Starzec zwyczajny

Kilka okazów starca zwyczajnego wyrosło przed ogrodzeniem dużej posesji, której właścicielka, na moją prośbę, zgodziła się nie kosić. Pas dzikiej zieleni, na którym od lat wyrastają "chwasty" ma średnio metr szerokości i około 100 m długości. Ileż tam najróżniejszych roślin! Jeszcze wszystkich nie znam, ale oprócz starca zwyczajnego jest i starzec wiosenny, przetacznik perski, mniszki, wyka, jasnota, mydlnica, wiesiołek, tasznik i pewnie wiele, wiele innych. Mam nadzieję, że przez całe lato aż do późnej jesieni będzie warto tam przychodzić. A dziś przedstawiam starca zwyczajnego (ciekawe skąd taka nazwa? Swoje, ale jak sądzę, prawdopodobne wytłumaczenie nazwy zamieściłam tutaj). Znalezione okazy miały od ok. 15 do ponad 30 cm wysokości, ale rośliny te mogą osiągnąć nawet 45 cm wysokości.

Starzec zwyczajny (Senecio vulgaris) z rodziny astrowatych. Średnica widocznych tu kwiatów jest wielkości ziarnka pieprzu

Starzec zwyczajny (Senecio vulgaris) – te żółte "plamki" wystające z koszyczków kwiatowych (kwiaty rurkowe) mają średnice ziarnka pieprzu

Starzec zwyczajny znany jest też pod nazwą krzyżownik

Starzec zwyczajny (Senecio vulgaris) – osiąga wysokość od 7 do 45 cm

Starzec zwyczajny (Senecio vulgaris) - w Polsce jet pospolity

Starzec zwyczajny (Senecio vulgaris) - cała roślina jest przeważnie pajęczynowato owłosiona, czasami naga. Łodyga jest okrągława, wzniesiona lub podnosząca się; górą rozgałęziająca się.

Starzec zwyczajny (Senecio vulgaris) - roślina trująca z powodu zawartych w niej trujących alkaloidów

------------------------------

Starzec zwyczajny (Senecio vulgaris) – gatunek rośliny jednorocznej z rodziny astrowatych.

Rodzimy obszar jego występowania to Europa, znaczna część Azji i Afryka Północna (Algieria, Libia, Maroko, Tunezja). Znacznie jednak powiększył swój zasięg i jako gatunek zawleczony rozprzestrzenił się w innych rejonach świata.
Jest pospolity na terenie całej Polski. Prawdopodobnie archeofit.

Pokrój - cała roślina jest przeważnie pajęczynowato owłosiona, czasami naga.

Łodyga - wzniesiona, o wysokości 7-30 cm, górą rozgałęziająca się.

Liście - pierzasto wcinane, o odcinkach malejących ku nasadzie, nierówno ząbkowane. Ich nasady uszkowato obejmują łodygę.

Kwiaty - zebrane w koszyczki tworzące rozgałęziony podbaldach. Okrywa koszyczków do połowy czarna, wewnętrzna jest ok. 4 razy dłuższa od zewnętrznej. W koszyczkach brak kwiatów języczkowych, wszystkie kwiaty rurkowe. Kwitnie przez cały rok (również w zimie, jeśli nie ma śniegu). Kwiaty zapylane są głównie przez muchy i osy, które zbierają pyłek, roślina nie wytwarza nektaru.
Kwitnie i owocuje przez cały rok.

Owoc - przylegająco owłosione niełupki. Roślina wiatrosiewna. Niełupki szarobrunatne, ok. 2,4 mm dł. i 0,5 mm szer., podłużnie żeberkowane, w przekroju poprzecznym okrągłe, przylegle owłosione, opatrzone na szczycie puchem kielichowym.     Jak wyglądają owoce (niełupki) starca zwyczajnego pokazałam tutaj.

Bylina, hemikryptofit. Pospolity chwast pól i ogrodów.

Roślina trująca z powodu zawartych w niej trujących alkaloidów (alkaloid pirolizydynowy – senecjonina).

Jest też rośliną leczniczą (ma właściwości lecznicze – w medycynie ludowej stosowany jako lek przeciwkrwotoczny, uspokajający i przeciwrobaczy).
Starzec zwyczajny jest chwastem gleb żyźniejszych, zachwaszcza głównie grzędy w ogrodach i pola nawożone obornikiem, zwykle masowo występuje w ziemniakach, zwłaszcza na wilgotnych glebach piaszczysto-próchnicznych

Tworzy mieszańce z starcem leśnym i starcem wiosennym.


Roślina jednoroczna, jara, często zimująca. Rośnie na polach, stanowiskach ruderalnych i w ogrodach.
Preferuje gleby piaszczyste i gliniasto-piaszczyste, próchnicze, wilgotne, urodzajne, bogate w azot.
Jest rośliną światłolubną. Najczęściej zachwaszcza uprawy okopowe, motylkowe wieloletnie. Osiąga wysokość od 10 do 45 cm.
Cała roślina jest przeważnie pajęczynowato owłosiona, czasami naga.
Łodyga jest okrągława, wzniesiona lub podnosząca się, górą rozgałęziająca się.
Liście są ciemnozielone, pierzastodzielne, o odcinkach malejących ku nasadzie, nierówno ząbkowane, siedzące, z połyskiem. Ich nasady uszkowato obejmują łodygę.
Kwiaty zebrane są rozgałęzione, gęste wiechy tworzące walcowate koszyczki. Okrywa koszyczków do połowy jest czarna, wewnętrzna jest ok. 4 razy dłuższa od zewnętrznej. Kwiaty są żółte, prawie wszystkie rurkowe (brak języczkowych).
Owoc to podługowata, żeberkowana, szara lub ciemnobrunatna, przylegająco owłosiona, z łatwo odpadającym puchem kielichowym niełupka.Roślina wiatrosiewna. Nasiona są wydłużone i spłaszczone.
Korzenie są palowe, rozgałęzione, z licznymi, bocznymi odgałęzieniami.
Starzec zwyczajny zapylany jest przez muchy i osy; kwitnie przez cały rok – głównie od II do XI.

Cechy charakterystyczne:
- roślina pokryta pajęczynowatymi włoskami barwy brudnobiałej
- kwiaty w koszyczkach są głównie rurkowate
- liście na wierzchu ciemnozielone, z połyskiem, pod spodem różowe



Zobacz też wpisy dotyczące starca zwyczajnego:
Starzec zwyczajny - czar przekwitania
Niełupki starca zwyczajnego
To dlatego "starzec"

oraz dotyczące innych gatunków starca:
Starzec wiosenny
Skrytobójczy starzec jakubek
Starzec popielny

starzec zwyczajny, rośliny lecznicze, rośliny trujące, chwasty, żółte kwiaty rurkowe, starzec zwyczajny zdjęcia opis, Senecio vulgaris grafika informacje, starzec zwyczajny jak wygląda,