Pewnie dlatego, że wcześniej poznałam już dwa farbowniki i ostrzenia pospolitego, wygląd miodunki wydał mi się znajomy.
Miodunka ćma (Pulmonaria obscura Dumort.) – gatunek roślin z rodziny ogórecznikowatych |
miodunka ćma, Pulmonaria obscura |
miodunka ćma, Pulmonaria obscura |
miodunka ćma, Pulmonaria obscura |
miodunka ćma, Pulmonaria obscura |
miodunka ćma, Pulmonaria obscura |
miodunka ćma, Pulmonaria obscura |
miodunka ćma, Pulmonaria obscura |
miodunka ćma, Pulmonaria obscura |
miodunka ćma, Pulmonaria obscura |
miodunka ćma, Pulmonaria obscura |
Zdjęcia powstały między 22 marca a 19 maja 2019 r.
Miodunka ćma (Pulmonaria obscura Dumort.) – gatunek roślin z rodziny ogórecznikowatych (Boraginaceae). Występuje naturalnie w niemal całej Europie, Turcji oraz zachodniej części Syberii. W Polsce jest pospolity na całym terenie.
Ponadto jest uprawiany jako roślina ozdobna.
Pokrój - łodyga jest wzniesiona, pojedyncza lub słabo rozgałęziająca się, kanciasta i cała silnie, gruczołowato owłosiona. Wysokość 20-30 cm.
Liście - odziomkowe wyrastają na ogonkach niewyraźnie oskrzydlonych, dłuższych od blaszki, a blaszka jest 2 razy dłuższa od szerokości. Liście są bez plam lub z nieznacznymi, jasnozielonymi. Liście łodygowe są lancetowate, dolne na krótkich ogonkach, górne siedzące. Wierzch wszystkich liści pokryty długimi, szorstkimi szczecinkami, pomiędzy którymi znajdują się krótsze brodawki i nieliczne gruczoły.
Kwiaty - promieniste, dwubarwne; młode kwiaty są różowoczerwone, starsze czerwonofioletowe. Wyrastają na krótkich, silnie gruczołowato owłosionych szypułkach, tworząc na szczycie łodygi stosunkowo gęsty kwiatostan typu dwustronny sierpik. Kielich rurkowaty, złożony z 5 jednakowych, trójkątnych ząbków. Korona wewnątrz z 5 łukowatymi i orzęsionymi liniami.
Kwitnie - od marca do maja. Kwiaty zapylane przez błonkówki. Roślina posiada podwójne zabezpieczenie przed niekorzystnym dla niej samozapyleniem - różnosłupkowość i samopłonność. Część kwiatów ma mianowicie słupki wyższe od pręcików, część kwiatów odwrotnie.
Owoc - rozłupnia rozpadająca się na 4 brunatne lub czarne orzeszki.
Korzenie - kłącze jest silnie rozgałęzione, prawie czarne.
Siedlisko - lasy liściaste oraz zarośla, zwłaszcza nadrzeczne. Miodunka ćma to jeden z rodzimych dla Polski gatunków zakwitających i rozwijających liście wczesną wiosną, jeszcze przed rozwinięciem liści przez drzewa, pod którymi rośnie. Roślina cieniolubna.
Gleba - najczęściej rośnie na glebach próchniczych, dobrze przewietrzanych.
Zmienność - miodunka ćma tworzy mieszańce z miodunką wąskolistną i miodunką węgierską
Roślina lecznicza - ziele (Herba Pulmonariae) miodunki ćmy oraz miodunki plamistej zawiera saponiny, flawonoidy, kwasy organiczne, śluzy, sole mineralne oraz ok. 2,5% krzemionki.
Działanie lecznicze - korzystnie wpływa na drogi oddechowe, przyspiesza gojenie się uszkodzonej tkanki płuc, zwapnienie ognisk gruźliczych, usuwanie wydzielin z górnych dróg oddechowych.
Stosuje się ją, przeważnie w mieszance z innymi ziołami, jako środek wykrztuśny przy przewlekłym nieżycie oskrzeli oraz pomocniczo przy gruźlicy i zapaleniu płuc.
Wikipedia, link,
Zobacz inne gatunki z rodziny ogórecznikowatych opisane na tym blogu:
i42.35. (249) [41]
-----------------------------------------------
Miodunka ćma (Pulmonaria obscura Dumort.) – gatunek roślin z rodziny ogórecznikowatych (Boraginaceae). Występuje naturalnie w niemal całej Europie, Turcji oraz zachodniej części Syberii. W Polsce jest pospolity na całym terenie.
Ponadto jest uprawiany jako roślina ozdobna.
Pokrój - łodyga jest wzniesiona, pojedyncza lub słabo rozgałęziająca się, kanciasta i cała silnie, gruczołowato owłosiona. Wysokość 20-30 cm.
Liście - odziomkowe wyrastają na ogonkach niewyraźnie oskrzydlonych, dłuższych od blaszki, a blaszka jest 2 razy dłuższa od szerokości. Liście są bez plam lub z nieznacznymi, jasnozielonymi. Liście łodygowe są lancetowate, dolne na krótkich ogonkach, górne siedzące. Wierzch wszystkich liści pokryty długimi, szorstkimi szczecinkami, pomiędzy którymi znajdują się krótsze brodawki i nieliczne gruczoły.
Kwiaty - promieniste, dwubarwne; młode kwiaty są różowoczerwone, starsze czerwonofioletowe. Wyrastają na krótkich, silnie gruczołowato owłosionych szypułkach, tworząc na szczycie łodygi stosunkowo gęsty kwiatostan typu dwustronny sierpik. Kielich rurkowaty, złożony z 5 jednakowych, trójkątnych ząbków. Korona wewnątrz z 5 łukowatymi i orzęsionymi liniami.
Kwitnie - od marca do maja. Kwiaty zapylane przez błonkówki. Roślina posiada podwójne zabezpieczenie przed niekorzystnym dla niej samozapyleniem - różnosłupkowość i samopłonność. Część kwiatów ma mianowicie słupki wyższe od pręcików, część kwiatów odwrotnie.
Owoc - rozłupnia rozpadająca się na 4 brunatne lub czarne orzeszki.
Korzenie - kłącze jest silnie rozgałęzione, prawie czarne.
Siedlisko - lasy liściaste oraz zarośla, zwłaszcza nadrzeczne. Miodunka ćma to jeden z rodzimych dla Polski gatunków zakwitających i rozwijających liście wczesną wiosną, jeszcze przed rozwinięciem liści przez drzewa, pod którymi rośnie. Roślina cieniolubna.
Gleba - najczęściej rośnie na glebach próchniczych, dobrze przewietrzanych.
Zmienność - miodunka ćma tworzy mieszańce z miodunką wąskolistną i miodunką węgierską
Roślina lecznicza - ziele (Herba Pulmonariae) miodunki ćmy oraz miodunki plamistej zawiera saponiny, flawonoidy, kwasy organiczne, śluzy, sole mineralne oraz ok. 2,5% krzemionki.
Działanie lecznicze - korzystnie wpływa na drogi oddechowe, przyspiesza gojenie się uszkodzonej tkanki płuc, zwapnienie ognisk gruźliczych, usuwanie wydzielin z górnych dróg oddechowych.
Stosuje się ją, przeważnie w mieszance z innymi ziołami, jako środek wykrztuśny przy przewlekłym nieżycie oskrzeli oraz pomocniczo przy gruźlicy i zapaleniu płuc.
Wikipedia, link,
Zobacz inne gatunki z rodziny ogórecznikowatych opisane na tym blogu:
- Farbownik lekarski
- Psi język i krzywoszyj
- Niezabudka - mysie uszko
- Ogórkowe ziele, ogórecznik lekarski
- Rabatka ogórecznika
- Żmijowiec zwyczajny - smocza wieża
- Miodunka 'Shrimps on the Barbie'
i42.35. (249) [41]
Jakie cudne zdjęcia. Miodunkę pamiętam jeszcze z dzieciństwa. Jako podrostki zrywałyśmy pojedyncze kwiatki i raczyłyśmy się słodkim nektarem. Widuję ją w pobliskim parku, ale teraz już tylko ją podziwiam i wracają wspomnienia. Pozdrawiam:):):)
OdpowiedzUsuńRaczyłaś się nektarem miodunki??? Ha, nikt dotąd nie wspomniał o czymś takim, a przynajmniej ja nie spotkałam podobnej wzmianki. Dziękuję i pozdrawiam :-))))
UsuńŁadna ta miodunka :D Ja się kiedyś muszę w końcu wybrać do wrocławskiego botanika z aparatem, ale tak typowo na zdjęcia :) Ciekawe, czy mają miodunkę?
OdpowiedzUsuńCzas mija szybko, lecz w każdym momencie jakaś roślina ma swoje 5 minut. Nie czekaj więc, by sprawdzić czy w Botaniku rosną wiosenne kwiaty. Na pewno są!
UsuńNa moje oko ta miodunka to jednaj jakiś mieszaniec. Ćma (stąd jej nazwa) bardzo pokaźne, dobrze widoczne plamy na liściach.
OdpowiedzUsuńMyślisz, że w Botaniku posadziliby mieszańca? Wg Wikipedii: liście są bez plam lub z nieznacznymi, jasnozielonymi. Moim zdaniem się zgadza ("u mnie" plamy są bardziej widoczne na młodych roślinach). Dodam jednak, że fotografowane miodunki rosły w dwóch miejscach (zdjęcia nr 5 i 8 - inne stanowisko).
UsuńA jest jeszcze miodunka plamista. Może taką spotykasz?
UsuńAniko, widziałem miodunkę, widziałem! W ostatni dzień marca byłem na łazędze z kolegą, pokazywał mi tę roślinę, podobała mu się z powodu kwiatów w dwóch kolorach. Było jej dużo, i faktycznie, jest ładna. Taka... ujmująca. Mam nadzieję, że teraz już nie zapomnę jej nazwy.
OdpowiedzUsuńA zdjęcia... ech. Ty na pewno masz specjalny aparat, jakiś kosmiczny może, i dlatego tak ładne są zdjęcia. Na pewno.
Bardzo się cieszę, Krzysztofie z Twego znaleziska na łonie natury - mnie nie było to dane (jak dotąd! Ale i tak jestem usatysfakcjonowana dostępem do Ogrodu botanicznego). Aparat mam dobry, ale nie kosmiczny. Coraz lepiej go poznaję, rozumiem działanie i uczę się jak go wykorzystywać. Myślę, że to z tych ćwiczeń bierze się lepsza jakość zdjęć, bo parę miesięcy temu i starym Nikonem zrobiłam w Grecji trochę dobrych zdjęć.
Usuń