Gdy zapoznałam się z opisem gatunku, nieco zdumiało mnie to, że cieciorka potrafi tak bardzo się plenić. Choćby z tego powodu nie jest mile widzianym gościem w ogródku, natomiast jest bardzo pożądaną rośliną okrywową. Wyobraźcie sobie hałdy kopalniane, wielkie góry kamieni odpadowych porośnięte cieciorką. Szare, smutne zwałowiska stają się zielono-różowymi wzgórzami, nad którymi fruwa mnóstwo kolorowych motyli... Bo cieciorka pstra jest rośliną żywicielską gąsienic wielu gatunków motyli.
Mój ogród to łąki i miejsca, które odwiedzam. Cieszy mnie spotykanie różnych roślin, zwłaszcza kolorowych. Było mi miło poznać cię, urocza cieciorko!
 |
| Cieciorka pstra (Securigera varia) – gatunek rośliny z rodziny bobowatych |
 |
| Cieciorka pstra (Securigera varia) z rodziny bobowatych, rodzaj Securigera - roślina wieloletnia o pokładających się i rozgałęzionych pędach osiągających długość od 30 cm do ponad 1 m. |
 |
| Cieciorka pstra (Securigera varia) rośnie na przydrożach, miedzach, słonecznych stokach, suchych łąkach oraz obrzeżach lasów. Nie jest chwastem rolniczym (25 czerwca) |
 |
| Cieciorka pstra (Securigera varia) kwitnie od maja do lipca. Kwiatostany pojawiają się z każdym nowym liściem. Ułożenie kwiatów na małych szypułkach - po okręgu. Górne kwiatki ustawione są pionowo - ku słońcu. |
 |
| Cieciorka pstra (Securigera varia) ma motylkowe o barwie biało-różowej lub biało-bladoliliowe zebrane w kwiatostany typu pozornej główki. |
 |
| Cieciorka pstra (Securigera varia) - w kwiatostanie znajduje się 10-20 kwiatów. Różowa korona o długości 10-15 mm, białych skrzydełkach i ciemno różowym końcu łódeczki. |
 |
| Cieciorka pstra (Securigera varia) - nie nadaje się do ogrodów (jest toksyczna i trudna do wyplenienia). Może być jednak używana jako roślina okrywowa na skarpach czy hałdach kopalnianych, gdyż dzięki długim i rozgałęzionym kłączom dobrze umacnia strome brzegi (26 czerwca) |
 |
| Cieciorka pstra (Securigera varia) - owocem są strąki zwykle nagie, zgrubiałe na brzegu i z długim dzióbkiem. Widoczne tu strąki są jeszcze niedojrzałe (6 lipca) |
 |
| Cieciorka pstra (Securigera varia) preferuje pełne słońce, ale toleruje również półcień (21 czerwca) |
 |
| Cieciorka pstra (Securigera varia) jest zarówno rośliną trującą jak i leczniczą. Nie wolno się nią leczyć bez wiedzy i zgody lekarza |
Dodane później:
 |
| Cieciorka pstra (Securigera varia) 21 czerwca |
 |
| Cieciorka pstra (Securigera varia) 14 lipca |
 |
| Cieciorka pstra (Securigera varia) 14 lipca |
----------------------------
Cieciorka pstra (Securigera varia) – gatunek rośliny z rodziny bobowatych (Fabaceae). Gatunek ten od 1989 r. po rewizji ujęć taksonomiczych włączany jest do rodzaju Securigera (tradycyjnie zaliczany był do rodzaju cieciorka (Coronilla)).
Łacińska nazwa (dawnego) rodzaju Coronilla - mała korona. Nazwę taką nadano ze względu na budowę kwiatostanu. Nazwa gatunku ”varia” oznacza tyle co "zmienna" (odniesienie do wielobarwnych kwiatów).
Pochodzi z Azji i Europy, ale rozprzestrzeniła się także w Nowej Zelandii i Północnej Ameryce. Jest również uprawiana w wielu krajach świata.
W Polsce na stanowiskach naturalnych jest dość pospolita.
Pokrój - roślina wieloletnia o pokładających się i rozgałęzionych pędach osiągających długość od 30 do 100(120) cm. Bardzo zmienna w zależności od sąsiedztwa roślin, o którą cieciorka może się oprzeć. Opierając się tylko o siebie łodygi dorastają do ok. 30 cm.
Liście - nieparzystopierzaste, złożone z 5-10 par jajowatych listków o zaostrzonych końcach oraz niewielkich, wolnych przylistków.
Kwiaty - motylkowe, o barwie białoróżowej, bądź biało-bladolila zebrane w pięknie prezentujące się kwiatostany typu pozornej (rzekomej) główki, a wyrastające z kątów liści. Ułożenie kwiatów na małych szypułkach - po okręgu. Górne kwiatki ustawione są pionowo - ku słońcu. W kwiatostanie 10-20 kwiatów. Różowa korona o długości 10-15 mm, białych skrzydełkach i ciemnoróżowym końcu łódeczki.
Kwitnie od maja do lipca. Roślina kwitnie długo - kwiatostany pojawiają się z każdym nowym liściem.
Owoc - 4-kanciasty, wzniesiony i tępo zakończony strąk, zawierający w środku małe, twarde, czerwonobrunatne nasiona.
Kłącza - długie, rozgałęzione, cienkie i mocne. Mogą osiągnąć nawet 3 m długości. Z tego powodu jest to roślina bardzo trudna do wyplenienia - w ciągu 4 lat może rozprzestrzenić się na 70-100 m².
Bylina, hemikryptofit.
Siedliska - przydroża, miedze słoneczne stoki wzgórz, suche łąki czy obrzeża lasów. W górach występuje po regiel górny. Preferuje pełne słońce, toleruje również półcień.
Wymagania glebowe - gleby suche o odczynie neutralnym i zasadowym
Cieciorka pstra jest rośliną żywicielską wielu larw motyli: powszelatka brunatka, wietka gorczycznika, wietka Reala, szlaczkoni: erate, siarecznika, sylwetnika, południowca oraz modraszków: srebroplamka, korydona, adonisa, aleksisa, dafnida, ikara, argusa
Roślina trująca - ponieważ cieciorka jest rośliną toksyczną (szczególnie nasiona), nie wolno się nią leczyć bez wiedzy i zgody lekarza. Zatrucie grozi biegunką, dusznościami, utratą przytomności, a w niektórych przypadkach prowadzi do zgonu.
Roślina lecznicza - dawniej była używana w celach leczniczych, obecnie zaprzestano jej stosowania ze względu na trujące własności.
Surowiec zielarski : ziele (Herba coronillae) zawierające glikozyd koronilinę, garbniki, gorycze i sole mineralne.
Działanie lecznicze: napar z ziela cieciorki może być stosowany jako lek pomocniczy w kuracji nerwicy serca, bo posiada zarówno działanie uspokajające, jak i regulujące rytm serca. Napar ten działa ponadto łagodnie moczopędnie.
Roślina ozdobna czasami uprawiana ze względu na ładne kwiaty. Nie nadaje się do ogrodu, gdyż jest toksyczna (takze dla zwierząt), ponadto ekspansywna - ze swoimi cienkimi kłączami szybko się rozrasta. Może być jednak używana jako roślina okrywowa na skarpach czy hałdach kopalnianych, gdyż dobrze umacnia strome brzegi.
Doskonała roślina na zadarnianie nawet stromych skarp oraz do dużych ogrodów naturalistycznych gdzie może się swobodnie rozrastać.
****************
Securigera – rodzaj roślin z rodziny bobowatych. Należy do niego ok. 12 gatunków roślin spotykanych głównie w obszarze śródziemnomorskim, choć niektóre z nich występują dalej na północ (jeden gatunek w Europie Środkowej). Zasięg jednego gatunku obejmuje góry w Somalii. Rośliny te występują w zespołach roślinności twardolistnej, w murawach, suchych, widnych lasach i na klifach. Rodzaj został znacznie poszerzony po rewizji taksonomicznej w 1989 roku, kiedy to włączono do niego szereg gatunków zaliczanych wcześniej do rodzaju cieciorka (Coronilla). Reprezentujące ten rodzaj rośliny różnią się od przedstawicieli Coronilla m.in. kanciastą lub bruzdowaną łodygą oraz różnobarwnymi kwiatami
Pokrój - byliny (czasem drewniejące u nasady) i rośliny jednoroczne. Pojedyncze włoski obecne są rzadko, tylko u S. orientalis są obfite. Na powierzchni epidermy wykształcają się natomiast często wielokomórkowe wyrostki zwieńczone drobnym włoskiem.
Łodyga jest kanciasta lub bruzdowana.
Liście - nieparzysto pierzaste, z parami listków naprzeciwległych. Listki osadzone są na wyraźnych ogonkach, czasem dłuższych od blaszki listka. Blaszka cienka, miękka. Przylistki są równowąskie, do lancetowatych i trójkątnych, rzadko jajowate, zwykle wyraźnie mniejsze od listków i zawsze odmienne od nich kształtem. Zawsze są wolne – nie przyrastają do ogonka liściowego. Na szczycie przylistki są wyraźnie ciemniejsze ze względu na skupianie się tu komórek bogatych w taniny (cecha dobrze widoczna w okazach wysuszonych).
Kwiaty - motylkowe, zebrane w liczbie do 40 w baldach na kanciastej lub bruzdowanej, długiej szypule. Przysadki wolne, z ciemnymi końcami. Kielich zrosłodziałkowy, zwykle krótki. Górne dwie działki zrośnięte. Płatki korony z paznokciem, żółte, różowe i białe. Górny płatek tworzy żagielek, ma brzegi odgięte do tyłu. Dwa boczne płatki tworzą skrzydełka otulające dolny płatek tworzący łódeczkę. Dziewięć pręcików jest zrośniętych w prostą rurkę, nitka dziesiątego pręcika przyciśnięta jest do przerwy w rurce. Szyjka słupka u podstawy (nad zalążnią) nie zgrubiała, równomiernie wygięta ku górze, gładka, zwieńczona drobnym, podłużnym znamieniem. Zalążnia górna.
Owoce - strąki zwykle nagie, zgrubiałe na brzegu i z długim dzióbkiem.
źródło 1, źródło 2, źródło 3
74950
Przepięknie ukwiecona .
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)