Powrót dzikich kaczek (fot. 14 marca) |
Zaczęło się! Jeszcze nieśmiało, ale coraz bardziej zauważalnie. Pąki na drzewach i krzewach, które wytworzyły się jeszcze jesienią zaczynają nabrzmiewać i coraz bardziej uwidaczniać. Nie śpieszą się jednak, po prostu czekają w gotowości aż nadejdzie właściwy czas. Wracają ptaki z dalekich podróży, ale wiosna jakoś się ociąga.
Pąki drzew - górne zdjęcia: klon jawor; dolne zdjęcia: klon pospolity, pędy odroślowe (8 kwietnia) |
Pąki dzikiej róży (fot. 8 kwietnia) |
Dodane później
Dotąd wydawało mi się, że są to pąki jakiejś topoli, ale niedawno natknęłam się na opis wiśni (tutaj i tutaj) i teraz jestem przekonana, że to pąki wiśni. Wiosną fotografowałam przecież kwiaty wiśni na Zapomnianej Łące.
Pąki wiśni pospolitej (fot. 8 kwietnia) |
Pąki lilaka pospolitego (fot. 15 marca) |
Pąki boczne lilaka pospolitego (7 marca) |
Pąki drzewa owocowego - fot. 20 marca |
Pąki mirabelki - fot. 23 marca |
Pąki wierzby białej - fot. 24 marca |
Pąki topoli - fot. 9 kwietnia |
Zobacz też wpisy:
- Wiosenne pąki #1
- Wiosenne pąki #2
- Wiosenne pąki #3
- Wiosenne pąki #4
- Wiosenne pąki #5
- Wiosenne pąki #6
- Wiosenne pąki #7
-----------------------
Pąk, pączek – zawiązek pędu z merystemem wierzchołkowym i zawiązkami organów - liści i kwiatów. Merystem osłonięty jest w pąku zawiązkami liści, czasem przekształconych w specjalne łuski pąkowe.
Ze względu na zróżnicowanie kształtów, koloru, wielkości i ułożenia pączków na pędzie oraz budowy ich łusek – pąki wykorzystywane są do oznaczania gatunków drzew i krzewów, gdy pozostają one w stanie bezlistnym.
Zależnie od umiejscowienia pąka na pędzie rozróżnia się następujące rodzaje pąków:
- pąk szczytowy – występuje na wierzchołkach pędów, na pędzie głównym pąk szczytowy jest zwykle największym pączkiem,
- pąki boczne, pąki kątowe, paki pachwinowe – występują wzdłuż pędów poniżej pąków szczytowych, u roślin nasiennych w kątach (pachwinach) liści, u paprotników zdarzają się pąki rozwijające się niezależnie od liści.
- pąki dodatkowe wytwarzane są przez: robinię akacjową czy czeremchę, tworzą się tuż obok albo tuż nad istniejącym pączkiem bocznym,
- pączki przybyszowe – powstają zwykle w szczególnych wypadkach (w wyniku uszkodzenia rośliny) i zakładać się mogą w różnych miejscach łodygi, korzeni lub nawet liści. Wyrastające z nich pędy nazywane są odroślowymi (odrostami). Rośliny łatwo tworzące pąki przybyszowe są za ich pomocą rozmnażane wegetatywnie w celu uzyskania sadzonek.
- pąki śpiące, pąki spoczynkowe – pąki nie przejawiające aktywności wzrostowej. Należą tu pąki zimowe, zwykle w klimacie umiarkowanym okryte sztywnymi łuskami, a także wiele pąków kątowych (pachwinowych).
- pąki kwiatowe, z których wyrastają pojedyncze kwiaty (np. magnolia, forsycja, tulipan) lub całe kwiatostany (np. brzoza, bez czarny),
- pąki liściowe, z których rozwijają się ulistnione pędy,
- pąki mieszane zawierają kwiaty lub kwiatostany wraz z liśćmi u ich nasady (np. jabłoń, głóg, jarząb).
- pąki ukryte – pąki osłonięte warstwą korka, znajdujące się wewnątrz pędu i widoczne tylko jako wzniesienie kory (np. jaśminowiec) lub osadzone we wgłębieniu i widoczne wówczas z powodu zwykle zamykających otwór włosków (np. perełkowiec japoński, parczelina trójlistkowa),
- pąki nagie, bez łusek – osłonięte delikatnymi (nieskórzastymi) zawiązkami liści, często chronione włoskami, czasem gęstym kutnerem pokrywającym zawiązki liści (np. kruszyna pospolita, kalina hordowina),
- pąki okryte łuskami – zawiązek pędu osłonięty jest sztywnymi, skórzastymi łuskami powstającymi ze starszych zawiązków liści. Liczba, kształt, budowa i kolor łusek jest typowy dla poszczególnych gatunków lub rodzajów. Wyróżnia się pąki z jedną łuską (np. u rodzajów wierzba, magnolia), dwiema łuskami (np. olsza czarna), trzema łuskami (np. lipa) itd., przy czym najczęściej łusek jest wiele. Łuski mogą być ciasno stulone, często bywają okryte żywicą, czasem mają końce lub brzegi wolne lub odgięte. Łuski bywają nagie lub okryte różnego rodzaju włoskami.
- pąki jajowate (owalne),
- pąki stożkowate (wąskie lub szerokie, też pazurkowato wygięte),
- pąki kuliste i półkuliste (kopulaste).
- pąki pojedyncze,
- pąki grupowo skupione, tworzące:
- nieregularne grupy pąków,
- pąki nadległe – ustawione obok siebie wzdłuż osi pędu, jeden nad drugim,
- pąki obokległe – ustawione obok siebie poprzecznie do osi pędu.
Rozwój pączków bocznych kontrolowany jest hormonalnie przez pąk wierzchołkowy. Tu w merystemie i w młodych liściach wytwarzane są auksyny, które transportowane w dół pędu hamują rozwijanie się pąków bocznych. Dzięki temu u większości roślin pąki boczne w ogromnej większości pozostają w stanie spoczynku. Usunięcie lub uszkodzenie pąka wierzchołkowego powoduje aktywację jednego lub kilku pąków bocznych położonych zwykle tuż poniżej niego.
14 233
(źródło: Wikipedia)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz