitają stopniowo od dołu ku górze łodygi.
Owoc - bardzo krótko owłosiona, równowąska torebka o klapach skręcających się przy otwarciu. Nasiona bardzo liczne, gładkie, z białym puchem. Owoc w kształcie brązowawej kapsuły otwartej z obydwu stron, z których wydobywają się dojrzałe, owalnego kształtu nasiona.
Nasiona rozsiewane przez wiatr.
Korzenie - krótkie, czołgające się kłącze, które wytwarza liczne, mięsiste rozłogi z wydłużonymi międzywęźlami. Kłącze okryte jest mięsistymi, białymi, skrętolegle ustawionymi łuskami.
Bylina, hemikryptofit. Roślina miododajna.
Siedliska - lasy, głównie iglaste, skraje lasów, polany, przydroża, rowy, łąki. Często tworzy duże i niemal jednogatunkowe łany.
Roślina wskaźnikowa gleb próchnicznych, azotolubna. W górach występuje aż po piętro kosówki, na niektórych halach tatrzańskich tworzy duże łany. Rośnie zarówno na podłożu granitowym, jak i na wapieniu.
Wierzbówka kiprzyca jako roślina lecznicza
Surowcem leczniczym są części nadziemne. Wierzbówka kiprzyca zawiera: taniny, kleje roślinne, pektyny, potas, beta-sitosterol oraz bioflawonoidy. Wiele wskazuje na to, że rośliny o dużej zawartości fitosteroli, jak wierzbownica drobnokwiatowa i wierzbówka kiprzyca, będą w najbliższych latach ważnym surowcem do poszukiwań leków przeciwko schorzeniom stercza (link)Wierzbówka kiprzyca posiada właściwości ściągające oraz uśmierzające. Dzięki tym właściwościom zioło stosuje się w leczeniu rozwolnień, nadmiernego śluzu w organizmie, zapalenia okrężnicy oraz w leczeniu jelita wrażliwego. Z wierzbówki kiprzycy przygotowuje się maści, które są stosowane w celu łagodzenia problemów skórnych u dzieci. Zioło to jest z powodzeniem stosowane w Austrii oraz w Niemczech w leczeniu problemów związanych z prostatą.
Młode liście zioła są zbierane wiosną i latem, natomiast kłącza wczesną wiosna lub na jesieni. Liście dodaje się do wszelkiego rodzaju sałatek. Natomiast po ich ususzeniu i poddaniu procesowi fermentacji, przyrządza się z nich zieloną herbatę, która posiada właściwości nasenne oraz lekko uspokajające. Kłącza wierzbówki kiprzycy można jeść na surowo lub przerabiać na mąkę, którą następnie używa się do pieczenia chleba. Chleb upieczony z mąki wierzbówki kiprzycy posiada lekko orzechowy posmak. Jest bardzo zdrowy.
Sposób dawkowania oraz przepis na wywar z wierzbówki kiprzycy na prostatę podano tutaj
Podobno dawniej, w Rosji, odpowiednio spreparowane liście służyły do fałszowania herbaty (rosyjska nazwa "iwanczaj" - herbata Iwana). Inni twierdzą, że iwanczaj służył za powszechnie spożywany napój - typu herbatka ziołowo-lecznicza.
43 715
Wiesz Aniko, dzięki Tobie zupełnie inaczej patrzę na przydrożne "chaszcze" i zawsze wypatrzę coś nowego. Okazuje się że nie tylko ogrodowe piękności mogą zachwycać. To fascynujące, dziękuję i cieplutko pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńDostrzeganie w zielsku, chwastach i chaszczach czegoś interesującego i pięknego to moja pasja. Bardzo mnie cieszy to, że i Ciebie trochę tym zaraziłam. Dziękuję za odwiedziny i pozdrawiam serdecznie :-)
UsuńWitam Autorkę.
OdpowiedzUsuńTrafiłem tutaj szukając informacji o jednym z tych zwykłych a niezwykłych kwiatków, o bodziszku kosmatym, i zostałem na dłużej niż się spodziewałem. Adres zapisałem sobie i zaglądać tutaj będę.
Uśmiechnąłem się czytając słowa Twojego zachwyty urokiem przyrody. Bardzo dalekie jest to oczarowanie od tego wszystkiego, co teraz fascynuje ludzi, a przez to po prostu piękne.
Dziękuję Ci.
Bardzo mi miło czytać takie słowa :-) To ja dziękuję.
UsuńA co do bodziszka kosmatego - niedługo jeszcze raz do niego powrócę, bowiem rozgryzłam już zagadkę (który to z tych dwóch). Pozdrawiam i zapraszam
Witam
OdpowiedzUsuńBardzo dobrze wszystko opisane, za co dziękuję autorowi. Nie zgodziłbym się z ostatnim zdaniem odnośnie fałszowania nią innych herbat. Ona służyła za napój powszechny dla ludzi jako herbatka ziołowo-lecznicza. Raczej to iwan-czaj został wyrugowany przez dystrybutorów innych herbat, najpewniej za pomocą pomówień i intryg dla ich zysku, tak jak obecnie ruguje się z aptek inne zioła
Dziękuję za te uwagi. Informacje o roślinach czerpię z dostępnych źródeł, również tę o iwanczaju. Teraz zmieniłam kontekst ostatniego zdania.
UsuńPozdrawiam