Kozia bródka, szczotlicha siwa

Poznajcie trawkę z Mojego Lasu. Bardzo ładnie wygląda wiosną, jest wtedy niemal seledynowa. To roślina pionierska rosnąca na ubogim i piaszczystym podłożu. Pamiętam, że gdy wiele lat temu (10?) odkryłam Mój Las, trawa ta porastała niemal gołą ziemię w miejscu, które wybrałam na pierwsze "obozowisko". Bardzo kłuła mnie w łydki, gdy siedziałam sobie na leżaku rozglądając się dookoła. Wówczas nie wiedziałam jeszcze jak przyjemnie można spędzać czas przemierzając las z aparatem w ręce :-). A teraz, po latach, szczotlichy prawie w ogóle nie ma w tamtym miejscu, tak jak i jastrzębca kosmaczka. Obie rośliny spełniły swą rolę - wzmocniły, związały podłoże na tyle, że w ich miejsce pojawiły się inne gatunki roślin, w tym "zwykła" trawa. Mimo tego, szczotlicha siwa ma się dobrze w Moim Lesie. Tylko, że teraz jemu coś zagraża...
To beton napierający od południa. Eh!

Szczotlicha siwa (Corynephorus canescens L.) – gatunek zimozielonej byliny z rodziny wiechlinowatych. Nazwa ludowa – kozia bródka. Jest ważną rośliną pionierską przyczyniającą się do utrwalania piasków, skarp i wydm  /10 czerwca/

Szczotlicha siwa (Corynephorus canescens L.) – to jeden z siedmiu (wg innych danych od 8 do 10) gatunków należących od rodzaju szczotlicha i jedyny występujący w Polsce   /27 maja/

Szczotlicha siwa (Corynephorus canescens L.) – trawa trwała, wolno rozrastająca się, o wysokości do 35 cm (z kwiatostanem do 45 cm). Gęstokępkowa. Źdźbła wzniesione lub nieco odchylone, koloru siwo- do sinozielonego (wiosną jasnozielone, seledynowe), iglaste, ostre, szorstkie, dość sztywne, o szerokości 0,3-0,5 mm  /3 czerwca/

Szczotlicha siwa (Corynephorus canescens L.) – wymaga stanowisk nasłonecznionych, suchych do umiarkowanie wilgotnych, gleby ubogiej, piaszczystej, przepuszczalnej, ale toleruje każde z wyjątkiem alkalicznych  /3 czerwca/

Szczotlicha siwa (Corynephorus canescens L.) – roślina kępowa z wyraźną łodygą, liście z zaostrzonym, błoniastym języczkiem; pojedyncze, siedzące, o równowąskiej blaszce liściowej, liście odziomkowe szczeciniaste  /10 czerwca/

Szczotlicha siwa (Corynephorus canescens L.) – źdźbła z dwoma kolankami poniżej środka, uderzająco cienkie, nieowłosione i lekko szorstkie. Pochwy liściowe wyraźnie czerwonawopurpurowe, nieco szorstkie, nieowłosione  /15 czerwca/

Szczotlicha siwa (Corynephorus canescens L.) – kwiatostanem jest rozpierzchła wiecha złożona z kłosków, oś kłoska owłosiona. Kłoski dwukwiatowe, bardzo wąskie i lekko spłaszczone, ok. 4 mm długości  /15 czerwca/

Szczotlicha siwa (Corynephorus canescens L.) – plewki dolne prawie całkowicie zamknięte plewami, o bardzo niewyraźnej nerwacji, z jasno brązowawą, już od nasady wolną ością, lekko maczugowato zgrabioną ku końcowi, w pobliżu środka opatrzoną wieńcem szczeciniastych włosków (stąd Corynephorus = niosący maczugę)  /15 czerwca/

Szczotlicha siwa (Corynephorus canescens L.) – kwiaty grzbieciste, zielone lub szarozielone; okwiat wykształcony, niezróżnicowany na kielich i koronę. Kwiaty mają trzy pręciki o długości 1,2-1,6 mm. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owocem jest ziarniak o długości 1 mm i szerokości 0,4 mm  /25 czerwca/

Szczotlicha siwa (Corynephorus canescens L.) – wiecha właściwa 3-10 cm długości, jest gęsta, tylko w czasie kwitnienia rozpierzchła, o krótkich gałązkach, purpurowa lub barwna (zielono-paskowana), niekiedy także bladozielona; kłoski szare, często różowawe, ok. 3 mm długości, dwukwiatowe, na prostej, cienkiej, gładkiej łodydze z czarnymi kolankami  /25 czerwca/

Szczotlicha siwa (Corynephorus canescens L.) – występuje przeważnie w dużych skupieniach na widnych, otwartych miejscach, na luźnym piasku, suchych łąkach, wydmach nadmorskich i śródlądowych, suchych wrzosowiskach porośniętych sosną i brzozą, jak również na ubogich w części ziemiste piaszczystych glebach. Woli siedliska ubogie w wapń, dość kwaśne /25 czerwca/

Szczotlicha siwa (Corynephorus canescens L.) – jest charakterystycznym gatunkiem wydmy szarej, którą gęsto porasta, przyczyniając się do jej wyglądu swą odbijającą promienie słoneczne barwą ochronną /25 czerwca/

Szczotlicha siwa (Corynephorus canescens L.) – rozległy (na głębokość 30 cm) system korzeniowy wychwytuje z podłoża każdą odrobinę wilgoci, a cienkie, twarde liście chronią przed jej utratą  /1 lipca/

Szczotlicha siwa (Corynephorus canescens L.) – jest rośliną żywicielską larw motyli tj.: karłątek klinek, skalnik statilinus, skalnik semele  /1 lipca/

Szczotlicha siwa (Corynephorus canescens L.) – w warunkach naturalnych występuje na ubogich stanowiskach piaszczystych, wśród lasów sosnowych Europy środkowej i północno-wschodniej oraz w Afryce Północnej  /5 sierpnia/

Pierwotny zasięg występowania szczotlichy siwej obejmuje większość równin Europy Środkowej i Zachodniej wraz z Ukrainą i Białorusią na wschodzie i wszystkie kraje położone nad południowym wybrzeżem Morza Bałtyckiego, Morza Północnego, jak również od Oceanu Atlantyckiego do Portugalii na południe. Pasma górskie Karpat i Alp ograniczają ekspansję na południe, lecz gatunek ten dociera do wybrzeży Morza Śródziemnego na południu Francji.
Rozproszone populacje istnieją także w Skandynawii, Rumunii, Wielkiej Brytanii, północnych Włoszech i północnym Maroku.
Gatunek jest również wymieniany jako pochodzący z Kolumbii Brytyjskiej (Kanada) i wprowadzony do wschodnich Stanów Zjednoczonych.