Zawilec hupeheński (Anemone hupehensis) - 24 lipca |
Zawilec hupeheński (Anemone hupehensis) |
Zawilec hupeheński (Anemone hupehensis) |
Zawilec hupeheński (Anemone hupehensis) |
Zawilec hupeheński (Anemone hupehensis) |
Zawilec hupeheński (Anemone hupehensis) |
Zawilec hupeheński (Anemone hupehensis) |
Zawilec hupeheński (Anemone hupehensis) |
------------------------------------
Zawilec hupeheński (Anemone hupehensis) – gatunek rośliny wieloletniej z rodziny jaskrowatych. Często błędnie nazywany jest zawilcem japońskim, bowiem zawilec japoński jest tylko odmianą zawilca hupeheńskiego (wyhodowaną w Japonii).
Pochodzi z zachodnich i środkowych Chin i Tajwanu.
Jest uprawiany w wielu krajach świata jako roślina ozdobna, cenna ze względu na piękne kwiaty i późną porę kwitnienia. Może być też rośliną okrywową.
Dorasta do 50-90 cm wysokości. Cała roślina jest słabo owłosiona. Pędy z charakterystycznym okółkiem głęboko podzielonych, ciemnozielonych liści podkwiatostanowych.
Liście - z wierzchu ciemnozielone, pod spodem jaśniejsze, duże, złożone, trójdzielne, nieregularnie trójklapowane, o łatkach ząbkowanych.
Kwiaty - promieniste, do 5 cm średnicy, zbudowane z 5 listków okwiatu, o płatkach jasnoróżowych, prawie białych (od spodu ciemniejszych), zebrane w luźne baldachy (po ok. 15 szt.) na szczycie rozgałęzionej łodygi. Liczne żółte pręciki otaczają słupki z pojedynczymi zalążkami, zebrane na kulistym dnie kwiatowym. Słupki początkowo zielone, w miarę dojrzewania żółkną.
Kwitnienie rozpoczyna się w sierpniu i trwa aż do pierwszych jesiennych chłodów.
Owoc - niełupka
Korzenie - włókniste.
Anemone hupehensis występuje w dwu odmianach:
- Anemone hupehensis (Lemoine) Lemoine var. hupehensis to odmiana typowa. Jest uprawiana w wielu kultywarach, np.
`Handspen Abundance` o ciemnoróżowych płatkach z jasnoróżowym lub niemal białym obramowaniem,
`Septemberm Charm` o dużych, jasnoróżowych kwiatach z 5-6 płatkami. - Anemone hupehensis (Lemoine) Lemoine var. japonica (Thunb.) Bowles & Stearn to odmiana wyhodowana w Japonii, znana pod nazwą zawilca japońskiego. Jest wyższa i ma więcej płatków korony (u niektórych kultywarów nawet ponad 10, zobacz np. zawilec japoński 'Prinz Heinrich').
Przez skrzyżowanie Anemone hupehensis i Anemone vitifolia otrzymano zawilca mieszańcowego (Anemone hybrida)
Roślina wymaga stanowiska pół cienistego, gleb gliniasto-piaszczystych, stale wilgotnych i przepuszczalnych.
Rozmnażanie - głównie wegetatywnie, przez podział rozrośniętych kęp.
W krajach o cieplejszym klimacie jest rośliną wiecznie zieloną.
źródło 1, źródło 2, link,
i00.42. (198) [TL130]
Jakie piękne! Przez te zdjęcia tak mi tęskno za latem... oby nadeszło jak najprędzej! Pozdrawiam cieplutko! :)
OdpowiedzUsuńMam nadzieję, że moje zdjęcia trochę przypominają letnią porę i trochę łatwiej jest znieść rzeczywistość. Serdecznie pozdrawiam :-)
UsuńJakie piękne fotki. Zawilce, to jedne z najbardziej ulubionych moich kwiatów. Niestety mam tylko jeden krzaczek wielkokwiatowego. Pozdrawiam i życzę wszystkiego najlepszego w Nowym Roku:):):)
OdpowiedzUsuńDziękuję pięknie za życzenia (i wzajemnie!!). Zawilce bardzo mi się podobają, więc nie mogłam im się oprzeć. Ogród z zawilcami? - musi wyglądac pięknie! Pozdrawiam!
UsuńSliczne makra, piękne czyste kadry, z dużą głębią ostrości!
OdpowiedzUsuńMiło mi, Macieju :-) W miejscu gdzie rosły zawilce było dość ciemno i otworzyłam przysłonę do f5,6, ale głębia jest chyba wystarczająca. Pozdrawiam :-)
Usuń