26 lutego 2019

Ślazówka turyngska

Nieco na uboczu w Ogrodzie botanicznym znajduje się całkiem spory teren, który niemal zasługuje na miano łąki. Jest porośnięty trawą (strzyżoną), ale znajdują się tam nieregularne "grządki", gdzie rośnie kilkanaście gatunków roślin, których większość znam z łąk i nieużytków. Pomysł z ogródkiem chwastów czy dziką łączką uważam za świetny, jednak oczekiwałabym zwiększenia ilości grządek oraz gatunków. Trawiaste ścieżki byłyby doskonałym rozwiązaniem - ich labirynt pozwoliłby na dotarcie do każdej rośliny bez groźby przypadkowego podeptania innych, a jednocześnie pozwoliłby zachować łąkowy, dość naturalny charakter tego miejsca.
Pod koniec czerwca na łączkę zwabił mnie widok ładnych różowych kwiatów. Trochę przypominały malwy, a trochę ślazy - coś pomiędzy. Oto ślazówka turyngska.

Ślazówka turyngska (Lavatera thuringiaca L.) – gatunek rośliny należący do rodziny ślazowatych.
Ślazówka turyngska, Lavatera thuringiaca                
Ślazówka turyngska, Lavatera thuringiaca                
Ślazówka turyngska, Lavatera thuringiaca                
Ślazówka turyngska, Lavatera thuringiaca                
Ślazówka turyngska, Lavatera thuringiaca                
Liść widoczny na poniższym zdjęciu należy do sałaty kompasowej. Zaprezentowałam tę roślinę TUTAJ.

Ślazówka turyngska, Lavatera thuringiaca                
Ślazówka turyngska, Lavatera thuringiaca                
Ślazówka turyngska, Lavatera thuringiaca                
Ślazówka turyngska, Lavatera thuringiaca                
Ślazówka turyngska, Lavatera thuringiaca                
Ślazówka turyngska, Lavatera thuringiaca                




------------------------------




Ślazówka turyngska (Lavatera thuringiaca L.) – gatunek rośliny należący do rodziny ślazowatych. Pochodzi z południowo-wschodniej i środkowej Europy. W Polsce jest gatunkiem rzadkim, przynajmniej na części obszaru prawdopodobnie kenofitem.

W piśmiennictwie naukowym stosowany jest epitet gatunkowy "turyngska", mimo że jest on zbudowany niezgodnie z regułami języka polskiego.


Zasięg gatunku obejmuje szeroki pas od Morza Adriatyckiego na zachodzie po Jezioro Bajkał na wschodzie. Północna granica zwartego zasięgu biegnie przez środkową Polskę.

Występuje na Niżu Polskim, z rzadka spotykany w niższych położeniach górskich, notowany na licznych stanowiskach w rejonie Kujaw, na Dolnym Śląsku i w Małopolsce.
Nieliczne stanowiska na północy (na Pomorzu i na północno-wschodnich krańcach kraju) uznawane są za synantropijne. Z badań nad florą grodzisk Wielkopolski wynika, że występowanie tego gatunku w tym obszarze można powiązać z osadnictwem prehistorycznym i z okresu wczesnego średniowiecza.

Łodyga - prosto wzniesiona, pojedyncza i sztywna, o wysokości 50-130 cm (rzadko do 200 cm). Cała, zwłaszcza w górnej części, jest pokryta gęstymi, gwiazdkowatymi włoskami, które nadają jej szary kolor.

Liście - ulistnienie skrętoległe. Najniższe, odziomkowe liście są sercowato okrągławe, wyższe 3-5 klapowe z największą łatką środkową, najwyższe są jajowate. Podobnie jak łodyga, są gęsto pokryte gwiazdkowatymi włoskami, szczególnie na spodniej stronie.

Kwiaty - w dolnej części łodygi pojedynczo wyrastają w kątach liści, górą tworzą grono. Są duże (średnica 5-8 cm), 5-krotne, mają jasnoróżowe płatki korony z ciemniejszymi żyłkami, są głęboko wycięte. Czasami (rzadko) trafiają się kwiaty niebieskie. Szerokojajowate działki kielicha są 3-4 razy krótsze od płatków korony i są gęsto owłosione. Pod kielichem krótki, 3-krotny kieliszek.
Kwitnie - od czerwca do lipca (czasami jeszcze we wrześniu).
Roślina miododajna (wydajność miodowa - 170 kg/ha).

Owoc - okrągława rozłupnia zawierająca 20-23 nagich rozłupek.

Korzeń - głęboki, palowy, rozgałęziony.


Siedliska - rośnie w zaroślach, na brzegach rzek i na solniskach, na suchych murawach, przydrożach, suchych wzgórzach.
W górach w Polsce sięga do wysokości 500 m n.p.m., w Turcji do 2800 m n.p.m..
Jeśli nie jest niszczona na stanowiskach przed wydaniem nasion, rozsiewa się i nieraz występuje masowo.

Jest uprawiana jako roślina ozdobna. Może być uprawiana w grupach z tyłu rabaty (ze względu na swoją wysokość) lub jako kwitnący żywopłot.
Zalecana do sadzenia w grupach w partiach krajobrazowych w miejscach suchych i słonecznych.

Istnieją odmiany o różnej barwie kwiatów.


Roślina łatwa w uprawie. Rośnie na każdej przepuszczalnej glebie. Wymaga stanowiska słonecznego. Po przekwitnięciu przycina się roślinę, co pobudza ją do rozkrzewiania i dalszego obfitego kwitnienia.

Rozmnaża się z nasion wysiewanych wiosną lub zaraz po zbiorze, najlepiej od razu do gleby na miejscu, gdzie ma rosnąć, sadzonki bowiem źle ukorzeniają się.


Gatunki podobne - bardziej popularna w uprawie ślazówka letnia ma kwiaty bez wyraźnego wycięcia na szczycie płatków. Malwa różowa osiąga 3 m wysokości, ma większe kwiaty (do 10 cm średnicy), wyrastające po 1-4 w kątach liści i 6-krotny kieliszek.



Zobacz też wpisy:

Zygmarek, malwa różowa
Różowa malwa
Letnie ogródki #3  (ślazówka letnia)
Letnie ogródki #7  (ślazówka letnia)
Ślaz dziki



Wikipedia, link 1, link 2, link 3, link 4, link 5




i20.78   (163)   [73]

ślazówka turyngska, Lavatera thuringiaca, ślazówka turyngska zdjęcia opis, Lavatera thuringiaca wygląd zdjęcia, ślazówka turyngska chwile zachwycone, Lavatera thuringiaca chwile zachwycone, roślina podobna do ślazu, kwiaty podobne ślazu malwy,

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz