22 września 2015

Skrzyp zimowy, zielony "bambus"

equisetum hyemale robusta
Widząc w Ogrodzie Botanicznym wysoki, dorodny skrzyp zimowy rosnący przy owalnym stawie, od razu wiedziałam, że to ten gatunek. Znacznie wcześniej wypatrzyłam ten skrzyp w Moim Lesie, rosnący w kilku miejscach na skarpie przy ścieżce wzdłuż Średniego Stawu. Oczywiście, nie jest tak żywozielony i duży - prawdopodobnie ze względu na znaczne zacienienie oraz ubogą, niezbyt wilgotną glebę. [Znacznie później ustaliłam, że skrzyp z Botanika należy do odmiany 'Robusta'].
Nigdy wcześniej nie widziałam takiej rośliny, ale przypuszczam, że rosnąc dziko w innym miejscu, wyglądem będzie przypominała właśnie ten z Mojego Lasu - o wysokości do 50 cm, ciemnozielony, nie bardzo rzucający się w oczy na tle ściółki i suchych traw. Z tego powodu nie byłam w stanie zrobić zdjęć rozproszonych kęp, a jedynie pojedyncze pędy zarodnionośne, rzadko kiedy muskane promieniami słońca.

Skrzyp zimowy (Equisetum hyemale L.) - gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny skrzypowatych.
W Polsce dość pospolity, szczególnie na obszarach nizinnych, aż po regiel górny (9 września)
Skrzyp zimowy (Equisetum hyemale L.) - pęd zarodnionośny zakończony jest krótkim i spiczastym kłosem. 
Skrzyp zimowy (Equisetum hyemale L.) - po wyprodukowaniu zarodników pęd zarodnionośny obumiera.
Skrzyp zimowy (Equisetum hyemale L.) - jest rośliną leczniczą. Surowcem jest ziele skrzypu mające właściwości moczopędne, wykrztuśne, regulujące przemianę materii.
Skrzyp zimowy (Equisetum hyemale L.) - to jeden z dziesięciu występujących w Polsce gatunków skrzypu. Osiąga  wysokość 40-125 cm o podobnych do siebie i zawsze zielonych pędach zarodnionośnych i płonnych.
Skrzyp zimowy (Equisetum hyemale L.)  wytwarza zarodniki mikroskopijnej wielkości, rozwijające się od lipca i sierpnia, ale dopiero w drugim roku wegetacji.
Skrzyp zimowy (Equisetum hyemale L.) - w środku pędy mają wielki przewód powietrzny, są szarozielone, pojedyncze, bardzo szorstkie, o 8-20 płaskich żeberkach. Pochwy przylegające, walcowate, dołem z czarnym paskiem, o ząbkach błoniastych zwykle łatwo odpadających.
Skrzyp zimowy (Equisetum hyemale L.) - pochwy na pędach przylegające, walcowate, dołem z czarnym paskiem, o ząbkach błoniastych zwykle łatwo odpadających.

I jeszcze rzut oka na okazały skrzyp zimowy z Ogrodu Botanicznego [rok lub dwa później zastałam w końcu tabliczkę z nazwą - to odmiana Robusta]. Z pewnością miał przynajmniej metr wysokości i naprawdę przypominał miniaturowe bambusy  :-) 


Skrzyp zimowy (Equisetum hyemale L.) - występuje w Europie, Azji, Ameryce Północnej, w mniejszym stopniu w Ameryce Południowej.
Equisetum hyemale var. robustum
Skrzyp zimowy (Equisetum hyemale L.) - jest całoroczną rośliną ozdobną, bardzo wytrzymałą i odporną na choroby.
Equisetum hyemale var. robustum
Skrzyp zimowy (Equisetum hyemale L.) - nadaje się do oczek wodnych, sprawdza się też w nowoczesnych ogrodach oraz w ogrodach japońskich.




----------------------------------





Skrzyp zimowy (Equisetum hyemale L.) - gatunek należący do rodziny skrzypowatych. Występuje w Europie, Azji, Ameryce Północnej, w mniejszym stopniu w Ameryce Południowej.
W Polsce dość pospolity, szczególnie na obszarach nizinnych, aż po regiel górny.

Roślina trwała (bylina) o wysokości od 40 do 125 cm o pędach zarodnionośnych i płonnych podobnych do siebie i zawsze zielonych.
Pęd płonny o wielkim przewodzie powietrznym w środku, szarozielony, pojedynczy, bardzo szorstki, o 8-20 płaskich żeberkach. Pochwy przylegające, walcowate, dołem z czarnym paskiem, o ząbkach błoniastych zwykle łatwo odpadających.
Pęd zarodnionośny takiej samej wysokości, zakończony krótkim i spiczastym kłosem.

Skrzypy nie wytwarzają kwiatów i nasion, lecz zarodniki. Są one mikroskopijnej wielkości, a ich rozwój następuje w okresie lipca i sierpnia, jednak dopiero w drugim roku wegetacji rośliny.

Siedliska - rośnie na wilgotnych łąkach, wilgotnych piaskach i zboczach pagórków oraz w lasach o przepuszczalnym podłożu. Zarodnikuje od lipca do września. Występuje w podmokłych lasach, dębowo-sosnowych i dębowo-grabowych z sosną.

Preferuje gleby żyzne, wilgotne i kwaśne, stanowisko półcieniste lub słoneczne.

Skrzyp zimowy jest rośliną leczniczą. Surowcem zielarskim jest ziele skrzypu mające właściwości moczopędne, wykrztuśne, regulujące przemianę materii. Odwary z ziela skrzypu zimowego znalazły zastosowanie w różnych schorzeniach dróg moczowych (np. kamicy nerkowej).


Skrzyp zimowy - uprawa
Stanowisko: słońce, półcień, cień; wilgotne, podmokłe, płytka woda

By uzyskać zwartą, zdyscyplinowaną kępę skrzypu, sadząc go w gruncie należy ograniczyć jego rozrastanie się na boki. Wystarczy ograniczyć strefę korzeniową rośliny poprzez okolenie jej wkopaną wokół blachą (lub posadzenie roślin w plastikowej donicy) - taka osłona powinna sięgać co najmniej 30-40 cm w głąb ziemi. Gdy rosnące poziomo pod ziemią pędy natrafią na przeszkodę, zmienią kierunek - wyrosną w górę zagęszczając kępę. Skrzyp zasilony obornikiem osiąga maksymalny wzrost, a pędy będą miały żywozieloną barwę.

Jest bardzo wytrzymały i odporny na choroby. Skrzyp zimowy przez cały rok zachowuje walory dekoracyjne. Długie, nierozgałęzione pędy są proste i dość grube, niektórym kojarzą się z bambusem. Doskonale nadaje się do oczek wodnych, sprawdza się także w nowoczesnych ogrodach oraz w ogrodach japońskich.

Strefa mrozoodporności: 3



Skrzyp zimowy - link 1, link 2, link 3, link 4
Skrzypy (typ, gromada)
Skrzyp (rodzaj)


.69.2..

skrzyp zimowy, Equisetum hyemale, skrzyp pędy bez liści, zielona roślina bez liści, dziwny skrzyp zdjęcia, skrzyp zdjęcia wygląd, skrzyp zimowy zdjęcia informacje, Equisetum hyemale obrazy opis , skrzyp zimowy wygląd zdjęcia, Equisetum hyemale informacje zdjęcia, skrzyp zimowy chwile zachwycone, Equisetum hyemale chwile zachwycone, skrzyp zielony bambus, 


5 komentarzy:

  1. Obok siebie mam całe poa skrzypu olbrzymiego, ale zimowego akurat brak

    OdpowiedzUsuń
  2. Kłos pędu zarodnionośnego jest piękny. Wygląda jak berło, jak jubilerska ozdoba.
    Gatunek bardzo, bardzo stary – jeśli dobrze pamiętam. Wiesz coś o jego wieku, Aniko?
    Jak udało Ci się zrobić takie zdjęcia cienkiemu patykowi – nie wiem. Masz chyba mądrzejszy aparat od mojego, o Twoich umiejętnościach nawet nie wspominając. Mój zachowuje się nielogicznie: rozpoznaje duże zbliżenie, o czym informuje mnie odpowiednią ikonką, ale ostrości nie ustawia na ten bliski obiekt, a na dalekie tło. Trudno mi to zrozumieć…

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Musisz chyba zajrzeć do instrukcji swojego aparatu i doczytać z jakiej najbliższej odległości możesz robić zdjęcia. Albo po prostu trzymaj aparat w większej odległości od obiektu i przybliż go zoomem.

      Usuń
    2. Sprawdzałem, aparat może robić zdjęcia z kilku centymetrów. Nie trzymam go za blisko, chodzi o to, że jemu plany się plączą: widzi bliski obiekt, ostrość ustawia na daleki. Nierzadko stosuję metodę ręki, o której pisałaś, ale wtedy dość często zdjęcia wychodzą lekko nieostre. Aniko, przestawiłem aparat na automat, tak jak było na początku, bo nie mam sił do analizowania jego niezrozumiałego dla mnie menu i uczenia się dziwnych nazw i symboli. Poddałem się.
      Obejrzałem zdjęcia ponownie i nadal widzę w kłosie ładnie zrobione berło.

      Usuń
    3. Ustaw aparat na statywie, włącz opcję samowyzwalacza, ostrz z przyłożonym tuż za obiektem czymś większym (cokolwiek - karta bankomatowa, paczka papierosów), wciśnij migawkę do końca i zabierz tło.

      Usuń