29 kwietnia 2014

Pychawiec - bodziszek cuchnący


Nie wiem czy to wpływ ciepłej wiosny, która nadeszła szybko po lekkiej zimie, czy to nowo odkryty las naprawdę jest ZaCzarowany? Spotkałam bowiem już kwitnącego bodziszka, moim zdaniem, niesłusznie zwanego cuchnącym - nie poczułam żadnego nieprzyjemnego zapachu. Znalazłam dwie kwitnące kępy oraz kilka mniejszych, które rozpoznałam, oczywiście, po charakterystycznych dla bodziszków pierzastosiecznych liściach (ozdobnych zresztą). Bodziszek kwitł, choć jeszcze niezbyt obficie (a może właśnie tylko tak kwitnie?) - pojedyncze, intensywnie różowe kwiaty wystawały nieco ponad kopułę liści. Być może później obsypie się większą ilością kwiatów - odwiedzę go z pewnością jeszcze nie raz.

Bodziszek cuchnący (Geranium robertianum L.), zwany pychawcem z rodziny bodziszkowatych - pokrój rośliny
Bodziszek cuchnący (Geranium robertianum L.) - niemal na każdym kwiatku widziałam jakiegoś owada spijającego nektar
Bodziszek cuchnący (Geranium robertianum L.) - jego liście są dłoniastodzielne podzielone na 3-5 pierzastosiecznych odcinków.
Bodziszek cuchnący (Geranium robertianum L.) kwitnie od maja do września, a nawet października.
Bodziszek cuchnący (Geranium robertianum L.) rośnie w miejscach zacienionych (nie znosi ostrego słońca): w lasach jesionowych, olchowych i wiązowych, a także w zaroślach i na obrzeżach lasów, na zboczach, zrębach, w parkach i ogrodach, na przychaciach przy ogrodzeniach domostw.
Bodziszek cuchnący (Geranium robertianum L.) - stanowisko roślin.
Bodziszek cuchnący (Geranium robertianum L.)  - kwiaty sadzone na szypułkach po dwa w kącie liścia wspierającego. Kwiaty o średnicy około 1 cm. Działki kielicha o 3 nerwach są gruczołowato owłosione.
Bodziszek cuchnący (Geranium robertianum L.) podobno nieprzyjemnie pachnie, ale ja nie wyczuwałam nieprzyjemnego zapachu. Być może zapach ten daje się we znaki o jakiejś porze dnia lub np. na skutek rozgniecenia liści.
Bodziszek cuchnący (Geranium robertianum L.) - wygląd kępy


-------------------------------------


Bodziszek cuchnący (Geranium robertianum L.) – gatunek rośliny z rodziny bodziszkowatych. Występuje w Europie, Azji i północnej Afryce, zawleczony do Ameryki Północnej, Ameryki Południowej i Nowej Zelandii. Jest pospolity na całym terenie Polski. Nie podlega ochronie. Roślina ma nieprzyjemny zapach (stąd jej polska nazwa). Nazwa potoczna - pychawiec.
Roślina jednoroczna lub dwuletnia, hemikryptofit. Występuje w zbiorowiskach leśnych od niżu po piętro subalpejskie, ale w niektórych częściach środkowej Europy sięga tylko po pogórze. Preferuje gleby bogate w azot, dlatego często spotykany na podłożu próchnicznym.

Pokrój - cała roślina osiąga wysokość (15)20–40(70) cm.

Łodyga - prosto wzniesiona lub pokładająca się, gęsto rozgałęziona, owłosiona i łamliwa, czerwono nabiegła
Liście  -  Odziomkowe szybko usychają. Łodygowe są długoogonkowe, ułożone naprzeciwlegle. Kształt blaszki liściowej w zarysie trójkątny, pierzastosieczny lub podwójnie pierzastosieczny. Liście dłoniastodzielne podzielone na 3-5 pierzastosiecznych odcinków, owłosione

Kwiaty  -  Osadzone na szypułkach po dwa w kącie liścia wspierającego. Kwiaty o średnicy około 1 cm. Działki kielicha o 3 nerwach są gruczołowato owłosione. Płatki korony karminowo-różowe z jasnymi paskami, odwrotnie jajowate. Podobnie jak inne gatunki z rodzaju bodziszkowatych „ruchliwe” kwiaty (zwieszają się lub podnoszą w zależności od etapu rozwoju).
Kwitnie od maja do września (października).

Owoce  -  w postaci rozłupni z charakterystycznym długim dzióbkiem. Rozłupka przeważnie gładka, czasem u podstawy owłosiona. Roślina posiada "mechanizm" wyrzucania nasion.

Siedliska  -  rośnie w lasach jesionowych, olchowych i wiązowych, także w zaroślach i na obrzeżach lasów, na zboczach, zrębach, w parkach i ogrodach, na przychaciach przy ogrodzeniach domostw - w miejscach zacienionych (nie znosi ostrego słońca). Pojawia się jako roślina ruderalna (torowiska kolejowe).

Właściwości lecznicze i zastosowanie bodziszka cuchnącego

Dawniej stosowany w lecznictwie ludowym. Ziele rozgniatano i przykładano do ran i wrzodów. Odwar z ziela i korzeni służył do leczenia biegunki, czerwonki, hamowania krwotoków z nosa.
W medycynie ludowej uważany jest za lek na bielactwo (przy długotrwałym stosowaniu).
 
Roślina posiada właściwości lecznicze. Surowiec zielarski stanowi kwitnące ziele, zawierające: olejek eteryczny o swoistym zapachu, geraninę (gorycz), garbniki i sole mineralne.
Herbatkę z ziela (1 łyżeczkę suszu na 1 szklankę wrzątku należy parzyć pod przykryciem 15-20 minut, odcedzić i pić w razie potrzeby 3 razy dziennie po 1/4 szklanki). Herbatka zalecana jest w leczeniu kamicy nerkowej i moczowej, biegunek oraz krwotoków, zwłaszcza z płuc).
Napar z bodziszka cuchnącego ma działanie moczopędne, ściągające i przeciwzapalne.
Zewnętrznie stosowany go do przemywań i okładów na wrzody, ropienie, czyraki i egzemy.


27701

bodziszek cuchnący zdjęcia opis,

bodziszek cuchnący zdjęcia informacje,

Geranium robertianum opis botaniczny, pychawiec bodziszek, bodziszek cuchnący własności lecznicze, bodziszek cuchnący chwile zachwycone

4 komentarze:

  1. Bardzo ładnie zaprezentowany - i co najważniejsze, wreszcie wiem, jak się ten kwiatek nazywa :o)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję :-) Ja również cieszę się, że poznałam jego nazwę.

      Usuń
    2. Dlaczego cuchnący? Wystarczy zerwać liść, rozetrzeć go w palcach i powąchać. Cuchnie okrutnie.

      Usuń
    3. Teraz już wiem, że wiele roślin wydziela zapachy po roztarciu liści, ale fotografując staram się niczego nie zniszczyć. No i wstrzymuję oddech :-)

      Usuń