Otóż bardzo często dwa lub trzy płatki kwiatów iglicy są nieco dłuższe od pozostałych. A ja cały czas sądziłam, że zanadto zbliżam obiektyw aparatu i w ten sposób powoduję zniekształcenia kwiatów - ależ mnie to irytowało!
Jak zwykle, nie obędzie się bez wyobraźni - iglica ma znacznie więcej uroku niż na moich zdjęciach.
Jeden opis botaniczny podałam TUTAJ, jednak znalazłam też inne źródła, zatem i tym razem (nieco odmienny) opis iglicy pospolitej znajduje się poniżej zdjęć.
Iglica pospolita (Erodium cicutarium L.) - kwiaty są zebrane w baldachokształtne kwiatostany liczące po 5-10 kwiatów na długich szypułkach. Mają barwę od różowej do liliowej. |
Iglica pospolita (Erodium cicutarium L.) - gatunek rośliny należący do rodziny bodziszkowatych. Nazwy ludowe iglicy to: bekasek szaleniowy, bociani nosek, bociany, dziębrenosek |
Iglica pospolita (Erodium cicutarium L.) kwitnie od kwietnia do września. W Polsce występuje pospolicie. |
Iglica pospolita (Erodium cicutarium L.) - rośnie na polach, przydrożach, miedzach, rowach, nasypach czy trawnikach. Preferuje gleby piaszczyste i gliniaste, lekko zakwaszone, bogate w azot. |
Iglica pospolita (Erodium cicutarium L.) - osiąga wysokość od 10 do 50 cm. Łodyga jest wzniesiona lub rozesłana, szorstko owłosiona, czerwono nabiegła, rozgałęziona, w górze ogruczolona. |
Iglica pospolita (Erodium cicutarium L.) - jest chwastem segetalnym. Najczęściej zachwaszcza zboża i uprawy okopowe, a także koniczynę, lucernę. |
------------------------------
Iglica pospolita (Erodium cicutarium L.) - gatunek rośliny jednorocznej lub dwuletniej należący do rodziny bodziszkowatych. Występuje w Azji, Europie i Ameryce Północnej. W polskiej florze gatunek obcego pochodzenia (archeofit), dość pospolity na całym obszarze, głównie na niżu i w niższych położeniach górskich.
Roślina jara (wschody wiosenne i jesienne), zimująca.
Chwast segetalny. Najczęściej zachwaszcza zboża i uprawy okopowe, a także koniczynę, lucernę.
Nie podlega ochronie.
Osiąga wysokość od 10 do 50(100) cm. Ma zapach przypominający piżmo, ocet.
Łodyga jest wzniesiona lub rozesłana, szorstko owłosiona, czerwono nabiegła, rozgałęziona, w górze ogruczolona.
Liście bardzo zmienne, nieparzystopierzaste, o listkach siedzących głęboko pierzastowcinanych lub pierzastodzielnych na bardzo krótkich ogonkach, wydłużone.
Kwiaty są zebrane w baldachokształtne kwiatostany liczące po 5-10 kwiatów (5 płatków) na długich szypułkach. Mają barwę od różowej do liliowej. Płatki korony jajowate, dużo dłuższe od działek kielicha. Wyrostki przekwitających kwiatów podobne są do igieł. Iglica pospolita kwitnie od kwietnia do września (października).
Owoc to długa, złocisto owłosiona, wrzecionowata, na powierzchni drobno brodawkowata, ciemnobrunatna rozłupnia z długim dzióbkiem rozpadająca się na 5 rozłupek z długą ością. Owoce po dojrzeniu są wyrzucane na odległość ponad 1 m. Ość rozłupki skręcająca się podczas zmiany wilgotności wciska nasienie w ziemię ułatwiając przetrwanie i kiełkowanie.
Nasiona są walcowate, podłużne, gładkie i czerwonobrunatne.
Korzenie są palowe, wrzecionowate, cienkie, jasnożółte lub beżowe i rozgałęzione.
Siedliska - rośnie na polach, przydrożach, miedzach, rowach, wydmach, nasypach, miejscach ruderalnych, trawnikach.
Gleba - preferuje gleby piaszczyste i gliniaste, lekko zakwaszone, bogate w azot.
Ciekawostki:
- inne nazwy: bekasek szaleniowy, bociani nosek, bociany, dziębrenosek
- ziele zawiera garbniki (elago i galotanoidy), kawas galusowy, cytrynowy, jabłkowy, flawony, pochodne kwercetyny, cukry, olejek eteryczny, kofeinę, cholinę i ślady histaminy, sole mineralne głównie krzem, alkaloidy, witaminy A i C. W kwiatach znajdują się ponadto antocyjaniany( peoni dyna, malwidyna) i ich pochodne.
- ma właściwości lecznicze – w medycynie ludowej napary były wykorzystywane przeciw gorączce, jako środek przeciwreumatyczny, przeciwkrwotoczny, moczopędny i regulujący miesiączkowanie. Ostatnie badania wykazały, iż ziele iglicy posiada również właściwości przeciwwirusowe i antybakteryjne zwiększając odporność organizmu
- ziele należy zbierać przed lub w czasie kwitnienia i suszyć w temperaturze do 40 st. C
- dzióbki (zdrewniałe szyjki słupka) zwijają się ślimakowato przy zmianie wilgotności powietrza i gleby.
.17.85.
Śliczne zdjęcia :)
OdpowiedzUsuńDziękuję, choć nie do końca oddają urodę tych kwiatków :-)
UsuńO, właśnie się kiedyś zastanawiałam jak się te kwiatki nazywają:)
OdpowiedzUsuńNo to teraz już będziesz wiedziała. O iglicy pisałam już dwa lata temu, ale to dawne dzieje.
UsuńAniko, moje iglice! Dziękuję, dziękuję!
OdpowiedzUsuńBociani nosek? Fajne. Ładniejsze od iglicy. Ta nazwa nie pasuje, jest zbyt techniczna do tego delikatnego kwiatu.
Fotografując iglicę miałam na względzie Twoje upodobanie, ale sam widzisz, że w naturze wygląda piękniej, prawda? Lubię te ludowe nazwy roślin i interesuję się nimi, dlatego (jeśli znajdę) dodaję ją do nazwy obecnie obowiązującej..
UsuńChyba tak, w naturze wygląda piękniej, chociaż absolutnie nie jest przytyk do Twoich dobrych zdjęć; po prostu te roślinki trzeba zobaczyć na własne oczy i już.
UsuńWspomniałaś mnie w czasie fotografowania? Dziękuję Ci, Aniko. Jakoś tak miło mi się zrobiło…:)
O jeden z moich ulubionych "drobiazgów" ale w takich ilościach jeszcze go nie widziałem.
OdpowiedzUsuńCiekawostka: nasiona iglicy są wyrzucane na odległość ponad 1 m. Ość rozłupki skręcająca się podczas zmiany wilgotności wciska nasienie w ziemię ułatwiając jego kiełkowanie :)
OdpowiedzUsuńTu można obejrzeć owoc, rozłupki itd.
OdpowiedzUsuńhttps://pl.wikipedia.org/wiki/Iglica_pospolita
To nie jest jedyny wpis poświęcony iglicy :-) We wcześniejszym pt. Iglica pospolita zamieściłam zdjęcia m.in. owoców oraz opis botaniczny (link we wstępie, w slowie TUTAJ).
UsuńDziękuję za zainteresowanie i pozdrawiam