Znalazłam toto (maleńkie niebieskie kwiatuszki) w dwóch miejscach - na poboczu ścieżki prowadzącej do Łąki Północnej, której pozostałość nieśmiało się odradza oraz nieopodal martwego drzewa, które naznaczyły korniki. W pierwszym miejscu były to zaledwie dwa jasnoniebieskie kwiatki, w drugim trzy, w tym jeden w postaci pączka. Cebulica jest często sadzona w ogródkach, ale te okazy rosły dziko, samopas. Może dlatego były takie malutkie, ledwie wystawały ponad ziemią (5-7 cm). Kwiatki miały średnicę ledwo 2 cm. Szczerze mówiąc, jeśli kiedykolwiek widziałam je w czyimś ogródku, to nie dostrzegałam ich. Teraz to co innego :-) .
Zdjęcia zostały wykonane w połowie marca. Niestety nie udało mi się zrobić lepszych ujęć.
 |
| Cebulica syberyjska (Scilla siberica) – gatunek byliny należący do rodziny szparagowatych. |
 |
| Cebulica syberyjska (Scilla siberica) |
 |
| Cebulica syberyjska (Scilla siberica) |
 |
| Cebulica syberyjska (Scilla siberica) z rodziny szparagowatych. Te nieliczne okazy rosły dziko. |
------------------------
Cebulica syberyjska (Scilla siberica) – gatunek byliny należący do rodziny szparagowatych. Pochodzi z zachodniej Azji, Kaukazu i wschodniej Europy. Jest uprawiany w wielu krajach świata. W Polsce jest uprawiany jako roślina ozdobna, czasami dziczejąca (kenofit, efemerofit)
Pokrój - nieduża roślina, osiągająca wysokość zaledwie 10–15 cm.
Liście - liście odziomkowe podłużne, lancetowate o zaostrzonych końcach, mięsiste. Wyrastają wczesną wiosną, równocześnie z kwiatami. Pod koniec czerwca kończą wegetację i wysychają.
Kwiaty - na szczycie nieulistnionego głąbika wyrasta 2–5 pojedynczych, zwisających kwiatów. Mają one dzwonkowaty kształt i składają się z 6 podłużnych, wolnych listków okwiatu o intensywnie lazurowoniebieskim kolorze z ciemniejszą pręgą.
Kwitnie wczesną wiosną; od marca do kwietnia.
Cebula - pojedyncza cebulka mateczna, tworząca mniejsze cebulki przybyszowe. Łuski okrywające gatunku purpurowe, odmiana 'Alba' ma białe łuski.
Zastosowanie cebulicy syberyjskiej
Roślina ozdobna: Uprawiana jako roślina ozdobna, ze względu na swoje intensywnie niebieskie kwiaty i kwitnienie wczesną wiosną. Nadaje się do ogrodów skalnych, na rabaty.Uprawa
Geofit cebulowy. Dobrze rośnie na lekkich i żyznych glebach, najlepiej jeśli gleba jest próchniczna, przepuszczalna, lekko wilgotna. W okresie kwitnienia wymaga wilgoci. Może rosnąć zarówno w półcieniu, jak i na słonecznym stanowisku. Na zimę stanowiska przykrywa się torfem.
Rozmnażanie wegetatywne za pomocą cebulek bocznych. Rozmnażanie generatywne łatwe, po stratyfikacji nasion. Rośliny zakwitają po trzech, czterech latach. Sadzi się je na głębokość 6–8 cm w odstępach co 5–10 cm, a na miejsca docelowe co 10–20 cm.
Aniko, ja u siebie tez toto znalazlam :). I jestem przekonana, ze dawno temu ktos to posadzil w jednym miejscu, a teraz rozeszlo sie po calym ogrodzie. Takie male, urocze stworzenia. Pieknie sie prezentuja w duzym powiekszeniu. Tylko trzeba sie troche polozyc na ziemi :). Pozdrawiam majowo!
OdpowiedzUsuńDziękuję :-). Właśnie z tym kładzeniem na ziemi był problem - niektóre zdjęcia robiłam do góry nogami, ale cieszę się, że spotkałam cebulice poza ogrodem w stanie wolnym. Inaczej nie mogłabym ich sfotografować wcale. Pozdrawiam :-)
UsuńA ja bym te cebulice przetransportowała do siebie.
OdpowiedzUsuńPięknie rozrastają się na trawnikach oraz potrafią naturalizować się samopas po ogrodzie ;)